Position of Public Relations in Turkish Public Administration: Understanding, Practice and Comparison

Yıl 2018, Cilt: 1 Sayı: 3, 20 - 36, 31.01.2019

Serdar Vural Uygun

Öz

            Public Relations undertake the task of establishing
a communication bridge between the rulers and the ruled within the frame of
changing state understanding and structure. Thanks to public relations
practices, management can meet citizens' expectations and demands, as well as
inform them about public services and practices. As a result of the
understanding of the responsible state, public institutions have to carry out
their activities in a meaningful and citizen-friendly manner in an effective and
productive manner. Again, within the framework of this understanding, the
messages that institutions want to convey can be conveyed to the citizen by
being interpreted in a correct, transparent and consistent manner. Thanks to
the correct understanding of the expectations and the effective fulfillment of
the expectations, a corporate governance structure can be created in which the
services it carries are perceived and supported by the citizens.

Anahtar Kelimeler

Public Administration, Public Relations

Türk Kamu Yönetiminde Halkla İlişkiler Kavramının Konumu: Anlayış, Uygulama ve Karşılaştırma

Öz

 

             Halkla ilişkiler yönetenler ve
yönetilenler arasında bir köprü vazifesi görmektedir. Halkla ilişkiler
uygulaması ile yönetim, halkın bilgi gereksinmesini, aydınlanma gereksinmesini
karşılayabilmekte, bunun yanında halkın kamusal faaliyetlerle ilgili bilgiye
sahip olması ise yönetimin işini kolaylaştırmaktadır.

             Kamu kurumlarının halk üzerinde
olumlu bir görüntü oluşturabilmek için üstlendikleri hizmeti kendi kuruluş
amaçları doğrultusunda anlamlı ve açıklanabilir kararlarla en etkili ve verimli
bir biçimde yürütmeleri gerekmektedir. Kurumun hedef kitleye iletmek istediği
mesajlar, halkla ilişkilerin dürüstlük, açıklık ve tutarlılık ilkeleri
çerçevesinde kodlanarak etkili bir iletişim modeli oluşturulmaktadır. Nitekim
sadece iyi oluşturulmuş bir iletişim modeli içerisinde hedef kitlenin
beklentileri karşılanabilmektedir. Bütün bunların neticesinde de hizmet ettiği
kitleler tarafından doğru algılanan ve desteklenen sağlam bir kurumsal yapı
meydana gelebilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Kamu Yönetimi, Halkla İlişkiler, Yönetişim

Kaynakça

• Acar, M. (1994). Türk Kamu Yönetiminde Halkla İlişkiler Araştırması, DPT, Ankara.
• Adalı, N. (2004). Bilgi Edinme Hakkı, Yüksek Lisans Tezi, Kırıkkale Ü.SBE
• Aksoy, Necdet (2006). Yerel Yönetimlerde Halkla İlişkiler ve Teknoloji Kullanımı, Türk İdare Dergisi, Yıl:78, Sayı:452, s.54-59.
• Asna, A (1993). Public Relations (Temel Bilgiler), İstanbul.
• Asna, A. (2006). Kuramda ve Uygulamada Halkla İliskiler, Pozitif Yay., İstanbul.
• Askun, İ.C.(1989). Kamu Kuruluşlarında Halkla İlişkiler. A.Ü.İ.İ.B.Fak. Dergisi 8 (2).
• Bahadır, Ö. (2010). Hastanelerde Halkla İlişkiler Uygulamalarına Yönelik Bir Araştırma, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yay., İstanbul.
• Bektaş, A. (1996). Kamuoyu, İletişim ve Demokrasi, Bağlam Yayınları, İstanbul.
• Bengsir, T. K. (2000). Halkla İlişkilerde Etkileşimli İletişim. Amme İdaresi Dergisi 33, 111.
• Berth, K. (1998). Halkla İlişkiler Eğitimini Evrimi ve Küreselleşmenin Etkisi, Rota Yayınları, İstanbul.
• Bozdağ, İ. (2004). Türkiye’de Kamu Kuruluşlarında Halkla İlişkiler, www.halklailiskiler.com.tr/ yazi.php?id=3 (Erisim Tarihi:29.04.2013).
• Bozkurt, Ö. (1998). Kamu Yönetimi Sözlüğü, TODAİE, Ankara.
• Budak, G. (1995). Halkla İlişkiler, Beta Basım Yayın, İstanbul
• Budak, G. (1998). Halkla İlişkiler Davranışsal Bir Yaklaşım, İzmir.
• Büyük L. (1986). Cilt 10, s.6269.
• Çakmak, A.F.; Kilci, S. (2012); Kamu Yönetiminde Halkla İlişkilerin Yeri Ve Önemi, Kamu- İş Dergisi, 11(4).
• Çamdereli, M. (2000). Halkla İlişkiler, Çizgi Kitapevi, Konya.
• Devlet Memurları Kanunu (1993). T.C. Başbakanlık Devlet Personel Başkanlığı Yayınları, Ankara.
• Eken, M. (2005). Gizlilik Geleneğinden Şeffaf Yönetime Doğru, Amme İdaresi Dergisi, Cilt. 38, Sayı.1, s.113-130
• Ergun, T. (2004). Kamu Yönetimi: Kuram,Siyasa,Uygulama, TODAİE Yay., Ankara
• Ertekin, Y. (2000). Halkla İlişkiler, 4.Baskı, Yargı Yayınevi, Ankara.
• Gordon, J.C. (1997). Interpreting Definitions of Public Relations: Self Assessment and a Symbolic Interactionalism-Based Alternative, Public Relations Review, 23(1), s.57-66.
• Göksel, A. B. (1994). Halkla İlişkiler, Ege Üniversitesi Yayınları, İzmir.
• Gürgen, H. (2006). Halkla İlişkiler, Anadolu Üniversitesi Yayınları, Eskişehir.
• Güz, N. (2002). Etkili İletişim Terimleri, İnkılâp Yay., İstanbul.
• Hız, Y. (2004). Bilgi Edinme ve Dilekçe Hakkı, Seçkin Yayınları, Ankara.
• İnan, K. (1999). Devlet İdaresi, Timaş Yayınları, İstanbul.
• Kazancı, M. (1999). Halkla İlişkiler, Turhan Kitapevi, Ankara.
• Kocabaş, F. (1999). Reklam ve Halkla İlişkilerde Hedef Kitle, İletişim Yay., İstanbul.
• Kuzey, P. (2004). Avrupa Kamu Yönetimi İlkeleri Sigma Raporları: No:27, Maliye Dergisi, Sayı:147, s.57-70
• Metin, H., Altunok, M. (2002). Karşılaştırmalı Bir Yaklaşımla Kamu Yönetimi ve Özel Sektörde Halkla İlişkiler, Kocaeli Üniversitesi SBE Dergisi, 3(1,) s.79- 99
• Mucuk, İ. (2005). Modern İşletmecilik, Türkmen Kitabevi, İstanbul.
• Okay, A. (2001). Halkla İliskiler Kavram, Strateji ve Uygulamaları, Der Yayınları, İstanbul.
• Önal, G. (2000). Halkla İlişkiler, Türkmen Kitapevi, İstanbul.
• Ozankaya, Ö. (1995). Temel Toplum Bilim Terimleri Sözlüğü, Cem Yayınevi, İstanbul.
• Özay, İ. (2004). Gün Işığında Yönetim, Filiz Kitapevi, İstanbul.
• Öztekin, A. (2002). Katılımcı Kamu Yönetimi, İ.Ü. SBE Fak. Dergisi, c.26, s.129- 143
• Sabuncuoğlu, Z. (2004). İşletmelerde Halkla İlişkiler, Aktüel Yayınları, İstanbul.
• Schmith, G. M. (2001). Demokrasi Kuramlarına Giriş, Vadi Yayınları, Ankara.
• Şenol, M. (2008). Türkiye’de Kamu Yönetiminde Halkla İlişkiler, Uzman Der, S.2, s.3
• Tellioğlu, C. (2000). Halkla İlişkiler Pratiği El Kitabı, Timaş Yayınları, İstanbul.
• Tengilimoğlu, D. (2004). İşletmelerde Halkla İlişkiler, Seçkin Yay., Ankara.
• Tortop, N. (2003). Halkla İlişkiler, 8.Baskı, Yargı Yayınevi, Ankara.
• Tosun, K. (1992). İşletme Yönetimi, Savaş Yayınları, Ankara.
• Ulaştırma, Haberleşme ve Denizcilik Bakanlığı (2007). Ulaşımdan İletişime Kalkınan Türkiye:2003-2007.(http://www.kugm.gov.tr/BLSM_WIYS/UBAK/ tr/yayinlar/20090612_171031_204_1_64.pdf: Erişim T.: 03.05.2017).
• Ulaştırma, Haberleşme ve Denizcilik Bakanlığı (2010). E-Devlet, (http://hgm.ubak.gov.tr /hb/menucalismalar/mevcut-calismalar/edevlet, Er.:03.05.2017).
• Uysal, B. (1998). Siyaset Yönetim Halkla İlişkiler, TODAİE, Ankara.
• Yalçındağ, S. (1987). Kamu Sektöründe Halkla İlişkiler Uygulamaları, Halkla İlişkiler Sempozyumu, TODAİE, Ankara.
• Yalçındağ, S. (1996). Belediyelerimiz ve Halkla İlişkiler, TODAİE No:275, Ankara.
• Yıldırım, R. (1998). İdare Hukuku Açısından Bilgi Edinme Hak ve Özgürlüğü, T.C.Başbakanlık İdari Usul Kanunu Hazırlığı Uluslar Arası Sempozyumu Bildirileri, s.227- 238, Ankara
• Yurdakul, N. (2008). Teoriden Pratiğe Halkla İlişkiler Projeleri, Nobel Yay., Ankara.