BibTex RIS Cite

Public Education Centers in Turkey1

Year 2015, Volume 3 (Special Issue 1), 268 - 277, 31.07.2015
https://doi.org/10.14486/IJSCS289

Abstract

The concept of adult education expressed in concepts complementing each other, such as public education, non-formal education and continuous education confronts us as a discipline area, which makes its necessity and importance perceive better and denser. Although this process has been shaped faster in the world, the concept does no longer evoke the sew-seam courses for Turkey. Within the framework of rapid integration of the nations with lifelong learning, it is tried to ensure that adults update their knowledge and skills continuously. In this context, the variety of learning activities increases, however the whole responsibility of learning is loaded on shoulders of the individual. In our country, Public Education Centers are remarkable as the institutions fulfilling adult education and lifelong learning praxis in the most widespread way. Therefore, in this study, a general assessment of adult education and lifelong learning praxis through Public Education Centers in Turkey is aimed.

References

  • Bilir M (2004). Çağdaş yetişkin eğitimi liderlerinden Eduard Christian
  • Lindeman (1885-1953) yaşamı, eğitim görüşü ve hizmetleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi 37 (2): 15-25, Ankara.
  • Demirel Ö (2004). Kuramdan uygulamaya eğitimde program geliştirme. Ankara: Pegema Yayıncılık.
  • Geray C (2002). Halk eğitimi. Ankara: İmaj Yayıncılık.
  • Güneş F (1996). Yetişkin eğitimi. Ankara: Ocak Yayınları.
  • Kaya, H E (2013). Lifelong learning as for living or a living. European Journal of Research on Education (EJRE),2: 62-66.
  • Kaya, H E (2014). A critical look at lifelong learning. Educational Research and Reviews, 9 (21): 1185-1189.
  • Kılıç E (1981). Halk eğitiminde kuram ve uygulama. Ankara: TODAİE Yayınları.
  • Knowles M (1996). Yetişkin öğrenenler göz ardı edilen bir kesim. Çev: Serap Ayhan, Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
  • Kurt İ (2000). Yetişkin eğitimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Lokmanoğlu P, Gener N (1999). Yaygın eğitimin önemi, tarihi gelişimi ve
  • uygulama alanları, 4. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongre Bildirileri. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
  • Lowe J (1985). Dünya’da yetişkin eğitimine toplu bakış. Çev. Turhan Oğuzkan, UNESCO Türkiye Milli Komisyonu.
  • Miser R (2002). Küreselleşen dünyada yetişkin eğitimi. Ankara Üniversitesi
  • Eğitim Bilimleri Dergisi, 35 (1): 55-60.
  • OECD (1977). Learning Opportunities for Adults. Paris: General Report.
  • Okçabol R (1996). Halk Eğitimi (Yetişkin Eğitimi). İstanbul: Der Yayınları.
  • Sayılan F (2009). Yetişkin okuma yazma öğretimi ve temel eğitim programı ve ders kitapları: Eleştirel söylem analizi. Eğitim Bilim Toplum, 7 (26) : 39-68.
  • Tekin M (1991). Dünya’da ve Türkiye’de halk eğitimi alanının temel sorunları. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 24 (1), 1-13.
  • TÜİK (2011). Milli eğitim istatistikleri yaygın eğitim 2009/’10. Ankara: Türkiye İstatistik Kurumu Matbaası.
  • UNESCO (1975). Manual for the collection of adult education statistics. Paris: Unesco Yayını.

Türkiye’de Halk Eğitimi Merkezleri

Year 2015, Volume 3 (Special Issue 1), 268 - 277, 31.07.2015
https://doi.org/10.14486/IJSCS289

Abstract

Halk eğitimi, yaygın eğitim, sürekli, eğitim gibi birbirini bütünleyen kavramlar ile ifade edilen yetişkin eğitimi kavramı, dünyada ve Türkiye’de önemini ve gerekliliğini iyiden iyiye daha yoğun hissettiren bir disiplin alanı olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu süreç dünyada daha hızlı şekillenmiş olsa da, Türkiye için kavram artık sadece biçki-dikiş kurslarını çağrıştırmamaktadır. Ulusların yaşam boyu öğrenmeye hızlı entegrasyonu bağlamında, yetişkinlerin bilgi ve becerilerini sürekli güncellemeleri sağlanmaya çalışılmaktadır. Bu doğrultuda, öğrenme faaliyetlerinin çeşitliliği artmakta, ancak öğrenmenin tüm sorumluluğu bireyin omuzlarına yüklenmektedir. Ülkemizde kamusal yetişkin eğitimi ve yaşam boyu öğrenme uygulamalarını en yaygın şekilde yerine getiren kurumlar olarak ise Halk Eğitimi Merkezleri dikkati çekmektedir. Dolayısıyla bu çalışmada, Türkiye’de Halk Eğitimi Merkezlerinin kamusal yetişkin eğitimi ve yaşam boyu öğrenme uygulamalarının genel bir değerlendirilmesinin yapılması hedeflenmektedir

References

  • Bilir M (2004). Çağdaş yetişkin eğitimi liderlerinden Eduard Christian
  • Lindeman (1885-1953) yaşamı, eğitim görüşü ve hizmetleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi 37 (2): 15-25, Ankara.
  • Demirel Ö (2004). Kuramdan uygulamaya eğitimde program geliştirme. Ankara: Pegema Yayıncılık.
  • Geray C (2002). Halk eğitimi. Ankara: İmaj Yayıncılık.
  • Güneş F (1996). Yetişkin eğitimi. Ankara: Ocak Yayınları.
  • Kaya, H E (2013). Lifelong learning as for living or a living. European Journal of Research on Education (EJRE),2: 62-66.
  • Kaya, H E (2014). A critical look at lifelong learning. Educational Research and Reviews, 9 (21): 1185-1189.
  • Kılıç E (1981). Halk eğitiminde kuram ve uygulama. Ankara: TODAİE Yayınları.
  • Knowles M (1996). Yetişkin öğrenenler göz ardı edilen bir kesim. Çev: Serap Ayhan, Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.
  • Kurt İ (2000). Yetişkin eğitimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Lokmanoğlu P, Gener N (1999). Yaygın eğitimin önemi, tarihi gelişimi ve
  • uygulama alanları, 4. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongre Bildirileri. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
  • Lowe J (1985). Dünya’da yetişkin eğitimine toplu bakış. Çev. Turhan Oğuzkan, UNESCO Türkiye Milli Komisyonu.
  • Miser R (2002). Küreselleşen dünyada yetişkin eğitimi. Ankara Üniversitesi
  • Eğitim Bilimleri Dergisi, 35 (1): 55-60.
  • OECD (1977). Learning Opportunities for Adults. Paris: General Report.
  • Okçabol R (1996). Halk Eğitimi (Yetişkin Eğitimi). İstanbul: Der Yayınları.
  • Sayılan F (2009). Yetişkin okuma yazma öğretimi ve temel eğitim programı ve ders kitapları: Eleştirel söylem analizi. Eğitim Bilim Toplum, 7 (26) : 39-68.
  • Tekin M (1991). Dünya’da ve Türkiye’de halk eğitimi alanının temel sorunları. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 24 (1), 1-13.
  • TÜİK (2011). Milli eğitim istatistikleri yaygın eğitim 2009/’10. Ankara: Türkiye İstatistik Kurumu Matbaası.
  • UNESCO (1975). Manual for the collection of adult education statistics. Paris: Unesco Yayını.
There are 21 citations in total.

Details

Primary Language eN
Journal Section Articles
Authors

H. Eylem Kaya

Publication Date July 31, 2015
Published in Issue Year 2015 Volume 3 (Special Issue 1)

Cite

APA Kaya, H. E. (2015). Public Education Centers in Turkey1. International Journal of Sport Culture and Science, 3(Special Issue 3), 268-277. https://doi.org/10.14486/IJSCS289
IntJSCS is published by International Science Culture and Sport Association (ISCSA).