BibTex RIS Kaynak Göster

-

Yıl 2013, Cilt: 3 Sayı: 2, - , 29.07.2013

Öz

When mass media is examined in respect to critical theories, it can be said that media is under the control of men and thus it promotes patriarchal thought. According to critical theories like Frankfurt School and Birmingham School of Cultural Studies, which mainly advocate that media’s power is unlimited, an individual is tended to consider every single item that he sees on media is true and thus he internalizes by acquiescing. Individuals who are against the mainstream understanding, are represented restrictedly and who are on the behalf of mainstream understanding, are represented in accordance to some stereotypes and frames which promote mainstream understanding. In this respect, “The Representation of Social Identities in Turkish Television Series in Regard to Popular Culture” article, aims to examine the representation of social identities whether the characters represent the dominant ideology or not. Content analysis ise used to prepare this article. Sample size of it is restricted with 5 television serials which broke the ratings records within the period of 2011-2012. These serials are Arka Sokaklar, Öyle Bir Geçer Zaman Ki, Fatmagül’ün Suçu Ne?, Adını Feriha Koydum and Kuzey Güney. Although Muhteşem Yüzyıl was in the top five list, it was not examined since the period of that series was not suit with the parameters of article. The characters represented in the sample serials are examined according to their personalities and behavioural patterns. In this respect personality types, positive and negative behavioural patterns and crime rates are determined. In the next phase of the article the same characters are examined in in regard to religious, sexual, ideological, ethnic/national, denominational, professional identities and gender.

Kaynakça

  • Adorno, T.W. (2009). Kültür Endüstrisi: Kültür Yönetimi (N. Ülner, M. Tüzel ve E. Gen, Çev.). Basım. İstanbul: İletişim Yayınları, (t.y.).
  • Aksel, S.C.Y. (2011). “Yerli Dizi Serüveninde 37. Sezon”. S.C.Y. Aksel (Ed.). Beyaz Camın Yerlileri: Dokunaklı Öyküler - Dokunulmaz Gerçeklikler. Kocaeli: Umuttepe Yayınları, 20
  • Beyaz Perde. (t.y.). Erişim: 21 Ekim 2012. http://www.beyazperde.com/diziler/tum-dizilerigoster/
  • Conrad L. (1986). The Power of Television: A Critical Appraisal. New York: St. Martin’s Press. Çelenk, S. (2010). “Aşk-ı Memnu’dan Aşk-ı Memnu’ya Yerli Dizi Serüvenimiz”. Birikim Dergisi. No:256/257, 18-27.
  • Köse, H. (2007). Küresel Akıntıya Karşı Sivil Arayışlar: Alternatif Medya. İstanbul: Yirmidört Yayınevi.
  • Horkheimer, M. ve Adorno, T.W. (1996). Aydınlanmanın Diyalektiği (O. Koçak, Çev.). İstanbul: Kabalcı.
  • Mutlu, E. (1999). Televizyon ve Toplum. Ankara: TRT Yayınları.
  • Mutlu, E. (2008a). Televizyonu Anlamak. 2. Basım, Ankara: Ayraç Kitabevi.
  • Mutlu, E. (2008b). İletişim Sözlüğü. 5. Basım. Ankara: Ayraç Kitabevi.
  • Ömer, Ö. (2004). Yetiştirme Kuramı: Televizyonun Kültürel İşlevlerinin İncelenmesi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
  • Postman, N. (2004). Televizyon: Öldüren Eğlence Gösteri Çağında Kamusal Söylem (O. Akınay, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
  • Smythe, D. (1981). Dependency Road: Communication, Capitalism, Consciousness and Canada. Norwood: Ablex Publishing Corp.
  • Tekinalp, Ş. ve Uzun, R. (2009). İletişim Araştırmaları ve Kuramları. 3. Basım. İstanbul: Beta Yayıncılık.
  • Yerli Dizi [Televizyon Programı]. İstanbul: Bloomberg HT, 2011.
  • Yılmaz, H. (2012). Türkiye’de Muhafazakarlık: Aile, Cinsellik, Din. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi. Erişim: 31 Ekim 2012 http://www.aciktoplumvakfi.org.tr/pdf/muhafazakarlik/04.pdf

TÜRK TELEVİZYON DİZİLERİNDE TOPLUMSAL KİMLİKLERİN TEMSİLİ

Yıl 2013, Cilt: 3 Sayı: 2, - , 29.07.2013

Öz

Kitle iletişim araçlarına eleştirel bir açıdan yaklaşıldığında, medyanın erkek egemenliğinde olduğunu ve bu sebeple de ataerkil zihniyeti desteklediğini söylemek mümkündür. Medyanın gücünün sınırsız olduğunu savunan eleştirel yaklaşımlara göre birey, medyada gördüklerini gerçek sanma eğilimde olmakta ve dolayısıyla da medya aracılığıyla sunulanlara kayıtsız şartsız inanarak onları benimsemektedir.

Medya metinlerinde anaakımın dışında kalanlar yeteri kadar temsil edilmezken, anaakımın içinde kalanlarsa belli başlı stereotipler ve çerçeveler etrafında kurgulanmaktadır. “Popüler Kültür Ürünü Olan Türk Televizyon Dizilerinde Toplumsal Kimliklerin Temsili” başlıklı henüz tamamlanmamış doktora tezinden üretilen bu çalışma kapsamında 2011-2012 yayın döneminde en fazla reyting alan ilk 5 dizi incelemeye tabi tutulmuş ve bu dizilerde dini, cinsel, ideolojik, milli, sınıfsal kimliklerin nasıl yansıtıldığı ele alınmıştır.

Kaynakça

  • Adorno, T.W. (2009). Kültür Endüstrisi: Kültür Yönetimi (N. Ülner, M. Tüzel ve E. Gen, Çev.). Basım. İstanbul: İletişim Yayınları, (t.y.).
  • Aksel, S.C.Y. (2011). “Yerli Dizi Serüveninde 37. Sezon”. S.C.Y. Aksel (Ed.). Beyaz Camın Yerlileri: Dokunaklı Öyküler - Dokunulmaz Gerçeklikler. Kocaeli: Umuttepe Yayınları, 20
  • Beyaz Perde. (t.y.). Erişim: 21 Ekim 2012. http://www.beyazperde.com/diziler/tum-dizilerigoster/
  • Conrad L. (1986). The Power of Television: A Critical Appraisal. New York: St. Martin’s Press. Çelenk, S. (2010). “Aşk-ı Memnu’dan Aşk-ı Memnu’ya Yerli Dizi Serüvenimiz”. Birikim Dergisi. No:256/257, 18-27.
  • Köse, H. (2007). Küresel Akıntıya Karşı Sivil Arayışlar: Alternatif Medya. İstanbul: Yirmidört Yayınevi.
  • Horkheimer, M. ve Adorno, T.W. (1996). Aydınlanmanın Diyalektiği (O. Koçak, Çev.). İstanbul: Kabalcı.
  • Mutlu, E. (1999). Televizyon ve Toplum. Ankara: TRT Yayınları.
  • Mutlu, E. (2008a). Televizyonu Anlamak. 2. Basım, Ankara: Ayraç Kitabevi.
  • Mutlu, E. (2008b). İletişim Sözlüğü. 5. Basım. Ankara: Ayraç Kitabevi.
  • Ömer, Ö. (2004). Yetiştirme Kuramı: Televizyonun Kültürel İşlevlerinin İncelenmesi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
  • Postman, N. (2004). Televizyon: Öldüren Eğlence Gösteri Çağında Kamusal Söylem (O. Akınay, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
  • Smythe, D. (1981). Dependency Road: Communication, Capitalism, Consciousness and Canada. Norwood: Ablex Publishing Corp.
  • Tekinalp, Ş. ve Uzun, R. (2009). İletişim Araştırmaları ve Kuramları. 3. Basım. İstanbul: Beta Yayıncılık.
  • Yerli Dizi [Televizyon Programı]. İstanbul: Bloomberg HT, 2011.
  • Yılmaz, H. (2012). Türkiye’de Muhafazakarlık: Aile, Cinsellik, Din. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi. Erişim: 31 Ekim 2012 http://www.aciktoplumvakfi.org.tr/pdf/muhafazakarlik/04.pdf
Yıl 2013, Cilt: 3 Sayı: 2, - , 29.07.2013

Öz

Kaynakça

  • Adorno, T.W. (2009). Kültür Endüstrisi: Kültür Yönetimi (N. Ülner, M. Tüzel ve E. Gen, Çev.). Basım. İstanbul: İletişim Yayınları, (t.y.).
  • Aksel, S.C.Y. (2011). “Yerli Dizi Serüveninde 37. Sezon”. S.C.Y. Aksel (Ed.). Beyaz Camın Yerlileri: Dokunaklı Öyküler - Dokunulmaz Gerçeklikler. Kocaeli: Umuttepe Yayınları, 20
  • Beyaz Perde. (t.y.). Erişim: 21 Ekim 2012. http://www.beyazperde.com/diziler/tum-dizilerigoster/
  • Conrad L. (1986). The Power of Television: A Critical Appraisal. New York: St. Martin’s Press. Çelenk, S. (2010). “Aşk-ı Memnu’dan Aşk-ı Memnu’ya Yerli Dizi Serüvenimiz”. Birikim Dergisi. No:256/257, 18-27.
  • Köse, H. (2007). Küresel Akıntıya Karşı Sivil Arayışlar: Alternatif Medya. İstanbul: Yirmidört Yayınevi.
  • Horkheimer, M. ve Adorno, T.W. (1996). Aydınlanmanın Diyalektiği (O. Koçak, Çev.). İstanbul: Kabalcı.
  • Mutlu, E. (1999). Televizyon ve Toplum. Ankara: TRT Yayınları.
  • Mutlu, E. (2008a). Televizyonu Anlamak. 2. Basım, Ankara: Ayraç Kitabevi.
  • Mutlu, E. (2008b). İletişim Sözlüğü. 5. Basım. Ankara: Ayraç Kitabevi.
  • Ömer, Ö. (2004). Yetiştirme Kuramı: Televizyonun Kültürel İşlevlerinin İncelenmesi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
  • Postman, N. (2004). Televizyon: Öldüren Eğlence Gösteri Çağında Kamusal Söylem (O. Akınay, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
  • Smythe, D. (1981). Dependency Road: Communication, Capitalism, Consciousness and Canada. Norwood: Ablex Publishing Corp.
  • Tekinalp, Ş. ve Uzun, R. (2009). İletişim Araştırmaları ve Kuramları. 3. Basım. İstanbul: Beta Yayıncılık.
  • Yerli Dizi [Televizyon Programı]. İstanbul: Bloomberg HT, 2011.
  • Yılmaz, H. (2012). Türkiye’de Muhafazakarlık: Aile, Cinsellik, Din. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi. Erişim: 31 Ekim 2012 http://www.aciktoplumvakfi.org.tr/pdf/muhafazakarlik/04.pdf
Toplam 15 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Türkçe Araştırma Makaleleri
Yazarlar

Ece Ünür

Yayımlanma Tarihi 29 Temmuz 2013
Gönderilme Tarihi 13 Kasım 2012
Yayımlandığı Sayı Yıl 2013 Cilt: 3 Sayı: 2

Kaynak Göster

APA Ünür, E. (2013). TÜRK TELEVİZYON DİZİLERİNDE TOPLUMSAL KİMLİKLERİN TEMSİLİ. Erciyes İletişim Dergisi, 3(2).