Rooting of Hackberry (Celtis australis L) Hardwood Cuttings: Effects of IBA Doses and Hackberry Types

Yıl 2014, Cilt: 9 Sayı: 1, 77 - 84, 01.06.2014

Melekber Sülüşoğlu Aysun Çavusoglu

Öz

The objective of the study was to determine the rooting ability of Hackberry (Celtis
australis L.) hardwood cuttings. In the first year studies, hardwood cuttings of hackberry were treated
with 2, 4, 6, 8 or 10 g/l IBA and cuttings were placed into a bottom-heated system in the greenhouse.
Perlite was used as a rooting media. In the second year, rooting potential of five types of Hackberry
was examined. In the both of the studied years, the results were taken after 100 days and the rooting
rate, root number, root length and survival rate in adaptation stage were determined. Rooted cuttings
were transferred to the nursery conditions for the next year growing period and sapling height, main
stem diameter and number of leaves were determined. Maximum rooting rate and root number were
supplied with 6 g/l IBA (83.33% and 9.34 roots, respectively). Higher concentrations of IBA were
affected negatively the root growth. The rooting potential of the hackberry types showed dissimilarity
and the best rooting rate was obtained from type T5 (86.67%). Survival rates were very high on the
acclimatization stage and were dependent on the root quality. Type T5 saplings showed the best
growth (125.85 cm plant height, 18.30 mm stem diameter and 170.81 leaf number).

Anahtar Kelimeler

Hackberry, Celtis australis L., vegetative propagation, cutting, rooting, sapling growth

Çitlenbik (Celtis australis L.) Odun Çeliklerinin Köklendirilmesi: IBA Dozlarının ve Çitlenbik Tiplerinin Etkileri

Öz

Çalışmada, çitlenbik bitkisinin (Celtis australis L.) odun çeliklerinin köklenme olanakları
araştırılmıştır. Çalışmanın ilk yılında çeliklere 2, 4, 6, 8 veya 10 g/l IBA uygulanarak, cam serada
alttan ısıtmalı köklendirme tezgahında, perlit ortamında köklendirilmiştir. Çalışmanın ikinci yılında
ise yine aynı dönemde alınan 5 farklı çitlenbik tipine ait çeliklerin köklenme potansiyeli incelenmiştir.
100 günlük köklenme periyodu sonunda köklenme oranı, kök sayıları, kök uzunluğu ve adaptasyon
aşamasındaki yaşama oranları belirlenmiştir. Fidanlık koşullarında bir yıl süre ile büyütülen bitkilerin
boy, gövde çapı ve yaprak sayısı belirlenerek, tiplerin gelişme farklılıkları ortaya konmuştur.
Çalışmanın ilk yılında en yüksek köklenme oranı ve en fazla kök sayısı 6 g/l IBA uygulanan
çeliklerden (sırasıyla, %83.33 ve 9.34 adet/çelik) sağlanmıştır. IBA dozunun artması kök gelişimini
olumsuz etkilemiştir. İkinci yılda, çitlenbik tipleri arasında köklenme farklılıkları ortaya çıkmış ve en
yüksek köklenme oranı T5 nolu tipin çeliklerinde (%86.67) bulunmuştur. Köklü bitkilerin
adaptasyonundaki başarı oranı köklenme aşamasındaki kök kalitesine bağlı olarak artmıştır. Bir yaşlı
fidanlarda uzama (125.85 cm), gövde çapı (18.30 mm) ve yaprak sayısı (170.81 adet) bakımından en
iyi gelişmeyi yine T5 nolu tip göstermiştir.

Anahtar Kelimeler

Çitlenbik, Celtis australis L., vegetatif üretim, çelik, köklenme, fidan gelişimi