Hegemonic Masculinity and Violence

Yıl 2018, Special Issue 1 (ASM5), 393 - 397, 01.06.2018

Pınar Laloğlu

Öz

Masculinity is a concept constructed socially, and it can vary according to the society and the history. However, for decades, social sciences have neglected the concept and being a man is acknowledged as a normative fact. Gender studies have mostly focused on woman and the status of women within the society. Apart from 1970’s, “masculinity” has begun to be considered as a part of gender relationship. Connell, who has conceptualized the masculinity, has brought the concept of force and power to a central position. Connell has addressed masculinity as a structure reinforcing the power relationship within a society. Starting from force and power, he has put forth the concept of “hegemonic masculinity” by examining various masculinity and shapes of being man with different powers. The execution of hegemonic masculinity mainly targets at women and those who do not bear the pre-condition of being heterosexual, which is considered as the law of hegemonic masculinity. Violence and masculinity relationship become solid by using violence as a tool to prove the masculinity. Violence as a practice of hegemonic masculinity is also a social performance reproducing the masculinity. The fear of weakening the masculinity ideology or of losing being hegemonic converts the violence into a tool. Hegemonic masculinity violence which reproduces itself via institutions does not use the violence only against women. Kaufman explains the shapes of violence used by men with a triangle. He considers the corners of the triangle as the violence against women by men, violence among men and violence by man to himself. The violence against himself or another man by the man himself is closely related with power, as in the violence against women. Violence appears as a tool for men to prove their power. Taking it as a starting point, this article aims to examine the social construction of masculinity and to analyze the relationship between hegemonic masculinity and violence theoretically

Anahtar Kelimeler

Masculinity, Hegemonic Masculinity, Violence

Hegemonik Erkeklik ve Şiddet

Öz

Erkeklik, toplumsal olarak inşa edilen, topluma ve tarihe göre değişebilen bir kavramdır. Ancak bu kavram uzun yıllar boyunca sosyal bilimlerde ele alınmamış bir konu olarak kalmış, erkek olmak normatif bir gerçeklik olarak kabül edilmiştir. Toplumsal cinsiyet çalışmaları daha çok kadın ve kadının toplumdaki konumu üzerinde durmuşlardır. 1970’li yıllara gelindiğinde “erkeklik” de toplumsal cinsiyet ilişkilerinin bir parçası olarak görülmeye başlanmıştır. Erkekliğin kavramsallaştırmasını yapan Connell, güç ve iktidar kavramlarını merkezi bir konuma taşımıştır. Connell erkekliği toplumdaki iktidar ilişkilerini pekiştiren bir yapı olarak ele almıştır. Güç ve iktidar kavramlarından hareketle “hegemonik erkeklik” kavramını farklı erkeklikleri inceleyerek, farklı güçlere sahip erkek olma biçimlerini ortaya koymuştur Hegemonik erkekliğin icrası daha çok kadınlara ve hegemonik erkekliğin yasası olarak ele alınan heteroseksüel olma koşulunu taşımayanlara yöneliktir. Şiddet ve erkeklik ilişkisi şiddetin erkekliğin kanıtlama aracı olarak kullanılmasıyla somutlaşmaktadır. Hegemonik erkeklik pratiklerinden olan şiddet, aynı zamanda erkekliği yeniden üreten bir sosyal performanstır. Erkeklik ideolojisinin zayıflayacağından ya da hegemonik olma özelliğini kaybedeceğinden duyulan korku şiddeti araçsallaştırmaktadır. Kendisini kurumlar vasıtasıyla yeniden yeniden üreten hegemonik erkeklik şiddeti sadece kadınlara yönelik değildir. Kaufman, erkeğin uyguladığı şiddet biçimlerini bir üçgen aracılığıyla açıklamaktadır. Üçgenin köşelerini, erkeklerin kadınlara uyguladığı şiddet, erkekler arası şiddet ve erkeğin kendisine yönelttiği şiddet olarak ele alır. Burada erkeğin bir başka erkeğe ya da kendisine uyguladığı şiddet; kadına yönelik şiddet de olduğu gibi iktidar ilişkileriyle yakından ilişkilidir. Şiddet erkeğin iktidarını ispat etme aracı olarak karşımıza çıkmaktadır. Buradan hareketle, bu bildirinin amacı erkekliğin toplumsal inşasını irdeleyerek hegemonik erkeklik ve şiddet ilişkisini kuramsal olarak analiz etmektir

Anahtar Kelimeler

Erkeklik, Hegemonik Erkeklik, Şiddet

Kaynakça

• Atay, T., “Erkeklik En Çok Erkeği Ezer ”, Toplum ve Bilim, Sayı: 101, 2004.
• Arendt, H., Şiddet Üzerine, 2016, İletişim, İstanbul.
• Bourdieu, P., Eril Tahakküm, 2015, Bağlam, İstanbul.
• Hacısoftaoğlu, İ., Bulgu, N., “Yedi Dağın Ötesindeki Çocuklar: Güreşte Erkeklik ve Şiddet”, iç. “Şiddetin Cinsiyetli Yüzleri”, Der. Betül Yarar, İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları, 2015.
• Türk, H., B., “Şiddeti Meyyalim Vallahi Dertten: Hegemonik Erkeklik ve Şiddet”, iç. “Şiddetin Cinsiyetli Yüzleri”, Der. Betül Yarar, İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları, 2015.
• Boratav, H.B., Fişek, G., O., Ziya, H.,E., Erkekliğin Türkiye Halleri, İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları, 2017.
• Connell, R., W., Toplumsal Cinsiyet ve İktidar, Ayrıntı, 2016.
• Sancar, S., Erkeklik İmkansız İktidar, Metis, 2016.
• Direk, Z., Cinsel Farkın İnşası, Metis, 2018.