SİYASİ PARTİ KAPATMA DAVALARININ TÜRK YAZILI BASININDA SUNUMU: RP ve DTP ÖRNEĞİ*

Yıl 2013, Cilt: 3 Sayı: 1, - , 21.01.2013

Abdulkadir Gölcü

Öz

Demokrasi farklı siyasi atmosferlerde farklı tanımlamalarla ele alınan bir kavramolarak karşımıza çıkmaktadır. Özellikle demokrasi kültürünün yeni yeni yerleşmeye başladığıtoplumlarda, kavramın algılanmasında kitle iletişim araçları ve medyanın belirleyici olduğureddedilemez bir gerçektir. Demokrasi kavramını ele alırken, demokrasinin en önemli örgütselgerekliliği olan siyasi partilere de değinmek bir zorunluluk haline gelmiştir. Özellikle siyasipartilerin kapatılmaları sonrasında, sık sık atıf yapılan demokratik değerler ve demokratiksiyaset söylemleri bu konuda önem arz etmektedir. Antidemokratik bir eylem olarak kabul edilensiyasi partilerin kapatılması kararları, demokrasi kavramının toplum tarafından algılanışını daetkileyebilmektedir. Tabiî ki toplumsal bilinçte oluşan demokrasi algısının belirlenmesinde, kitleiletişim araçları ve medyanın belirleyici etkiye sahip olduğu bir gerçektir. Türkiye'de medyanınsiyasi partilerin kapatılması sonrasında demokrasi kavramını ele alışlarını inceleyen bu çalışma,kavramın iki farklı siyasi partinin kapatılması sonrasında belirgin bir şekilde farklı tanımlamasüreçlerine tabi tutulduğunu ortaya koymuştur. Özellikle yazılı basında yayınlanan haberlerüzerine odaklanan çalışma; demokrasi kavramını, haber metinlerinde farklı siyasi koşullardanasıl farklı bir bakış açısıyla ele alındığını ortaya koymuştur.

Anahtar Kelimeler

Medya; Demokrasi; Siyasi Parti Kapatma Davaları; Haber

Kaynakça

• Althusser, L. (2006). Yeniden Üretim Üzerine. (Çevirenler: Işık Ergüden-Alp Tümertekin). İstanbul: İthaki Yayınları.
• Bagdikian, H. B. (2004). The New Media Monopoly. Boston: Beacon Press.
• Belsey, A. (1998). “Mahremiyet, Aleniyet ve Siyaset”. (Editör: Andrew Belsey ve Ruth Chadwick). Medya ve Gazetecilikte Etik Sorunlar. İstanbul: Ayrıntı Yayınları, s. 102-1
• Bennett, L. W. (2000). Politik İllüzyon ve Medya. (Çeviren: Seyfi Say). İstanbul: Nehir
• Chomsky, N. ve Herman S. E. (2004). “Medyanın Büyüklüğü,Mülkiyeti ve Kar Amaçlı Oluşu”. (Editörler: Noam Chomsky, Edward S. Herman, David Peterson ve Justin Podor). Medyanın Kamuoyu İmalatı. (Çevirenler: Adnan Köymen ve vd.). İstanbul: Çiviyazıları, s. 41-77.
• Curran, J. (1997). “Medya ve Demokrasi: Yeniden Değer Biçme”. (Editör: Süleyman İrvan). Medya Kültür Siyaset. Ankara: Ark Yayınevi, s. 137-198.
• Çebi, M. S. (2002). Haberi Anlamak. Ankara: Gazi Kitabevi Yayınları.
• Dahl, A. R. (1993). Demokrasi ve Eleştirileri. (Çeviren: Levent Köker). Ankara: Türk Siyasi İlimler Derneği- Türk Demokrasi Vakfı Ortak Yayını.
• Demir, Ö. ve Acar, M. (2005). Sosyal Bilimler Sözlüğü. Ankara: Adres Yayınları.
• Demir, V. (2007). Türkiye’de Medya Siyaset İlişkisi. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş.
• Dursun, Ç. (2001). TV Haberlerinde İdeoloji. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
• Erdoğan, İ. (1999). “Dördüncü Gücün İlettiği: Amerikan Örneği”. (Editör: Korkmaz Alemdar). Medya Gücü ve Demokratik Kurumlar. İstanbul: Afa Yayınları, s. 33
• Göze, A. (1995). Siyasi Düşünceler ve Yönetimler. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş.
• Gurevitch, M. ve Blumner, G. J. (1997). “Siyasal İletişim Sistemleri ve Demokratik Değerler”. (Editör: Süleyman İrvan). Medya Kültür Siyaset. Ankara: Ark Yayınevi, s. 199-220.
• Herman, S. E. (2004). “Kelime Hileleri ve Propaganda”. (Editörler: Noam Chomsky, Edward S. Herman). Medyanın Kamuoyu İmalatı. İstanbul: Çiviyazıları Yayınevi, s. 76-89.
• Heywood, A. (2006). Siyaset. (Çevirenler: Bekir Berat Özipek, vd.). Liberte Yayınevi, Ankara.
• Heywood, A. (2007). Siyasi İdeolojiler. (Çevirenler: Ahmet Kemal Bayram, Özgür Tüfekçi, Hüsamettin İnanç, Şeyma Akın ve Buğra Kalkan). Liberte Yayınevi, Ankara.
• İnal, A. (1995). “Yazılı Basın Haberlerinde Yapısal Yanlılık Sorunu”. Toplum ve Bilim, 1995, Güz, (67), s. 111-135.
• Kapani, M. (2000). Politika Bilimine Giriş. Ankara: Bilgi Yayınevi.
• Kaya, R. (2010). “Türkiye’de 1980 Sonrası Medyanın Gelişimi ve İdeoloji Gereksinimi”. www.dorduncukuvvetmedya.net/arsiv/turk.htm. (Erişim: 22 Mart 2010).
• Keane, J. (1999). Medya ve Demokrasi. (Çeviren: Haluk Şahin). İstanbul: Ayrıntı Yayınları. Küçük, M. (1994). Modrenite Versus Postmodernite. Ankara: Vadi Yayınları.
• McNair, B. (1998). The Sociology of Journalism. London: Arnold.
• Mill, J. S. (2001). Özgürlük Üstüne. (Çeviren: Cem Akaş). Ankara: Liberte Yayınları.
• Mills, C. W. (1974). İktidar Seçkinleri. (Çeviren: Ünsal Oskay). Ankara: Bilgi Yayınevi.
• Oskay, Ü. (1993). Kitle İletişimin Kültürel İşlevleri. İstanbul: Der Yayınevi.
• Poyraz, B. (2002). Haber ve Haber Programlarında İdeoloji ve Gerçeklik. Ankara: Ütopya Yayınevi.
• Sartori, G. (1996). Demokrasi Teorisine Giriş (Çevirenler: Tunçer Karamustafaoğlu ve Mehmet Turhan). Ankara: Yetkin Yayınları.
• Schmidt, G. M. (2002). Demokrasi Kuramlarına Giriş. (Çeviren: M. Emin Köktaş). Ankara: Vadi Yayınları.
• Schultz, J. (1998). Reviving The Fourth Estate. London: Cambridge University Press
• Schumpeter, J. (1971). Kapitalizm Sosyalizm ve Demokrasi Cilt II. (Çeviren: Rasin Tınaz). İstanbul: Varlık Yayınları.
• Smitter, C. P. ve Karl, L. T. (1995). “Demokrasi Nedir, Ne Değildir?”. (Editörler: Larry Diamond ve Marc F. Plattner). Demokrasinin Küresel Yükselişi. (Çeviren: Türk Demokrasi Vakfı). Ankara: Yetkin Yayınları.
• Tılıç, L. D. (1998). Utanıyorum Ama Gazeteciyim. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Tocqueville, A. D. (1994). Amerika’da Demokrasi. (Çevirenler: İhsan Sezal ve Fatoş Dilber). Ankara: Yetkin Yayınları.
• Tokgöz, O. (2008). Siyasal İletişimi Anlamak. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
• Touraine, A. (1997). Demokrasi Nedir. (Çeviren: Olcay Kunal). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Türköne, M. (2003). Siyaset. Ankara: Lotus Yayınevi.
• Uzun, R. (2009). İletişim Etiği: Sorunlar ve Sorumluluklar. Ankara: Dipnot Yayınları.
• Yayla, A. (2004). Siyasi Düşünceler Sözlüğü. Ankara: Adres Yayınları.
• Yaylagül, L. (2006). Kitle İletişim Kuramları. Ankara: Dipnot Yayınları.