Investigation of the Effect of Evidence Based Learning in Primary School 4th Grade Social Studies Lesson

Yıl 2018, Cilt: 8 Sayı: 2, 60 - 71, 15.08.2018

Halil İbrahim Sağlam Salim Bilgiç

https://doi.org/10.19126/suje.412094

Cited By: 3

Öz

This research was conducted to examine the
effectiveness of evidence based learning in the 4th grade social studies class
at primary school. The research group of the study group consists of 17 primary
school students in total, 17 of which are girls (53%) and 8 (47%) boys in
Akyazı district of Sakarya in the academic year of 2015-2016. Appropriate
sampling method was used in determining the study group. The qualitative
research approach has been adopted and the data of the research has been
obtained through a document review. The activities to be used in the action
research were developed by researchers and presented to two field experts. In line
with the opinions and suggestions from the experts, the activities were given
the final form and the application for four weeks was passed. The data of the
study were analyzed by content analysis. As a result of the research, it was found that very
few of the fourth grade primary school students liked the social studies lessons to be evidence-based, and that
very few were against evidence-based learning. Students in need of help in
extraordinary situations have indicated that the materials they need can be
collected through "aid agencies", "official institutions"
and "individual facilities". In addition, students have reported that
formal institutions, organizations or non-governmental organizations have
gathered around an objective in solving social events.

Anahtar Kelimeler

Primary school, evidence based learning, social studies lesson

İlkokul 4. Sınıf Sosyal Bilgiler Dersinde Kanıt Temelli Öğrenmenin Etkililiğinin İncelenmesi

Öz

Bu araştırma ilkokul 4. sınıf sosyal bilgiler dersinde kanıt temelli
öğrenmenin etkililiğinin incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın çalışma
grubunu 2015-2016 eğitim öğretim yılında Sakarya ilinin Akyazı ilçesinde
öğrenim gören 9’u (%53) kız, 8’i (%47) erkek olmak üzere toplam 17 ilkokul
dördüncü sınıf öğrencisi oluşturmaktadır. Çalışma grubunun belirlenmesinde
uygun örnekleme yönteminden yararlanılmıştır. Nitel araştırma yaklaşımı
benimsenerek gerçekleştirilen araştırmanın verileri doküman incelemesi yoluyla
elde edilmiştir. Eylem araştırmasında yararlanılacak etkinlikler araştırmacılar
tarafından geliştirilmiş ve iki alan uzmanın görüşüne sunulmuştur. Uzmanlardan
gelen görüş ve öneriler doğrultusunda etkinliklere son şekli verilmiş ve dört
haftalık uygulamaya geçilmiştir. Araştırmanın verileri içerik analizi ile
çözümlenmiştir. Araştırma sonucunda ilkokul dördüncü sınıf öğrencilerinin
tamamına yakınının sosyal bilgiler dersinin kanıt temelli olarak işlenmesini
beğendikleri, çok azının kanıt temelli öğrenmeye karşı olduğu bulunmuştur. Öğrencilerin
olağanüstü durumlarda yardıma ihtiyacı bulunan insanlara ihtiyaç duydukları
malzemelerin “yardım kuruluşları”, “resmi kurumlar” ve “bireysel imkânlar”
aracılığıyla toplanabileceğini ifade etmişlerdir. Ayrıca öğrenciler toplumsal
olayları çözmede resmi kurum, kuruluş ya da sivil toplum örgütlerinin bir amaç
etrafında toplandıklarını belirtmişlerdir.

Anahtar Kelimeler

İlkokul, Kanıt temelli öğrenme, sosyal bilgiler

Kaynakça

• Acar, H. (2013). Ortaöğretim coğrafya kitaplarında kanıt kullanma becerisinin incelenmesi ve öğrencinin akademik başarısına etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. İstanbul.
• Alabaş, R. (2007). İlköğretim 6. Sınıf sosyal Bilgiler Dersinde Kanıt Temelli Öğrenme Modeli: Bir Eylem Araştırması. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Altıkulaç, A. ve Gökkaya, A. K. (2014). Tarih Öğretiminde Hatıratların Kullanımının Tarihsel Empati Becerisine Etkisi. Turkish Studies, 9(1), 21-35. doi: 10.7827/TurkishStudies.6504.
• Balkaya, A. (2002). İlköğretim sosyal bilgiler dersi tarih konularının öğretiminde tarihsel kanıtların etkililiği. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Cooper, H. ve Dilek, D. (2004). ‘Children’s thinking in history: Analysis of a history lesson taught to 11year olds at Ihsan Sungu School. International Journal of Historical Learning, Teaching and Research, 4 (2), 56-65.
• Dilek, D. ve Yapıcı, G. (2008). Tarih Öğretmen Adaylarının Kaynaklarla Çalışmada Karşılaştıkları Güçlükler ve Romantik Tarih Anlayışı: Sınav Kâğıtları Üzerine Bir Analiz. M. Safran ve D. Dilek (Ed.). 21. Yüzyılda Kimlik, Vatandaşlık ve Tarih Eğitimi (s. 330-344), İstanbul: Yeni İnsan Yayınevi.
• Doğan, Y. (2007). Sosyal bilgiler öğretiminde tarihsel yazılı kanıtların kullanımı. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Doğan, N. (2008). İlköğretim 8. Sınıf Türkiye Cumhuriyeti inkılâp tarihi ve Atatürkçülük dersinin öğretiminde tarihsel kanıt kullanımının etkililiği. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Dönmez, C. ve Altıkulaç, A. (2014). Sosyal bilgiler öğretmen adaylarının ortaokul Türkiye Cumhuriyeti İnkılâp Tarihi ve Atatürkçülük dersi konularının öğretiminde tarihsel kaynakların kullanımına yönelik görüşleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 22(3), 923-942.
• Ekiz, D. (2009). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Gelbach, H. (2004). A new perspective taking: A study of social perspective taking and its association with conflict resolution. United States: Proquest Information and Learning Company.
• Işık, H. (2008). İlköğretim 4. sınıf sosyal bilgiler dersi tarih konularının öğretiminde kanıt temelli öğrenme modeli: Bir eylem araştırması. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Jadallah, E. (2000). Constructivist learning experiences for social studies education. The Social Studies, 91(5), 221-225. doi: 10.1080/00377990009602469
• Kabapınar, Y. (1999). Geleneksel ve çağdaş tarih öğretmeni: Türkiye ve İngiltere örneği. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi Özel Sayı, 11, 246-254.
• Keser, Ö. F. (2003). Fizik eğitimine yönelik bütünleştirici bir öğrenme ortamı tasarımı ve uygulaması. Yayımlanmamış doktora tezi. Karadeniz Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
• Miles, M. B. ve Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded Sourcebook. (2ed). Thousand Oaks, CA: Sage.
• Mutluer, C. (2013). Sosyal bilgiler programlarında yer alan beceriler hakkında sosyal bilgiler öğretmenlerinin görüşleri. Turkish Studies, 7(8), 355-362. DOI:10.7827/TurkishStudies.5236
• Şaşan, H. H. (2002). Yapılandırmacı öğrenme. Yaşadıkça Eğitim Dergisi, 74, 49-52.
• Strauss, A., & Corbin, J. (1998). Basics of qualitative research: techniques and procedures for developing grounded theory (2rd Ed.). London: Sage.
• Tangülü, Z. ve Çıdacı, T. (2016). Sosyal bilgiler dersi tarih konularının öğretiminde birinci elden kaynakların kullanımı. Sosyal Bilimler Dergsi, 6(11), 253-273.
• Yanpar, T. (2009). Etkili ve anlamlı öğrenme için kuramsal yaklaşımlar ve yapılandırmacılık. C. Öztürk (Ed.). Sosyal Bilgiler Öğretimi Demokratik Vatandaşlık Eğitimi içinde (s.51-76). Ankara: Pegem Akademi.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.