Synonymy in teaching Arabic language for non-native speakers

Year 2021, Issue: 24, 942 - 955, 21.09.2021

Malek Hassan Mahmoud Abdul Qader

https://doi.org/10.29000/rumelide.997573

Abstract

Synonymy is one of the most important topics in the courses of teaching Arabic for non-native speakers. However, there are some critical minute issues should be highlighted and paid attention to by the composers of these courses. This study seeks to find an approach that plan, presents and explain the topic of synonymy in the courses of teaching Arabic for non-native speakers in a better way. This approach gives the learners an opportunity to get the maximum benefit and to avoid the common mistakes the learners of Arabic usually commit. The study offered a model to the way and to the methods of teaching synonymy in the courses of teaching Arabic for non-native speakers. The headlines of this model are represented in that synonymy should be taught through various texts and expressions, and through well designed exercises to achieve this purpose, not only, by merely showing examples out of contexts. Also, it is very imperative to highlight the critical minute differences among the semi-synonymous expressions. The study also emphasized the necessity of creating a premonition for the learners to make them always find and look for the critical minute differences between the similar examples of synonymy.

Keywords

Arabic language and rhetoric, Linguistics, Semantics, Arabic for non-native speakers, synonymy

الترادف في تعليم اللغة العربية لغير الناطقين بها

Abstract

يعدّ الترادف أحد الدروس الأساسية التي تشتمل عليها مناهج تعليم اللغة العربية للناطقين بغيرها، غير أن هذا الموضوع على أهميتة محفوف بالعديد من المحاذير. وتهدف هذه الورقة البحثية إلى اقتراح منهجية في إعداد درس الترادف في مناهج تعليم اللغة العربية للناطقين بغيرها، منهجية تتيح للدارس الإفادة من هذا الموضوع المهم وتجنّبه الوقوع في محاذيره. وقد اعتمدت الورقة البحثية على المنهجية الاستقرائية التحليلية للخروج بمقترحها المنهجي. فقامت بدراسة مفهوم الترادف وأسباب حدوثه وأنواعه وموقف اللغويين منه، بحيث تشكل لدى الباحث موقف من هذه المسألة كشف من خلالها أهمية هذا الدرس اللغوي للطلبة الأجانب وكشف عن محاذيره أيضا.
وقد اقترحت الدراسة نموذجا لآلية تعليم الترادف في مناهج تعليم اللغة العربية للناطقين بغيرها بحيث لا تُغفَل أهمية هذا الموضوع دون الوقوع في محاذيره. وتتمثل الخطوط العريضة لهذا النموذج بأن يتم تدريس الترادف من خلال النصوص والتعابير المتنوعة وكذلك من خلال بعض التمارين المصممة لتحقيق هذا الغرض وليس من خلال ألفاظ مفردة مجردة عن سياقاتها. وأن تتم الإشارة باستمرار إلى الفروق الدقيقة بين الألفاظ المتقاربة دلاليا، مع التنبيه على أن التقارب الدلاليّ بين لفظين لا يعني أنهما قابلان للتبادل في جميع السياقات اللغوية دلاليا أو تركيبيا. وأكدت الدراسة على ضرورة خلق هاجس لدى الطلبة يدفعهم باستمرار إلى التماس الفوارق الدقيقة بين المتقاربات الدلالية.

Keywords

اللغة العربية وبلاغتها, علم اللغة, علم الدلالة, اللغة العربية للناطقين بغيرها, الترادف

Ana dili Arapça olmayanlara Arapça öğretiminde eşanlamlılık

Abstract

Eşanlamlılık, ana dili Arapça olmayanlara Arapça eğitim metotlarında yer alan temel konulardan biridir. Ancak bu konu önemine rağmen, sakıncalı yönler içermektedir. Bu araştırma, ana dili Arapça olmayanlara Arapça eğitim müfredatında, öğrencinin bu önemli konudan faydalanmasını ve hatalara düşmesini önleyen bir metodoloji ile bir eşanlam ünitesi hazırlamada bir yöntem önermeyi amaçlamaktadır. Araştırmanın metodu tümevarım ve analitik yönteme dayandırılmıştır. Eşanlamlılık kavramı, nedenleri, türleri ve dilbilimcilerin bu konu üzerindeki görüşleri incelenmiştir. Böylece konu hakkında yabancı dil öğrencileri için dil dersinin öneminin anlaşılması ve dikkat edilmesi gerekenler değerlendirilmiştir. Çalışma, ana dili Arapça olmayanlara Arapça eğitim yöntemi olarak eşanlam öğretme mekanizması için bir model önermekte ve böylece oluşabilecek bazı eksiklikleri gidererek konunun önemini vurgulamaktadır. (böylece sakıncalarının oluşmasına mahal vermeden konunun önemini vurgulamayı amaçlar.) Bu modelin ana hatları, çeşitli metinler ve ifadelerle eşanlamın öğretilmesinin yanı sıra, bağlamlarından soyutlanmış tekil ifadeler aracılığıyla değil, bu amaca ulaşmak için tasarlanmış bazı alıştırmalar ile öğretilmesidir. Anlamsal olarak yakın kelimeler arasındaki nüanslar sürekli olarak belirtilirken, iki kelime arasındaki anlamsal yakınlığın, anlamsal ve terkipsel olarak tüm dilsel bağlamlarda birbirinin yerine geçebileceği anlamına gelmemektedir. Bu açıdan çalışmamız, öğrencilerde anlamsal yakınlığın ince nüanslarını aramaya iten bir güdü yaratma gerekliliğini vurgulamaktadır.

Keywords

Arap dili ve belagatı, dilbilim, anlambilim, ana dili Arapça olmayanlar, eşanlam

References

• Abduttevvâb, R. (1999). Fuṣûl fî fıkıh el-luga. 6. Baskı. Kâhire: el-Ḫâncî.
• Adamska, A. (July 2013). "Equivalence, Synonymy, and Sameness of Meaning in A Bilingual Dictionary". International journal of lexicography. Vol. 26 No. 3. Oxford: Oxford University Press, ss. 325-345.
• Apresjan, J. (2000). Systematic lexicography. Trans. Kevin Windle. Oxford: Oxford University Press.
• el-Enbârî, Muḥammed İbn el-Kâsim. (1991). Kitâb el-eḍdâd. (Ed.) Muḥammed Ebû el-Faḑl İbrahim. Beyrût: el-Mektebe el-Aṣriyye.
• el-Heyâcne, Maḥmûd Selîm. (2001). el-Îḑâḥ fî et-terâduf. Ürdün: Dâr al-Kitâb.
• Enîs, İ. (1976). Delâlet’ü’l-‘elfâẓ. 3. Baskı. Kâhire: Maṭbaʻat’ul-Anglo el-Mıṣriyye.
• er-Râgıb el-İsfahânî, el-Ḥüseyn Muḥammed Ibn el-Mufaḍḍal. (2004). Mu‘cemu mufredâti elfâẓ el-Kur’âni el-Kerîm. (Ed.) İbrahim Şemseddin. Beyrût: Dâr el-ʿİlm li’l-Melâyîn.
• er-Râzî, Fahreddin. (1997). el-Maḥṣûl fî ʻilm uṣûl el-fıkıh. (Ed.) Taha el-Elavânî. Beyrût: Mu’assat er-Risâle.
• eş-Şevkânî, Muḥammed Ibn Ali. (2000). İrşâdu’l-fuḥûl ‘elâ taḥkîki’l-ḥakki fî ʿilm el-uṣûl. (Ed.) Sami el-Arabî el-Eserî. Riyâd: Dâr el-Faḍîle.
• George, F. G. (1964). Semantics. London: Teach Yourself Books.
• Goodman, N. (1952). "in Likeness of meaning". in Semantics and philosophy of language. (Ed.) L. Linskey. USA.
• İbn Cinnî, Ebû el-Feth Osmân. (t.s.). el-Ḫaṣa’iṣ. (Ed.) Muḥmmed Ali en-Neccâr. Beyrût: Dâr el-Fikr.
• İbn Dürüsteveyh, Ebû Muhammed Abdullah. (t.s.). Teṣḥîḥ el-feṣiḥ ve şerḥih. Ed. Muḥammed Bedevi el-Meḫtûn. Kâhire: el-Meclis el-A’lâ liş-Şu’ûn el-İslâmiyye.
• İbn Fâris, Aḥmed. (1997). eṣ-Ṣâḥibî fî fıkıh el-luga el-ʻArabiyye ve masâ’ilihâ ve sunani’l-ʻArabi fî kelâmihâ. (Ed.) Aḥmed Ḥasan Besac. Beyrût: Dâr el-Kütüb el-ʿİlmiyye.
• İbn Fâris, Aḥmed. (1986). Mucmelu’l-luga. (Ed.) Zuheyr Abdulmuhsin Sultan. 3. Baskı. Beyrût: Mu’assat er-Risâle.
• İbn Manẓūr, Muḥammed İbn Mukerrem. (1414 H). Lisānü’l-ʿArab. (thk.) el-Yazicî v.dğr. 15 Cilt. 3. Basım. Beyrût: Dâru Ṣâdır.
• Lyons, J. (1968). Introduction to theoretical linguistics. Cambridge: Cambridge University Press.
• Oxford Advanced Learner’s Dictionary of current English. (1974).
• Ömer, Aḥmed Muḫtar. (2008). Muʿcemü’l-lugati’l-ʿArabiyyeti’l-muʿâṣira. Kâhire: Âlemu’l-Kutub.
• Sibeveyh, Ebû Bişr Amr ibn Osmân ibn Kanbar. (1988). el-Kitâb. (thk.) Abdusselam Harun. 3. Baskı. Kâhire: el-Ḫâncî.
• Storjohann, P. (2010). "Synonyms in corpus texts: conceptualization and construction". Lexical-semantic relations: theoretical and practical perspectives. Amsterdam: Benjamins, ss. 69–94.
• Stork, F.C.; Widdowson, J.D.A.. (1974). Learning about linguistics. London: Hutchinson.
• Suyûtî, Celâleddîn. (1999). el-Muzhir fî ʿulûmi’l-luga ve envwâʿihâ. (thk.) Fuâd Ali Manṣûr. Beyrût: Dâr el-Kütüb el-ʿİlmiyye.
• The shorter Oxford English dictionary on historical principles. (1968).
• Ullmann, S. (1975). Devr’ul-kelimat’i fi’l-luga. (çev.) Kemâl Bişr. Kâhire: Maṭbaʻat’uş-Şebâb.
• Webster's new world dictionary of the English language. (1964).