Türk
halk müziğinin (THM) en eski aktarım yöntemi olarak bilinen usta-çırak ilişkili
öğretim/öğrenimde genellikle “bir ustanın
dizi dibinde oturmak” deyimi akla gelmekte ve yalnızca bu şekilde
gerçekleşen müzikal kazanımlar düşünülmektedir. Ancak, gelişen teknolojik
olanaklar sayesinde usta icracıların performans kayıtlarına kolayca
ulaşılabilmesi usta-çırak ilişkisinin farklı bakış açılarıyla yeniden ele alınması
gerekliliğini beraberinde getirmiştir. Bu düşünceden hareketle yola çıkılan araştırma;
THM’nin en önemli çalgılarından biri olan bağlama örnekleminde usta-çırak
ilişkisinin geçmişteki ve günümüzdeki durumunun değerlendirilmesine
odaklanmaktadır. Araştırma doğrultusunda başlıca; usta-çırak ilişkisinin
bağlama öğretimi/öğreniminde önemli bir yere sahip olduğu, gelişen teknolojik
olanaklar paralelinde günümüzde -büyük bir oranda- farklı şekillere bürünerek varlığını
sürdürdüğü, bireysel bağlama öğreniminde yalnızca notaya bağlı kalınarak
yapılan çalışmalarda çeşitli problemlerin yaşanabildiği ve bu problemlerin
çözümü için bir usta yönlendirmesi veya görsel/işitsel öğelere her dâim ihtiyaç
duyulduğu gibi sonuç ve önerilere ulaşılmıştır.
Journal Section | Derleme |
---|---|
Authors | |
Publication Date | December 28, 2016 |
Published in Issue | Year 2016 Volume: 2 Issue: 2 |