Objective: The
aim of this study was to determine physical activity awareness among university
students, examine the relationship between physical activity and its awareness
level and investigate whether there are differences according to gender. Material
and Methods: Individuals (n=403)
were assessed by an online form including a socio-demographic form, Cognitive
Behavioral Physical Activity Questionnaire(CBPAQ), International Physical
Activity Questionnaire-Short Form (IPAQ-SF). Daily step counts for 7 days were
taken from participants whom agreed to report (n=162) by using their
smartphone’s pedometer. Results: There
was a significant correlation between physical activity level and the physical
activity awareness (p<0.01). There was a significant positive correlation
between the self-regulation (p<,001) and the outcome expectations (p=,006);
a significant negative correlation between the personal barriers (p=,001).
There was a positive correlation between the number of steps and the physical
activity awareness (p=,02). The effect of the self-regulation on physical
activity behavior in males had a greater effect than in females (p<001), and
personal barriers for women had a greater impact on physical activity than in
males (p=025). Conclusions: It is
thought that social and cognitive factors and gender-specific differences
should be taken into consideration while determining the strategies and setting
targets to promote physical activity.
The authors would like to thank Dr.Sinem Salar for constructive criticism of the manuscript.
Amaç:
Bu
çalışmanın amacı, üniversite öğrencileri arasında fiziksel aktivite
farkındalığını belirlemek, fiziksel aktivite ile farkındalık düzeyi arasındaki
ilişkiyi incelemek ve cinsiyete göre farklılık olup olmadığını araştırmaktır. Yöntemler:
Bireyler (n = 403) sosyo-demografik form, Bilişsel Davranışsal Fiziksel
Aktivite Anketi, Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi Kısa Formu içeren
çevrimiçi bir form ile değerlendirildi. Adım sayısını bildirmeyi kabul eden
gönüllüler (n=162) araştırmayı takip eden ikinci günden başlayarak 7 gün
boyunca her gün adımlarını kaydetmeleri, haftanın sonunda online olarak
gönderilen link üzerinden bildirmeleri istendi. Bulgular: Fiziksel
aktivite seviyesi ile fiziksel aktivite farkındalığı arasında pozitif yönde
anlamlı bir ilişki vardı (p <0.01). Fiziksel aktivite ile öz-düzenleme (p
<, 001) ve sonuç beklentileri (p =, 006) arasında pozitif yönde anlamlı bir
korelasyon vardı ; kişisel engeller arasında negatif yönde anlamlı korelasyon
vardı (p =, 001). Adım sayısı ile fiziksel aktivite farkındalığı arasında
pozitif bir korelasyon vardı (p =, 02). Öz-düzenleme, fiziksel aktivite
davranışı üzerine erkeklerde kadınlara olan etkisinden daha büyük bir etkiye
sahipti (p <001). Kişisel engeller, fiziksel aktivite davranışı üzerine kadınlarda
erkeklere olan etkisinden daha büyük bir etkiye sahipti (p = ,025). Sonuç: Fiziksel
aktiviteyi teşvik etmek için stratejiler ve hedefler belirlenirken sosyal ve
bilişsel faktörlerin ve cinsiyete özgü farklılıkların dikkate alınması
gerektiği düşünülmektedir.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 9 Eylül 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 8 Sayı: 2 |
Ergoterapi ve Rehabilitasyon Dergisi by Hacettepe University, Faculty of Health Sciences is licensed under Attribution-NonCommercial 4.0 International