Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Bir Meslek Olarak Din Hizmetinin Kur'ânî Referansları

Yıl 2020, Cilt: 7 Sayı: 2, 395 - 419, 15.12.2020
https://doi.org/10.33460/beuifd.775484

Öz

Kur'an-ı Kerim, mesleki eğitim ve öğretim hakkında ayrıntılı bilgi vermiyor. Ancak bu konuyu ihmal da etmiyor. Meslek konusu, helal yemeyi emreden ve dünya için çalışmaya teşvik eden birçok ayetin mefhumundan çıkmaktadır. Ancak, hadîs-i şeriflerde eğitim ve mesleğe yönelim ile ilgili tavsiyeler bulunmaktadır. Din hizmeti, yüce Allah'ın, elçisi Hz. Muhammed (s.a.v) aracılığıyla insanlığa hidayet rehberi olarak gönderdiği ilahi kitap Kur'ân'ın mesajının yine O'nun tarafından belirlenen gayeye ve yöntemlere uygun olarak bütün insanlığa sunulmasıdır. Din hizmeti, öncelikle peygamberlerin yerine getirdiği bir görevdir. Peygamberlerin bu görevi, bozulmuş ilâhi dengeleri yeniden ikame etmek, toplumu yeniden vahye göre şekillendirmek, kayıp değerleri hayatın merkezine koymaktır. Din görevini ifa edenler, bu yüce görevi Kur'an ve Sünnetin ışığında yürütenlerdir. Onlar, Allah'ın dinini doğru öğrenme, anlama ve yaşama konusunda inananlara yardımcı olurlar. Bu nedenle din hizmeti doğru, bilgili, özverili, ahlaklı, takva sahibi ve dindar görevlilere ihtiyaç duymaktadır. Ayrıca din hizmetinin topluma sağlıklı bir şekilde aktarılabilmesi için, görevlilerin karakter ve mizaçlarının din hizmetine uygun, bu konuda ulaşılması gereken hedefin ise manevi/uhrevi olması önem arz etmektedir.

Kaynakça

  • Ateş, Süleyman. “İhlâs”. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. 21/535-537. İstanbul: TDV Yayınları, 2000.
  • Aydın, Mehmet Akif. “İmamet”. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. 22/203-207. İstanbul: TDV Yayınları, 2000.
  • Aydın, Mehmet Zeki. Din Öğretiminde Yöntemler. Ankara: Nobel Yayınevi, 2007.
  • Başoğlu, Muzaffer Şerif. “Farklar Psikolojisine Giriş”. Ankara Üniversitesi Dil Tarih Coğrafya Fakültesi Dergisi 1/2 (1943), 71-80.
  • Berger, Peter Ludwig. Dinin Sosyal Gerçekliği, çev. Ali Coşkun. İstanbul: İnsan Yayınları, 1993.
  • Berki, Ali Himmet & Keskioğlu, Osman. Hâtemü’l-Enbiyâ Hazreti Muhammed ve Hayatı. Ankara: DİB Yayınları, 2015.
  • Bilmen, Ömer Nasuhi. Kur’ân-ı Kerîm’in Türkçe Meâl-i Âlîsi ve Tefsiri. 8 Cilt. Ankara: Akçağ Yayınları, 1993.
  • Buhârî, Ebû Abdillâh b. Muhammed b. İsmail el. Sahîhu’l-Buhârî. 8 Cilt. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1992.
  • Carnegie, Dale. Söz Söylemek ve İş Başarmak Sanatı. çev. Ömer Rıza Doğrul. sad. Ayhan Yalçın. İstanbul: Kitsan, 1991.
  • Cebeci, Suat. “Din Eğitimi ve Din Hizmetlerinde İletişim”. Din Eğitimi ve Din Hizmetlerinde Rehberlik. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları, 2019.
  • Cebeci, Suat. “İletişim Kavramı ve Modelleri”. Din Eğitimi ve Din Hizmetlerinde Rehberlik. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları, 2019.
  • Cevherî, Ebû Nasr İsmâîl b. Hammâd el-. es-Sıhâh. Thk. Ahmed Abdu’lgafûr Attâr. Beyrût: Dâru’l-İlmi’l-Melâyîn, 1979.
  • DİB, Diyanet İşleri Başkanlığı. “Din Hizmetleri Genel Müdürlüğü”. Erişim 17 Temmuz 2020. https://dinhizmetleri.diyanet.gov.tr/sayfa/53/tanitim
  • Ebû Dâvûd, Süleyman İbnü’l-Eş’aş İbn İshâk el-Ezdî es-Sicistânî. Sünenü Ebî Dâvûd. 4 Cilt. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1992.
  • Erdem, Cem. "Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni Adaylarının Öğretmenlik Mesleğine Yönelik Yeterlilik Algıları ve Tutumları Üzerine Bir Araştırma". International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic 7/4 (2012), 1727-1747.
  • Freyer, Hans. Din Sosyolojisi. çev. Turgut Kalpsüz. Ankara: AÜİFY, 1964.
  • Gürkan, Salime Leyla. “Ruhbân”. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. 35/204-205. İstanbul: TDV Yayınları, 2008.
  • Isfahânî, Ebü’l-Kâsım Hüseyn b. Muhammed b. el-Mufaddal er-Râgıb el-. el-Müfredât fî garîbi’l- Kur’ân. Beyrut: Dâru’l-Maʿrifeh, 1998.
  • Işık, Şemsettin. İlk Ahit. İstanbul: Pınar Yayınları, 2003.
  • İbn Âşûr, Muhammed et-Tâhir b. Muhammed b. Muhammed et-Tâhir et-Tûnisî. et-Taḥrîr ve’t-tenvîr. 30 Cilt. Tûnus: Dâru Sahnûn, 1997.
  • İbn Kesîr, Ebu’l-Fida’ İmadüddin İsmail. Tefsîrü’l-Ḳurʾâni’l-ʿazîm. Thk. Sâmî b. Muhammed es-Selâme. 8 Cilt. Riyad: Dârun Tıbbiyyeh, 2. Basım. 1999.
  • İbn Mâce, Ebû Abdillâh Muhammed. Sünenü İbn Mâce. 2 Cilt. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1992.
  • Karaman, Hayrettin vd.. Kur’an Yolu Türkçe Meâl ve Tefsir. Ankara: DİB Yayınları, 2007.
  • Keskin, Yahya Mustafa. “Din ve Toplum İlişkileri Üzerine Bir Genelleme”. Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi 4/2 (2004), 7-21.
  • Kitâb-ı Mukaddes. İstanbul: Kitâb-ı Mukaddes Şirketi, 2. Basım, 2003.
  • Köksal, Mustafa Asım. Peygamberler Tarihi. Ankara: TDV Yayınları, 1990.
  • Kökver, Mahmut. “Oligarşik Dini Yapının Eleştirisi Olarak Kur’an’da Din Adamları Tiplemeleri”. International Journal of Social And Humanistic Sciences (Uluslararası Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi) 1/1 (2017), 52-67.
  • Kur’ân-ı Kerîm ve Açıklamalı Meâli. çev. Hayrettin Karaman vd.. 1. Basım. Ankara: TDV Yayınları, 2017.
  • Kurtubî, Ebû Abdillah Muhammed b. Ahmed b. Ebî Bekr b. Ferh el-. el-Câmi’u li-ahkâmi’l-Kur’ân. Thk. Hişam Semîr el-Buhârî. 20 Cilt. Riyâd: Dâru Âlimi’l-Kütüb, 2003.
  • Kutluer, İlhan. “Hikmet”. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi. 17/503-511. İstanbul: TDV Yayınları, 1998.
  • Macit, Yusuf. “Din Hizmetlerinde Mesaj Oluşturmada Kur’an Örneği”. Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 12/2 (2007), 215-227.
  • Müslim, Ebu’l-Hüseyn Müslim b. el-Haccac. Sahîhu Müslim. 3 Cilt. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1992.
  • Özdoğan, Öznur. “İnsan Peygamber İlişkisi”. Dini Araştırmalar. 7/19 (Mayıs-Ağustos 2004), 55-71.
  • Rûmî, Mevlânâ Celâleddîn er-. Mesnevi. çev. Veled İzbudak. 6 Cilt. İstanbul: MEB Yayınları, 1990.
  • Savut, Harun. Rivayet Sorunlarına Çözüm Arayışı – İbn Kesîr Tefsiri Bağlamında. Ankara: Otto Yayınları, 2016.
  • Sorubak. “Tecrübe Konuşuyor - Doğan Cüceloğlu”. Erişim 17 Temmuz 2020. https://www.sorubak.com/tecrube-konusuyor-dogan-cuceloglu_171329.htm
  • Şirbînî, Şemsüddîn Muḥammed b. Aḥmed el-Hatîb eş-. Muğni’l-muhtâc ilâ maʿrifeti meʿânî elfâzi’l-Minhâc. Mısır: y.y., 1958.
  • Taberî, Ebû Câfer Muhammed b. Cerîr et-. Câmiʿu’l-beyân ʿan teʾvîli âyi’l-Kurʾân. Beyrût: y.y., 1992.
  • Taberî, Ebû Câfer Muhammed b. Cerîr et-. Târîhu’r-rusül ve’l-mülûk. 2. bs. Beyrût: Dâru’t-Türâs, 1387/1968.
  • Tirmizî, Ebû İsâ Muhammed b. İsâ b. Sevra et-. Sünenü’t-Tirmîzî. 5 Cilt. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1992.
  • Tosun, Cemal. Din Eğitimi Bilimine Giriş. Ankara: Pegem A Yayıncılık, 2002.
  • Yazır, Muhammed Hamdi. Hak Dini Kur’ân Dili. 9 Cilt. İstanbul: Eser Neşriyat, 1971.
Toplam 42 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Ali Soylu 0000-0002-3408-2329

Yayımlanma Tarihi 15 Aralık 2020
Gönderilme Tarihi 29 Temmuz 2020
Yayımlandığı Sayı Yıl 2020 Cilt: 7 Sayı: 2

Kaynak Göster

ISNAD Soylu, Ali. “Bir Meslek Olarak Din Hizmetinin Kur’ânî Referansları”. BEÜ İlahiyat Fakültesi Dergisi 7/2 (Aralık 2020), 395-419. https://doi.org/10.33460/beuifd.775484.


BEÜ İlahiyat Fakültesi Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC ND) ile lisanslanmıştır


by-nc-nd.png