Investigation of Satisfaction Levels of Associate Degree Students in 3+1 Workplace Training Model: Case Study of Susurluk Vocational School of Agriculture and Forestry

Yıl 2024, Cilt: 14 Sayı: 1, 118 - 126, 30.04.2024

Nilay Korkmaz Zeynep Kilci

https://doi.org/10.5961/higheredusci.1389894

Öz

Vocational colleges play a critical role in higher education. Graduates from these programs must be equipped with both theoretical and
practical expertise. By incorporating real-world experiences into the classroom, the 3+1 educational paradigm seeks to improve students’
theoretical comprehension. Using the 3+1 applied education paradigm, the Susurluk School of Agriculture and Forestry at Bandirma
Onyedi Eylul University effectively increased the employability of its students in the 2021–2022 academic year. Using data from Susurluk
School of Agriculture and Forestry students’ 3+1 internship program, this study aimed to determine how satisfied students were with the
educational paradigm. SPSS 26.0 was used for data analysis after Ören and Ören (2018) designed the “3+1 Applied Education Model
Satisfaction Scale,” which was used to gather data for the study. Parametric statistical methods were used to evaluate the outcomes, such as
independent group t-tests and one-way ANOVA for group comparisons. According to the results, students attending vocational colleges
showed greater levels of satisfaction than the 3+1 educational model mean. In addition, it was noted that students from general high
schools, students from other age groups, and female students, as well as students from vocational high schools, expressed significantly
lower levels of satisfaction with the 3+1 applied education model. But there was no discernible difference in the students’ satisfaction levels
depending on the particular programs they were enrolled in. Examining the effects of the 3+1 educational paradigm, this study can be a
useful resource in the field and support future research in the same area

Anahtar Kelimeler

Vocational College, Vocational Education, Vocational Practice, 3+1 Model

Önlisans Öğrencilerinin 3+1 Uygulamalı Eğitim Modeline Yönelik Tatmin Derecelerinin İncelenmesi: Susurluk Tarım ve Orman Meslek Yüksekokulu Örneği

Öz

Meslek yüksekokulları, iş dünyasından talep gören nitelikte öğrenci yetiştirilmesi açısından önemli akademik kurumlardır. Bu özelliği
nedeniyle bu kurumlardan mezun olanların hem akademik hem de pratik uzmanlığa sahip olması önem taşımaktadır. Bu sebeple, 3+1
eğitim modeli yaklaşımıyla, öğrencilerin teorik bilgilerini gerçek deneyimleri ile zenginleştirerek güçlendirmelerine yardımcı olmak
amaçlanmaktadır. Bandırma Onyedi Eylül Üniversitesi Susurluk Tarım ve Orman Meslek Yüksekokulu, 2021-2022 öğretim yılında
3+1 uygulamalı eğitim modeline geçerek öğrencilerinin istihdam edilebilirliği konusunda önemli adımlar atmıştır. Yapılan bu araştırma
ile Susurluk Tarım ve Orman Meslek Yüksekokulu’nda okuyan öğrencilerin 3+1 işyeri eğitim uygulaması sırasındaki deneyimlerini ve
ilişkilerini inceleyerek, eğitim modeline duydukları tatmin derecelerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın verileri; Ören Şahin ve
Ören (2018) tarafından geliştirilen “3+1 Uygulamalı Eğitim Modeli Tatmin Ölçeği” yardımıyla toplanmış olup veriler SPSS 26.0 kullanılarak
analiz edilmiştir. Elde edilen verilerin değerlendirilmesinde, gruplar arasında karşılaştırma yapmak için bağımsız gruplar t testi ve çoklu
gruplarda tek yönlü ANOVA testi kullanılmıştır. Çoklu gruplardaki farklılığın sebebini tespit etmek amacıyla Scheffe testi kullanılmıştır.
Yapılan analizler sonucunda, öğrencilerin modele yönelik tatmin düzeylerinin ortalamanın üzerinde olduğu ayrıca kadın öğrencilerin
erkek öğrencilere, 21-23 yaş aralığındaki öğrencilerin diğer yaş gruplarındaki öğrencilere, meslek liselerinden mezun öğrencilerin genel
liselerde öğrenim görmüş öğrencilere göre 3+1 uygulamalı eğitim modeline yönelik tatmin derecelerinin anlamlı derecede yüksek olduğu
belirlenirken öğrencilerinin tatmin ölçeği puanlarının öğrenim gördükleri program değişkenine göre anlamlı bir farklılaşma göstermediği
bulunmuştur. 3+1 eğitim modelinin etkilerinin incelendiği bu araştırmada izlenen yöntem ile elde edilen sonuçların, ilgili alana kaynak
teşkil etmesi ve gelecekte bu konuda yapılacak çalışmalara katkılar sağlaması beklenmektedir.

Anahtar Kelimeler

Meslek yüksekokulu, Mesleki eğitim, Mesleki uygulama, 3+1 modeli

Kaynakça

• Adıgüzel, O. C., & Berk, Ş. (2009). Mesleki ve teknik ortaöğ retimde yeni arayışlar: Yeteneğe dayalı modüler sistemin değerlendirilmesi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(1), 220-236.
• Arpat, B., Kalfa, V. R., Akşit, A., & Çamurdan, B. (2017). Meslek yüksekokullarında nitelikli ara eleman ı̇htiyacını karşılamada yeni arayışlar: 3+1 ı̇şbaşı eğitim modeli honaz meslek yüksekokulu örneği. Çalışma İlişkileri Dergisi, 8(2), 76- 94.
• Arpat, B. (2018). Meslek yüksekokullarında uygulanan işbaşı eğitimlerinde boylamsal bir değerlendirme Honaz meslek yüksekokulu örneği. MANAS Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7(3).
• Atalı, G., Özkan, S. S., & Sarıbıyık, M. (2016). Nitelikli işgücü yetiştirmek için ön lisans programlarında uygulamalı eğitim modeli. UMYOS 2016, s.342-348.
• Bilici, K. (2023). Turizm otelcilik meslek alanı öğrencilerinin işletmelerde beceri eğitimi (staj) uygulamasına ilişkin görüşleri. Uluslararası Eğitime Özgün Bakış Dergisi, 1(2), 265-281.
• Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı (11. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Çakar, İ. (2020). MYO öğrencilerinin 3+ 1 uygulamalı eğitim modeli çerçevesinde mesleki beklentilerinin incelenmesi” Sakarya MYO örneği”. Yüksek lisans tezi, Maltepe Üniversitesi, İstanbul.
• Deissinger, T. (2007), ““Making schools practical”: Practice firms and their function in the full‐time vocational school system in Germany”, Education + Training, 49(5), 364-379. https://doi. org/10.1108/00400910710762931
• Demir, Ö. (2020). Meslek yüksekokulu öğrencilerinin işgücü piyasasından beklentileri. The Journal of Academic Social Science, 9(9), 553-564.
• Erdoğan, E., & Bulut, E. (2015). İşletme bölümü öğrencilerinin memnuniyet düzeylerini etkileyen faktörlerin araştırılması, Uluslararası Yönetim, İktisat ve İşletme Dergisi, 11(26), ss.151- 169.
• Fidan, T., Fidan, İ. Ö., & Öztürk, H. (2018). Meslek yüksekokulu öğrenci ve mezunlarının kariyer seçimlerine etki eden faktörler ile kariyer beklentileri: Öz yeterliğin aracı rolü. Yükseköğretim Dergisi, 8(3), 249-263.
• Gümüş, İ. (2016). Meslek liseleri ve meslek yüksekokullarındaki öğrencilere uygulamalı iş yeri eğitimle kazandırılan becerilerin niteliksel açıdan değerlendirilmesi. ISVET 2016 (International Symposium on Post-Secondary Vocational Education and Training), 12-15 Ekim 2016, Hitit Üniversitesi, 782-790.
• Iseyeva, S. (2018). Lisans düzeyinde turizm eğitimi alan öğrencilerin akademik motivasyon, beklenti ve algılarının türkiye ve polonya eğitimi kapsamında değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Akdeniz Üniversitesi, Antalya.
• Kagaari, J. R. (2007). Evaluation of the effects of vocational choice and practical training on students’ employability. Journal of European Industrial Training, 31(6), 449-471.
• Karadeniz, O., & Kumaş, H., (2016). Meslek yüksekokulu öğrencilerinin istihdam edilebilirliğini arttırmada mesleki uygulamalar dersi (3+1 programlarının) ile işkur işbaşı eğitim programlarının rolü: Honaz meslek yüksekokulu örneği, UMYOS, 5th International Vocational Schools Symposium, Bosna.
• Karagül, T. N. (2018). Turizm eğitimi alan mesleki ve teknik anadolu lisesi öğrencilerinin işletme beceri eğitimine yönelik algıları: Muğla örneği. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Muğla.
• Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Kaysi, F. (2018). Bir meslek yüksekokulu programının değerlendirilmesinde çoklu bakış açıları. Yayımlanmamış doktora tezi, Yıldız Teknik Üniversitesi, İstanbul.
• Kılıç, Y. (2018). Mesleki eğitimin önemine ilişkin bir durum çalışması. Academia Eğitim Araştırmaları Dergisi, 3(1), 1-16.
• Mulder, R. H., Messmann, G., & König, C. (2015). Vocational education and training: Researching the relationship between school and work. European Journal of Education, 50(4), 497- 512.
• Nyen, T., & Tonder, A. H. (2018). Development of vocational skills through integration of practical training periods in school based vocational education in Norway. Integration of vocational education and training experiences: Purposes, practices and principles, 29, 227-241.
• Ören Şahin, T., & Ören V. E., (2018). Meslek yüksekokulu öğrencilerinin 3+1 eğitim modelinden tatmin derecelerinin belirlenmesi: Banaz meslek yüksekokulu örneği. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi/Journal of Higher Education and Science, 8(3), 451-456.
• Özkan, U. B. (2020). Meslek yüksekokulu atölye teknik elemanlarının uygulamalı meslek derslerindeki rollerine ilişkin görüşleri. Ejovoc (Electronic Journal of Vocational Colleges), 10, 52-64.
• Özsoy, C. E. (2015). Mesleki eğitim-istihdam ilişkisi: Türkiye’de mesleki eğitimin kalite ve kantitesi üzerine düşünceler. Ejovoc (Electronic Journal of Vocational Colleges), 5(5), 173-181.
• Patton, M. Q. (2005). Qualitative research. New York: John Wiley & Sons, Ltd. Rintala, H., & Nokelainen, P. (2020). Standing and attractiveness of vocational education and training in Finland: Focus on learning environments. Journal of Vocational Education & Training, 72(2), 250-269.
• Sarıbıyık, M. (2013). Meslek yüksekokullarında nitelikli işgücü yetiştirmek için 3+1 eğitim modeli. Academic Platform-Journal of Engineering and Science, 1(1), 39-41.
• Sönmez, M. (2010). Türkiye’de mesleki ve teknik örgün öğretimin sorunları ve yeniden yapılandırılma zorunluluğu. Eğitim ve Bilim, 33(147), 71-84.
• Şahin, A. E. (2009) Eğitim fakültesinde hizmet kalitesinin eğitim fakültesi öğrenci memnuniyet ölçeği (ef-ömö) ile değerlendirilmesi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 37(37), 106-122.
• Şimşek, S. (2007). Eğitim ile ilgili temel kavramlar. İstanbul: Anı Kitapevi.
• Tektaş, N., Yayla, A., Sarıkaş, A., Polat, Z., Tektaş, M., & Ceviz, Ö. (2016). Ön lisans öğrencilerinin staj uygulamalarinin değerlendirilmesi: marmara üniversitesi örneği. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 5(6), 310-318.
• Titrek, O., Hakkakul, M. A., & Varlı, S. (2015). Hemşirelik bölümü staj uygulamalarının etkililik düzeyine ilişkin öğrenci ve rehber hemşirelerin görüşleri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(1), 264-280.
• Türk, K., Bakkal, S., & Türk, D. (2017). 3+1 mesleki uygulama sonrası sosyal programlar ile teknik programlarda okuyan öğrencilerin uygulama sonrası beklentilerinin karşılaştırılması. 4. Ulusal Meslek Yüksekokulları Sosyal ve Teknik Bilimler Kongresi, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi, Burdur.
• Yazıcı, H., & Türkmen, B. (2015). Dünyada ve Türkiye’de mesleki eğitim ve önemi. 4th İnternational Vocational Schools Symposium, 1630-1639.
• Yıldırgan, R., Taşç ıoğlu Baysal, H., & Zengin, B. (2016). 3+1 eğitim modeli kapsamında ı̇şletmelerde ı̇stihdam edilen turizm önlisans öğ rencilerinin mesleğe ı̇lişkin tutumları: Sakarya üniversitesi örneği, Nişantaşı Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 4(1), 101-116.
• Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2018). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (11. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yıldız, D., & Açıkel, A. (2022). Ulus meslek yüksekokulu mezunlarının çalışma durumlarının belirlenmesi ve mesleki eğitime ilişkin görüşlerinin değerlendirilmesi. Academia Eğitim Araştırmaları Dergisi, 7(2), 160-183. https://meyok.bandirma.edu.tr/Content/Web/Yuklemeler/Sayfa/ Dosya/1536/56aaeb5e-4c6c-a6e6-1cb0-ee0ace14053c.pdf (18 Ağustos 2023)