The Role of Coaching Training in Personal Ability Development: A Model Suggestion for Struggle Unemployment

Yıl 2018, Cilt: 8 Sayı: 15, 2146 - 2174, 31.08.2018

Davut Karaman

https://doi.org/10.26466/opus.442653

Cited By: 1

Öz

The importance of human resources, one of the
important competition elements of organizations, continues to increase every
day. The need for qualified human power has increased the work done to achieve
better development of existing human resources. Nowadays employment rates are
falling as a result of not using the right skills in the right place.
Consequently unemployment rates are rising. Therefore, inefficiency arises due
to the loss of production in the economy. At this point, the emphasis in our
country has been on coaching trainings that are better understood recently.
Coaching activities that enable the individual to discover their personal
abilities are practiced in almost every field. With the development of personal
skills such as communication, problem solving and awareness, the living
standards of the more qualified individuals are also rising. The fact that each
individual is different makes the implementation of special education
inevitable. Consequently, coaching trainings applied in all areas of life
provide individual, organizational and social qualification. It is of great
importance that the coaching activities that contribute positively to the fight
against unemployment which causes economic and social problems for the
countries are spread in Turkey as well.

Anahtar Kelimeler

Coaching, Employment, Unemployment, Performance

Kişisel Yetenek Gelişiminde Koçluk Eğitiminin Rolü: İşsizlikle Mücadele İçin Bir Model Önerisi

Öz

Örgütlerin önemli
rekabet unsurlarından biri olan insan kaynağının önemi her geçen artmaya devam
etmektedir. Nitelikli insan gücüne olan ihtiyaç, mevcut insan kaynaklarının
daha iyi gelişimini sağlamak amacıyla yapılan çalışmalarında artmasını
sağlamıştır. Günümüzde doğru yeteneklerin, doğru yerde kullanılmamasının bir
sonucu olarak istihdam oranları düşmektedir. Bunun sonucunda işsizlik oranları
artmaktadır. Bu nedenle ekonomideki üretim kaybına bağlı olarak verimsizlik
ortaya çıkmaktadır. Bu noktada ise ülkemizde önemi son zamanlarda daha iyi
anlaşılan koçluk eğitimleri gündeme gelmektedir. Bireyin kişisel yeteneklerini
keşfetmesini sağlayan koçluk faaliyetleri hemen hemen her alanda
uygulanmaktadır. İletişim, sorun çözme ve farkındalık gibi kişisel yeteneklerin
gelişimi ile daha nitelikli hale gelen bireylerin yaşam standartları da
yükselmektedir. Her bireyin farklı olması özel eğitimlerin uygulanmasını
kaçınılmaz kılmaktadır. Bu nedenle yaşamın her alanında uygulanan koçluk
eğitimleri bireysel, örgütsel ve toplumsal nitelik artışı sağlamaktadır.
Ülkeler için hem ekonomik hem sosyal sorunlara neden olan işsizlikle mücadeleye
de olumlu katkı sağlayan koçluk faaliyetlerinin Türkiye’de de
yaygınlaştırılması büyük önem taşımaktadır. 

Anahtar Kelimeler

Koçluk, İstihdam, İşsizlik, Performans

Kaynakça

• Akın, A., Ulukök, E., (2017). Koçluk yaklaşımı ile işgören geliştirme. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(2), 279-300.
• Aksoy, E. (2007). Insan kaynakları yönetiminde personel güçlendirme ve koçluk. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Alataş, S. (2014). Ekonomik kalkınmayı belirleyen faktörler: Ampirik bir analiz. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Adnan Menderes Üniversitesi, Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Aydın.
• Alayoğlu, N. (2010). İnsan kaynakları yönetiminde yeni dönem: Yetenek yönetimi. Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, 1, 68-97.
• Altınöz, M., Çöp, S., Çakıroğlu, D. (2014). Büro ortamında yetenek yönetiminin algılanması üzerine karşılaştırmalı bir araştırma. Ejovoc (Electronic Journal of Vocational Colleges), 4(3), 101-111.
• Altıntaş, M., (2018). İnsan kaynaklarında yeni bir yaklaşım: Yetenek yönetimine ilişkin nitel bir araştırma. Kırşehir Ahi Evran Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(1), 24-43.
• Altuntuğ, N. (2009). Rekabet üstünlüğünün sürdürülmesinde yeteneklerin rolü: Yetenek yönetim yaklaşımı. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 14(3), 453-460.
• Arısoy, B., (2017). Performans yönetiminde koçluk. Finans Ekonomi ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(2), 132-136.
• Ata, A. Y. (2011). Ücretler, işsizlik ve suç arasındaki ilişki: Yatay-kesit analizi. Çalışma ve Toplum, 4, 113-134.
• Aydın, E. B. (2007). Örgütlerde kariyer yönetimi, kariyer planlaması, kariyer geliştirmesi ve bir kariyer geliştirme programı olarak koçluk uygulamaları. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
• Baltaş, Z. (2011). Kurum içi koçluk. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Barutçu, E., Özbay, Ö. (2009). Koçluk yaklaşımının yönetici ve iş gören üzerine etkilerine ilişkin bir araştırma. Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi (AKAD), 1(1), 47-62.
• Bayram, A., Yıldırım, Y., Ergan, S. (2017). Yönetici koçluk davranışı ile içsel pazarlama arasındaki ilişki. III. IBANESS Kongreler Serisi, 71-83.
• Bozdağlıoğlu, Y. E. (2008). Türkiye’de işsizliğin özellikleri ve işsizlikle mücadele politikaları. Sosyal Bilimler Dergisi, 20, 45-65.
• Bozkurt, Ö. Ç., Kalkan, A., Koyuncu, O., Alparslan, A. M. (2012). Türkiye’de girişimciliğin gelişimi: Girişimciler üzerinde nitel bir araştırma. Journal of Süleyman Demirel University Institute of Social SciencesYear, 1(15), 230-247.
• Bulut, M. B. (2008). Kamu sektörü ve özel sektör işletmelerinde insan kaynakları yönetimi uygulamalarının değerlendirilmesi (Kayseri İli Örneği). Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(33), 175-191.
• Çelik, M., Zaim, A. H. (2011). Yetenek yönetimi yaklaşımı. İstanbul Ticaret Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, 10(20), 33-38.
• Çınar, Z., (2007). Coaching ve mentoring. Paradoks, Ekonomi, Sosyoloji ve Politika Dergisi, 3(1), 1-25.
• Çırpan, H., Şen, A. (2009). İşletmelerde yenilikçiliği geliştirmede etkili bir araç: Yetenek yönetimi. Çerçeve Dergisi, 52(16), 110-116.
• Çivitçi, A. (2012). Üniversite öğrencilerinde genel yaşam doyumu ve psikolojik ihtiyaçlar arasındaki ilişkiler. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21(2), 321-336.
• Dağdeviren, O., (2017). Yetenek kaşifi, Ankara: Elma Yayınevi, İş ve Yönetim Serisi, 1. Basım.
• Damaş, G., (2010). Kariyer geliştirme aracı olarak koçluk ve yönetim becerilerini geliştirmeye yönelik örnek bir koçluk uygulaması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Ün-iversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Demir, A. Z., Eliöz, M. (2016). Engelli bireylerin eğitim ve istihdamı için bir model önerisi. The Journal of Academic Social Science, 33, 76-90.
• Doğan, S., Demiral, Ö. (2008). İnsan kaynakları yönetiminde çalışanların kendilerine doğru yolculuk yöntemi: Yetenek yönetimi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(3), 145-166.
• Eren, M. Ş., Akyüz, B. (2014). Koçluk faaliyetlerinin işgörenlerin içsel motivasyonu ve yöneticiye duyulan güven üzerindeki etkileri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(1), 167-182.
• Erol, H., Aytur, G., (2017). Türkiye’de işsizlik ve sendikalaşma ilişkisi üzerine ekonometrik bir analiz. Aydın İktisat Fakültesi Dergisi, 2(2), 116-127.
• Hawes, J. M., Rich, G. A. (1998). Selling and sales management in action: The constructs of sales coaching: supervisory feedback, role modeling and trust. Journal of Personal Selling & Sales Management, 18(1), 53-63.
• İraz, R., Akgün, Ö. (2011). Örgütsel bağlılığın çalışan performansı üzerine etkilerini ölçmeye yönelik bir çalışma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler MYO Dergisi, 14(1-2), 201-224.
• Jarosz, J. (2016). What is life coaching?: An integrative review of the evidence-based literature. International Journal of Evidence Based Coaching and Mentoring, 14(1), 34-56.
• Kahramanoğlu, A., (2017). İnsan kaynakları yönetiminde personel güçlendirme ve koçluk. Türk İslam Dünyası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 11, 155-168.
• Kalçık, F. (2017). Öğrenci başarısını desteklemede bir yol: Öğrenci koçluğu. Bartın Üniversitesi Eğitim Araştırmaları Dergisi, 1(1), 53-67.
• Kanca, O. C., (2012). Türkiye’de işsizlik ve iktisadi büyüme arasındaki nedenselliğin ampirik bir analizi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21(2), 1-18.
• Karabacak, K. (2010). Akademik koçluk sisteminin öğrencilerin akademik başarısına etkisi. Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(20), 81-94.
• Koç, E., Şenel, M. C., Kaya, K. (2018). Dünyada ve Türkiye’de sanayileşme II-yapısal sorunlar, istihdam ve işsizlik. Engineer & the Machinery Magazine, 59 (691).
• Kombarakaran, F. A., Yang, J. A., Baker, M. N., Fernandes, P. B. (2008). Executive coaching: It works!. Consulting Psychology Journal: Practice and Research, 60(1), 78-90
• Köktürk, M. (2006). Yaşanmış hikayelerle koçluk mentorluk. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
• Mercanlıoğlu, Ç. (2012). Örgütlerde performans yönetimi ile işgörenlerin motivasyonu arasındaki ilişki. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 4(1), 41-52.
• Mucha, T. R. (2004). The art and science of talent management. Organization Development Journal, 22 (4), 96-100.
• Oosthuizen, R. M., Koortzen, P. (2010). A competence executive coaching model. SA Journal of Industrial Psychology, 36(1), 1-11.
• Oruç, Ş., Sarıbudak, D. (2015). Okul yöneticilerinin ve öğretmenlerin eğitim içerikli filmlerin eğitim ortamlarına etkisine ilişkin görüşleri. Uluslararası Alan Eğitimi Dergisi, 1(1), 19-41.
• Özgüler, V. C., (2018). İşgücü piyasalarında gençler ve mesleki yeterlilikler sistemi. Verimlilik Dergisi, 2, 115-132.
• Özkan, H. H. (2009). Bilgi toplumu eğitim programları. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,10, 113-133.
• Pürçek, K. I. (2014). Coach and coaching in education. Journal of Education and Future, (6), 1-14.
• Semerci, Ç. (2003). Eleştirel düşünme becerilerinin geliştirilmesi. Eğitim ve Bilim Dergisi, 28(127), 64-70.
• Sezer, H., Şahin, H. (2015). Koçluk: Tıp ve sağlık bi̇li̇mleri. TED, 14(42), 33-42.
• Sezer, Ş. (2016). The effects of educational coaching on students’ academic motivation, error-oriented motivation and educational stress. Turkish Online Journal of Educational Technology, December, 850-855.
• Shinn, M. M., Timmer, S. G., Sandoz, T. K. (2017). Coaching to improve mealtime parenting in treating pediatric obesity. Clinical Practice in Pediatric Psychology, 5(3), 232-247.
• Tanrıverdi, H., ve Alkan, M. (2018). Girişimcilerin, girişimcilik, inovasyon yapma, inovatif düşünce ve inovatif girişimcilik düzeylerinin incelenmesi. Journal of Current Researches on Business and Economics, 8(1), 1-26.
• Tunçer, P. (2013). Örgütlerde performans değerlendirme ve motivasyon. Sayıştay Dergisi, 88(1), 87-108.
• Uğur, E. (2010). Yönetici hemşirelerin koçluk becerileri ve öz-etkililik-yeterlilik algılamaları. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Yıldırım, E. (2011). Çalışan performansının geliştirilmesinde koçluk uygulaması üzerine bir araştırma. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Yıldız, S., Savcı, G., Kapu, H., (2014). Motive edici faktörlerin çalışanların iş performansına ve işten ayrılma niyetine etkisi. Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 21(1), 233-249.
• Davranış Bilimleri Enstitüsü (DBE), (2018). Türkiye’de koçluk, http://www.dbe.com.tr/Kurumsal/tr/news/turkiyede-kocluk/ (Erişim Tarihi: 04.07.2018).