Cotton Yield Response to Sulfur as Influenced by Source and Rate in the Çukurova Region, Turkey

Yıl 2014, Cilt: 9 Sayı: 1, 68 - 76, 01.06.2014

Özgül Görmüş

Öz

Rapid expansion in nitrogen and phosphorus usage occurring over the past two decades in
Turkey without an accompanying increase in the addition of sulfur (S) and decreased atmospheric SO2
emissions has possibly created a major plant nutrient S deficit. Attention needs to be paid to S
requirement of cotton producing environments where S deficiencies may become somewhat more
common due to increased use of S free fertilizers, adoption of high yielding cultivars and more
intensive cropping systems, and lower atmospheric S deposits. The effectiveness of sulfur fertilization
for cotton grown in the region is not known. This study evaluated the effect of sulfur fertilizers on the
yield and fiber quality of cotton (Gossypium hirsutum L). Four S rates, (0, 15, 30 and 45 kg ha-1) were
applied to the plots as elemental and gypsum at planting. The most beneficial effect on the yield of
cotton was produced by the rate of 30 kg S ha-1. Significant effects on the number of harvestable bolls
plant-1 coupled with significant effects on boll weight, resulted in seed cotton yield being significantly
higher with 30 kg ha-1 as compared to other rates. All S rates, except 45 kg S ha-1 produced
significantly higher fiber length uniformity. Applications of 30 and 15 kg S ha-1 resulted in 4.0 to
2.0% increase in micronaire. The results suggest that 30 kg ha-1 gypsum supplied sufficient sulfur
optimum yield under semiarid conditions. Cotton yield increase due to sulfur fertilizer indicates
producers have the flexibility to apply sulfur fertilizer.

Anahtar Kelimeler

Boll weight, dry matter accumulation, Gossypium hirsutum L., sulfur rate, yield

Çukurova Bölgesinde Kükürt Kaynak ve Dozlarının Pamuk Verimine Etkisi

Öz

Türkiye’de son 20 yılda kükürt eklemesinde artış olmaksızın azot ve fosfor kullanımındaki hızlı büyümeler ve atmosferik SO2 emisyonları kükürt noksanlığını oluşturmuştur. Kükürt noksanlıklarının kükürtsüz gübrelerin artan kullanımı, yüksek verimli çeşitlerin benimsenişi, daha yoğun üretim sistemleri ve daha düşük atmosferik kükürt depozitleri sonucunda daha yaygın duruma gelebildiği pamuk üretim çevrelerinde bitkinin kükürt gereksinimine yeterli özenin gösterilmesi gereklidir. Bölgede yetiştirilen pamukta kükürtlü gübrelemenin etkinliği bilinmemektedir. Çalışmada pamuk verimi ve kalitesi üzerine kükürt gübrelerinin etkisi değerlendirilmiştir. Ekimle birlikte dört kükürt dozu (0, 15, 30 and 45 kg ha-1) elemental ve jips olarak uygulanmıştır. Pamuk verimi üzerine en yararlı etki 30 kg S ha-1 dozu ile oluşmuştur. Koza ağırlığı yanısıra bitkideki hasat edilebilir koza sayısı üzerine önemli etkileri, diğer dozlarla karşılaştırıldığında, 30 kg ha-1 uygulamasında önemli düzeyde yüksek kütlü pamuk verimini sonuçlamıştır. 45 kg S ha-1 dozu dışında tüm kükürt dozları önemli düzeyde yüksek lif yeknesaklığı oluşturmuştur. 30 ve 15 kg S ha-1 uygulamaları mikronerde % 4.0 ile % 2.0 artışa yol açmıştır. Sonuçlar 30 kg ha-1 jips uygulamasının yarı kurak koşullar altında optimum verim sağlanmasında yeterli olduğunu ortaya koymuştur. Kükürtlü gübre uygulaması ile oluşan pamuk verim artışı üreticilere kükürtlü gübre uygulayabilme esnekliğini göstermiştir.

Anahtar Kelimeler

Koza ağırlığı, kuru madde birikimi, Gossypium hirsutum L., kükürt dozu, verim