A Comparison of Performance Characteristics Among Different Honey Bee Genotypes in Bingöl Conditions

Year 2024, Volume: 11 Issue: 1, 206 - 215, 28.01.2024

İbrahim Şahin Nevzat Esim

https://doi.org/10.30910/turkjans.1382470

Abstract

Bingöl is a province with rich floral diversity due to its location at the intersection of three phytogeographic regions. It is an area where beekeeping is intensively practised. Due to the prevalence of migratory beekeeping, beekeepers do not work with a specific breed or ecotype. They were working with genotypes that were not suitable for the region resulting in productivity losses and, consequently, economic losses. This study investigates differences in wintering ability, vitality, number of frames with bees, brood areas, and honey productivity using some of the most commonly used honeybee genotypes by beekeepers in Bingöl. In the study, hybrids of Caucasian honeybees with Camili and Posof genotypes (F1), hybrids of Carniolan honeybees (F1), and local honeybees obtained from beekeepers in Bingöl were used. The study started with honeybee colonies taken into wintering in 2021 and continued with observations in field conditions until the honey harvest in August 2023. According to the data obtained, the wintering ability was highest in the Bingöl genotype with 58.6% in 2022, the average number of frames with bees was highest in the Camili genotype with 7.06±3.27, brood areas were highest in the Bingöl genotype with 2820.51±971.82 cm2 per colony, and honey yield per colony was highest in the Camili genotype with 15.97 kg. According to 2023 data, Bingöl genotype has the best performance in wintering ability with 71.4%, Camili genotype has the average number of frames with bees (8.82±0.20 colony-1), area with brood (3470.70±758.18 cm2 colony-1) and honey yield per colony. (17.30±2.46 kg) was determined to show the best performance. Throughout the study, the Camili genotype showed the best performance in terms of vitality with a percentage of 70. When all the results were evaluated together, it was observed that, in terms of physiological characteristics, the hybrids of Caucasian honeybees with Camili genotype and the local honeybee in Bingöl conditions performed better compared to other genotypes.

Keywords

Apis mellifera,, Honey bee, Colony performance, Honey yield

Bingöl Koşullarında Farklı Bal Arısı Genotiplerinin Bazı Performans Özelliklerinin Karşılaştırılması

Abstract

Bingöl coğrafi konum itibariyle üç farklı fitocoğrafik bölgenin kesişim noktasında bulunması sonucu zengin bir floral çeşitliliğe sahip, arıcılık faaliyetinin yoğun olarak yapıldığı bir ildir. Gezginci arıcılığın yoğun olarak yapılmasından dolayı arıcılar belirli bir ırk veya ekotip ile çalışmamaktadır. Bölgeye uygun olmayan genotiplerle çalışmak verim kayıplarına ve dolayısıyla ekonomik kayıplara sebep olmaktadır. Bu çalışmada, Bingöl koşullarında arıcılar tarafından en çok kullanılan bazı bal arısı genotipleri kullanılarak arıların kışlama yeteneği, yaşama gücü, arılı çerçeve sayısı, yavru alanları ve bal verimliliklerindeki farklılıklar araştırılmıştır. Çalışmada Kafkas arısına Camili ve Posof genotiplerinin melezleri ( F1), Karniyol arısının melezleri ( F1) ve Bingöl’de yerel arıcılardan temin edilen yerel bal arıları kullanılmıştır. Çalışmaya 2021 yılında kışlamaya alınan bal arısı kolonileri ile başlanmış olup, gözlemler arazi koşullarında 2023 yılı Ağustos ayı bal hasadına kadar devam etmiştir. Elde edilen verilere göre kışlama yeteneği 2022 yılında en yüksek %58,6 ile Bingöl genotipinde, ortalama arılı çerçeve sayısı değerlendirildiğinde 7.06±3.27 ile Camili genotipinde, yavru alanlarında 2820.51±971.82 cm2 koloni-1 ile Bingöl genotipinde ve koloni başına 15.97 kg bal ile Camili genotipinde en iyi performansın gösterildiği tespit edilmiştir. 2023 yılı verilerine göre Bingöl genotipinin kışlama yeteneğinde % 71.4 ile en iyi performansı, Camili genotipinin ortalama arılı çerçeve sayısı (8,82±0.20 adet koloni-1), yavrulu alan (3470.70±758.18 cm2 koloni-1) ve koloni başına bal verimi (17.30±2.46 kg) en iyi performansı gösterdiği belirlenmiştir. Çalışma boyunca yaşama gücü verilerine göre %70 ile Camili genotipi en iyi performansı göstermiştir. Tüm sonuçlar birlikte değerlendirildiğinde çalışılan arı genotipleri arasında fizyolojik özellikler açısından Kafkas bal arısı camili genotipi melezlerinin ve Bingöl koşullarındaki yerel arının daha iyi performans gösterdiği gözlemlenmiştir.

Keywords

Apis mellifera, Bal arısı, Koloni performansı, Bal verimi

Ethical Statement

Etik beyan gerektirmemektedir

Supporting Institution

Bingöl Üniversitesi

Thanks

Bu çalışmada katkılarından dolayı Bingöl Üniversitesi Arıcılık Araştırma, Geliştirme, Uygulama ve Araştırma Merkezine teşekkür ederiz.

References

• Adam, B. 1983. In Search of Best Strains of Honeybees (Apis mellifera L.). 2nd. Edition, Northern Bee boks, 206p, U.K.
• Anonim. 2023. T.C. Çevre, Şehircilik ve İklim Değişikliği Bakanlığı Meteoroloji Genel Müdürlüğü. https://www.mgm.gov.tr/veridegerlendirme/il-ve-ilceler-istatistik.aspx?k=undefined&m=BINGOL. Erişim: 12.11.2023
• Arslan, S. Güler, A., Çam, H., 2004. Farklı Bal Arısı Genotiplerinin Tokat Koşullarında Kışlama Yetenekleri ve Petekli Bal Veriminin Belirlenmesi. Gaziosmanpaşa Ün. Zir. Fak. Dergisi, 21(1):85-90, Tokat.
• Akyol E, Özkok D, Öztürk C, Bayram A. 2005. Bazı saf ve melez bal arısı (Apis mellifera L.) kolonilerinin oğul eğilimi, yaşama gücü, kışlama yeteneği ve petek işleme etkinliklerinin belirlenmesi üzerine bir araştırma. Uludağ Arıcılık Dergisi 5 (4): 162-166.
• Akyol, E. 1998. Kafkas ve Muğla Arılarının( Apis mellifera L. ) Saf ve Karşılıklı Melezlerinin Morfolojik, Fizyolojik ve Davranışsal özelliklerinin belirlenmesi. Doktora Tezi. Ç.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü. Adana
• Burucu, V., Gülse Bal, H. S. 2017. Türkiye’de Arıcılığın Mevcut Durumu ve Bal Üretim Öngörüsü. Tarım Ekonomisi Araştırmaları Dergisi. 3 (1): 28-37. Ankara.
• Caf, A., Irmak, M.A., Yılmaz, H. 2016. Bingöl İli Yeşil Alanlarında Kullanılan Odunsu Bitkiler ve Kullanım Amaçları. Iğdır Üni. Fen Bilimleri Enst. Dergisi, 6(2): 103-110.
• Doğaroğlu, M. 1981. Türkiye’de Yetiştirilen Önemli Arı Irkı ve Tiplerinin Çukurova Bölgesi Koşullarında Performanslarının Karşılaştırılması. Ç.Ü. Fen Bilimleri Enst. Zootekni A.B.D., Doktora Tezi, Adana.
• Doğaroğlu, M., Özder M., Polat, C. 1986 Trakya Bölgesi Koşulları İçin En Uygun Bal Arısı (Apis mellifera L.) Genotipini Belirleme Çalışmaları. Türkiye Bilimsel ve Teknik Araştırma Kurumu Veteriner ve Hayvancılık A grubu. Proje no: VHAG-619.
• Doğaroğlu, M.,Özdemir, M., Polat, C., 1992. Türkiye’deki Önemli Balarısı (Apis mellifera L.) Irk ve Ekotiplerinin Trakya Koşullarında Performanslarının Karşılaştırılması. Doğa-Tr.J.of Vet.and An. Sci., 16:403-414, ANKARA
• Dülger, C., 1997. Kafkas, Anadolu ve Erzurum Bal Arısı Genotiplerinin Erzurum Koşullarındaki Performanslarının Belirlenmesi ve Morfolojik Özellikleri. A.Ü.F.B.E.Z.A.B.D., Erzurum.
• Dodoloğlu, A., 2000. Kafkas ve Anadolu Balarısı Irkları ile Karşılıklı Melezlerinin Morfolojik, Fizyolojik ve Davranış Özellikleri. A.Ü. Fen Bilimleri Ens. Doktora Tezi, Erzurum.
• Ebadi, R., 1988. Evaluation of Five Honey Bees Races and Hybrids in Comparison with The Native Iranian Race in Isfahan Region. Iranian J. of Agrc., 19(3- 4): 11-12.
• Fresnaye J and Lensky., 1961. “Methods d’Apperaciation des Surfaces de vain dans les Colonies d’Abeilles”, Ann. Abeille 4 (4): 369-376.
• Fıratlı, Ç. ve Karacaoğlu, M. 1995. Anadolu Arisinin Seleksiyonla Islahı Olanakları. Tübitak VHAG- 939 no’lu proje. Ankara, 80 s.
• Genç, F., Dülger, C., Dodoloğlu, A., Kutluca, S., 1999. Kafkas, Orta Anadolu ve Erzurum Bal Arısı Genotiplerinin Erzurum Koşullarındaki Bazı Fizyolojik Özelliklerinin Karşılaştırılması. Tr.J.of Vet. and Animal Sciences 23:645- 650.
• Genç, F., Dodoloğlu, A., 2003. Arıcılığın Temel Esasları. Atatürk Üniv. Zir. Fak. Yay. No: 341. 338 sayfa. Erzurum.
• Gösterit, A., Çıkılı, Y., Kekeçoglu, M., 2012. Yığılca yerel bal arısının bazı performans özellikleri bakımından Kafkas ve Anadolu bal arısı ırkı melezleri ile karşılaştırılması. Süleyman Demirel Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 7(1): 107-114.
• Genç, F., A. Dodoloğlu, 2002. Arıcılığın temel esasları. Atatürk Üniv. Ziraat Fak. Ders Yayınları No:166, s.338, Erzurum.
• Güler, A., 1995. Türkiye’deki Önemli Bal Arısı (Apis mellifera L.) Irk ve Ekotiplerinin Morfolojik Özellikleri ve Performanslarının Belirlenmesi Üzerine Araştırmalar. Ç.Ü. Fen Bilimleri Enst. Zootekni A.B.D., Doktora Tezi, Kod:304, Adana.
• Genç, F., 1990. Bal Arılarında Koloni Performansını Etkileyen Faktörler. Teknik Arıcılık Dergisi. 27:18-26. Ankara
• Gençer, V., 1996. Orata Anadolu Bal Arısı Ekotiplerinin ve Bunların Çeşitli Melezlerinin Yapısal ve Davranışsal Özellikleri Üzerinde Bir Araştırma. A.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi. Ankara.
• Günbey, C., Cengiz, F. 2021. Karadeniz Bölgesindeki Yerel Bal Arısı (Apis mellifera L.) Irk ve Ekotiplerinin Orta Karadeniz Bölgesinde Fizyolojik Adaptasyon ve Performanslarının Karşılaştırılması. Ziraat Mühendiliği (371), 113-123
• Güler A, Gürel A C, Durmuş Ş.1999. Bal Arısı (Apis mellifera L.)’nda Fizyolojik ve Davranış Karakterlerini Belirleme Yöntemleri. Türkiye’de Arıcılık Sorunları ve 1. Ulusal Arıcılık Sempozyumu 28-30 Eylül 1999. Kemaliye/Erzincan. s. 180-188.
• Gözenler, E., 2000. Kafkas Irkı ile Anadolu ve Muğla Ekotipi Bal Arılarının ( Apis mellifera L. ) Orta Anadolu Koşullarındaki Üreme ve Davranış Özellikleri Bakımından Karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi. A.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü Zootekni Anabilim Dalı. Ankara.
• Kaftanoğlu, O., Kumova, U. 1992. Çukurova Bölgesi Kosullarında Ana Arı (Apis mellifera L.) Yetistirme Mevsiminin Ana Arının Kalitesine Olan Etkileri Üzerine Bir Arastırma. TÜBİTAK Doga-Tr. J. of Veterinary and Animal Sciences, (16) 569-577.
• Kaftanoğlu, O., Kumova, U., Bek, Y., 1993. Gap Bölgesinde Çeşitli Bal Arısı (Apis mellifera L.) Irklarının Performanslarının Saptanması ve Bölgedeki mevcut Arı Irklarının Islahı Olanakları. Ç.Ü.Z.F. Gap Yayınları, No:74, Adana.
• Kandemir, İ., Kence, M., ve Kence, A. .2000. Genetic and morphometric variation in honeybee (Apis mellifera) population of Turkey. Apidologie, 31(1), 343-356.
• Oztokmak, A., Ozmen Ozbakir, G., & Çaglar, O. 2023. Conservation of Local Honeybees (Apis mellifera L.) in Southeastern Turkey: A Preliminary Study for Morphological Characterization and Determination of Colony Performance. Animals, 13(13), 2194.
• Rutner, F., 1988. Biogeography and Taxonomy of Honeybees (Apis mellifera L.). Springer-Varlay, Heildelberg-Berlin.
• Topal, E., Mărgăoan, R., Bay, V., Takma, Ç., Yücel, B., Oskay, D., ... ve Kösoğlu, M. 2022. The effect of supplementary feeding with different pollens in autumn on colony development under natural environment and in vitro lifespan of honey bees. Insects, 13(7), 588.
• Tunç M. A. , Cengiz M. M. , Yazıcı K. , Turan M. 2020. The Effects Of Supplemental Feedıng Wıth Sodıum Humate On The Performance Of Honey Bee Colonıes (Apis Mellifera L.). Uludağ Arıcılık Dergisi. 20(2): 181-188.
• Yücel B ve Kösoğlu M. 2011. Ege Bölgesi’nde Muğla ekotipi ve italyan melezi bal arılarının kimi performans özellikleri bakımından karşılaştırılması. Kafkas Univ. Vet. Fak. Derg. 17 (6): 1025-10.