ULUSLARARASI HALKLA İLİŞKİLER BAĞLAMINDA DİJİTAL DİPLOMASİNİN KULLANIMI: BİRLEŞMİŞ MİLLETLER VE BAĞLI KURULUŞLARIN TWİTTER HESAPLARI ÜZERİNE BİR İNCELEME

Yıl 2023, Cilt: 8 Sayı: 2, 134 - 157, 01.12.2023

Ümit Arklan Zehra Kanat

https://doi.org/10.47107/inifedergi.1332589

Öz

Uluslararası halkla ilişkiler, kuruluşların ve hükümetlerin başka ülke halklarının rızasını kazanmak ve uluslararası arenada aktif rol almak amacıyla yürüttüğü stratejik iletişim faaliyetleridir. Özellikle küresel boyutta varlığı hissedilen ekonomik krizler, iç çatışmalar, savaşlar, göç hareketleri, iklim değişiklikleri, salgın hastalıklar gibi problemlerin hızla çoğalmasıyla uluslararası halkla ilişkiler faaliyetlerine duyulan ihtiyaç her geçen gün artmaktadır. Sınırların silikleştiği küresel dünyada söz hakkına sahip olmak ve başka ülke halklarının sempatisini kazanmak isteyen aktörler diğer bazı enstrümanlarla birlikte dijital diplomasi faaliyetlerini de uluslararası halkla ilişkiler bağlamında etkili yönetebilme çabası içerisine girmektedir. Buradan hareketle çalışma, dijital diplomasi kavramına uluslararası halkla ilişkiler odağından bakmakta, Birleşmiş Milletler ve bağlı kuruluşların dijital diplomasi amacıyla gerçekleştirdikleri iletişim stratejilerini uluslararası halkla ilişkiler bağlamında değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Çalışmanın amacı doğrultusunda ilgili kuruluşların Twitter hesapları üzerinde içerik analizi gerçekleştirilmekte, dijital diplomasi faaliyetlerinin belirlenmesi amacıyla da web tabanlı bir uygulama olan Twitonomy programından yararlanılmaktadır. Ulaşılan bulguların görselleştirilmesi ise NodeXL Basic yazılımı aracılığıyla sağlanmaktadır. Araştırma neticesinde, uluslararası kuruluşların Twitter uygulamasını uluslararası halkla ilişkiler aracı olarak dijital diplomasi bağlamında kullandıkları, paylaşılan tweetlerin diplomasi konuları doğrultusunda oluşturulmakla birlikte, kulanım yoğunluklarının, stratejilerinin ve etkileşim örüntülerinin farklılıklar gösterdiği, ilgili mecranın iki yönlü simetrik iletişime imkan veren doğasına rağmen kuruluşların dijital diplomasi faaliyetlerinin ağırlıklı olarak kamuoyu bilgilendirme modeli ile örtüştüğü sonuçlarına ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Uluslararası Halkla İlişkiler, Diplomasi, Dijital Diplomasi, Birleşmiş Milletler ve Bağlı Kuruluşlar, Twitter Kullanımı

THE USE OF DIGITAL DIPLOMACY IN THE CONTEXT OF INTERNATIONAL PUBLIC RELATIONS: AN ANALYSIS ON TWITTER ACCOUNTS OF THE UNITED NATIONS AND AFFILIATES

Öz

International public relations are strategic communication activities carried out by organizations and governments in order to gain the consent of the peoples of other countries and to take an active role in the international arena. The need for international public relations activities is increasing day by day, especially with the rapid proliferation of problems such as economic crises, internal conflicts, wars, migration movements, climate changes, epidemics, which are felt on a global scale. Actors who want to have a voice in the global world where the borders are blurred and to gain the sympathy of the peoples of other countries are trying to manage their digital diplomacy activities effectively in the context of international public relations, along with some other instruments. From this point of view, the study looks at the concept of digital diplomacy from the focus of international public relations and aims to evaluate the communication strategies of the United Nations and its affiliates for digital diplomacy in the context of international public relations. In this direction, content analysis is carried out on the Twitter accounts of relevant institutions, and Twitonomy, a web-based application, is used to determine digital diplomacy activities. The visualization of the findings is provided through the NodeXL Basic software. As a result of the research, it has been concluded that international organizations use Twitter application as an international public relations tool in the context of digital diplomacy, shared tweets are created in line with diplomacy issues, their usage intensities, strategies and interaction patterns differ, and despite the nature of the relevant medium that allows two-way symmetrical communication, the digital diplomacy activities of the organizations mainly overlap with the public information model.

Anahtar Kelimeler

International Public Relations, Diplomacy, Digital Diplomacy, United Nations and Affiliates, Use of Twitter

Kaynakça

• Açıkalın, Ş. N. ve Sarı, E. (2021). Post- truth ve dijital diplomasi. Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi SBE Dergisi, 11(4), 1689-1701.
• Arklan, Ü. (2011). Halkla ilişkiler: kavram, kapsam ve ilişkili olduğu alanlar. M. Işık ve M. Akdağ (Ed.), Dünden bugüne halkla ilişkiler, (s.13-48). Konya: Eğitim Akademi.
• Arklan, Ü. (2016). Kamu yönetiminde uluslararası halkla ilişkiler. T. E. Mazıcı (Ed.), Uluslararası halkla ilişkiler, (s.95-135). Saarbrücken: OmniScriptum.
• Arklan, Ü. ve Taşdemir, E. (2010). Kurum içi halkla ilişkiler. Konya: Literatürk Yayınları.
• Arpacioğlu, K. (2021). Türkiye’de diplomasinin dijital uygulamalarının değerlendirilmesi. Yönetim Bilimleri Dergisi, 19(41), 745-772.
• Avşar, B. (2021). Diyalojik halkla ilişkiler bağlamında dijital diplomasi: Zeytin dalı operasyonu. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmış Doktora Tezi, Konya.
• Bahar, A. (2018). Bilişim suçları, iletişim ve sosyal medya. İstanbul Aydın Üniversitesi Dergisi, 10(3), 1-36. Basan, M. (2021). Uluslararası halkla ilişkiler ve kamu diplomasisinde sosyal medyanın kullanımı üzerine bir analiz: Tika örneği, Hacı Bayram Veli Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
• Bayar, F. (2008). Küreselleşme kavramı ve küreselleşme sürecinde Türkiye. Uluslararası Ekonomik Sorunlar Dergisi, 32(4), 25-34.
• Bayraktar, Z. (2012). Türkiye’nin balkanlardaki yumuşak gücü Türk kültürü, Karadeniz Araştırmaları, 35, 181-189.
• Becerikli, Y. S. (2005). Uluslararası halkla ilişkiler. Ankara: Nobel Yayın.
• Becerikli Y. S. (2006). Uluslararası halkla ilişkiler alanına ilişkin bir tanıtım ve model arayışı. Amme İdaresi Dergisi, 39(3), 55-69.
• Berg, L. B. and Lune, H. (2015). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (8.baskı). (Çev. H. Aydın). Konya: Eğitim Yayınevi
• Botan, C. (1992). International public relations: critique and reformulation. Public Relations Review, 18(2), 149-159. Budak, M. M. (2022). Kamu diplomasisi ve dijital iletişim. Erciyes İletişim Dergisi, 9(1), 317-335.
• Ceng, E. (2018). Algı yönetimi aracı olarak Twitter kullanımına ilişkin siyasal bir analiz, Erciyes İletişim Dergisi, 5(4), 663-689.
• Collins, S. D., Dewitt, J. R., and Lefebvre, R. K. (2019). Hashtag diplomacy: twitter as a tool for engaging in public diplomacy and promoting us foreign policy. Place Branding and Public Diplomacy, 15(2), 78-96.
• Culbertson, H. (2013). International public relations: a comparative analysis. H. Culbertson ve N. Chen (Ed.), NewYork: Routledge.
• George, A. M. (2003). Teaching culture: the challenges and opportunities of ınternational public relations. Business Communication Ouartely, 66(2), 97-113.
• Göksel, A. B. ve Yurdakul, N. B. (2004). Temel halkla ilişkiler bilgileri. İzmir: Ege Üniversitesi İletişim Fakültesi Yayınları.
• Gözüm, H. (2018). Uluslararası halkla ilişkiler ve kamu diplomasisi: Soğuk savaş döneminde Türkiye – Amerika birleşik devletleri ilişkileri örneği, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmış Doktora Tezi, Ankara.
• Grunig, J. E. (1993). Public relations and ınternational affairs: effects, ethics and responsibility. Journal of International Affairs, 47(1), 137–162.
• Grunig, J. E. (2008). Communication, public relations and effective organizations: an overview of the book.
• Grunig, J.E., Doizer, M.D., Ehling, P.W., Grnig, A.L., ve Repper, C.F (Ed.), Public relations and communication managment, (s.1-28). Newyork: Routledge
• Grunig, J. E. (2009). Symmetrical presuppositions as a framework for public relations theory. Botan, H.C ve Hazleton, V (Ed.), Public relations theory, (s.17-44). Newyork: Routledge.
• Grunig, J. E. and Hunt, T. (1984). Managing public relations, Newyork: College Publishing.
• Grunig, J. E., Grunig, L. A., Sriramesh, K., Huang, Y. H., ve Lyra, A. (1995). Models of public relations in an international setting. Journal Of Public Relations Research, 7 (3), 163-186.
• Güler, A., Halıcıoğlu. M. B. ve Taşğın, S. (2015). Sosyal bilimlerde nitel araştırma. (2. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık
• Gürdal, E. (2021). Dijital diplomatlar: dijital diplomaside yeni nesil diplomatlar. Bitlis Eren Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Akademik İzdüşüm Dergisi, 6(1), 114-127.
• Güregen, E. P., Öztürk, H. S., ve Yiğit, B. C. (2021). Halkla ilişkiler ve diplomasi ayrımının muğlaklaşması: sağlık bakanı Fahrettin Koca’nın Twitter hesabı incelemesi. İstanbul Aydın Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13(2), 383-418.
• Hughes, K. (2020). Trump's twiplomacy-a new diplomatic norm?. Malmö Unıversity Political Science Master’s Thesis, Sweden.
• Kampf, R., Manor, I., and Segev, E. (2015). Digital diplomacy 2.0? a cross-national comparison of public engagement in facebook and twitter, The Hague Journal of Diplomacy, 10(4), 331-362.
• Kars, K. B. (2021). Dijital diplomasinin kullanımı: 15 Temmuz darbe girişimi örneği, İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi, Malatya.
• Kartal, N. Z. ve Arklan, Ü. (2022). Küresel halkla ilişkiler ve dijital diplomasi: Devlet ve ideoloji ekseninde bir bakış. Konya: Literatürk Yayınları.
• Kekevi, S. (2018). Yumuşak güç unsuru olarak dijital diplomasi: T.C. dışişleri bakanlığı örneği. Y. N. Ayhan ve Kılıçoğlu, G. (Ed.), Yumuşak Güç ve Kamu Diplomasisi Üzerine Akademik Analizler, (s.303-328), Ankara: Nobel Yayın.
• Kesebir, M. (2021). Amerika Birleşik Devletleri’nde dijital diplomasinin dönüşümü: Obama ve Trump dönemleri. İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi, İzmir.
• Korkmaz, A. ve Böyük, M. (2019). Sosyal medya ortamlarının diplomasi iletişiminde kullanımı: Weibo sosyal medya platformu örneği. Simetrik İletişim Araştırmaları Dergisi, 1(1), 37-47.
• Köksoy, E. (2014). Kamu diplomasisi ve halkla ilişkiler ilişkisi: Kuramsal bir değerlendirme. Marmara İletişim Dergisi, 0(22), 211-231.
• Köse, E. (2017). Dijital diplomasi'nin sosyo-ekonomik ve sosyo-politik yapıya etkisi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Kayfor 15 Özel Sayısı, 2347-2370.
• Mammadov, M. (2021). Uluslararası halkla ilişkiler yönetimi ve devlet başkanı eşleri: Mihriban Aliyeva örneği, Alanya Alaaddin Keykubat Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi, Alanya.
• Manor, I., and Segev, E. (2015). America’s selfie: how the us portrays itself on its social media accounts. C. Bjola ve M. Holmes (Ed.), In Digital diplomacy theory and practise, (s. 103-122). Newyork: Routledge.
• Okay, A. ve Okay, A. (2012). Uluslararası halkla ilişkiler. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (11), 267-299. Okay, A. ve Okay, A. (2016). Halkla ilişkiler kavram strateji ve uygulamaları. İstanbul: Der Yayınları.
• Özlü, Ö. (2019). Kamu diplomasisi oluşturulmasında dijital diplomasinin etkisi: Türkiye’de bulunan büyükelçiliklerin Twitter kullanımı, Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmış Doktora Tezi, İstanbul.
• Özlü, Ö. ve Alan, A.G. (2020). Kamu diplomasi oluşturulmasında dijital diplomasinin etkisi: Türkiye’de bulunan büyükelçiliklerin Twitter kullanımı. Erciyes İletişim Dergisi, 7 (2), 1345-1366.
• Öztürk, S. (2020). Yeni kamu diplomasisinde uluslararası halkla ilişkilerin rolü, International Social Mentality and Researcher Thinkers Journal, 6(39), 2594-2598.
• Ratkiewicz, J., Conover, M., Meiss, M., Gonçalves, B., Flammini, A., and Menczer, F. (2011). Detecting and tracking political abuse in social media, In Proceedings of the International AAAI Conference on Web and Social Media, 5(1), 297-304.
• Sancar, A. G. (2012). Kamu diplomasisi ve uluslararası halkla ilişkiler, İstanbul: Beta Yayın
• Sriramesh, K. (2008). Globalization and public relations. A. Zerfass., B. Ruler. ve K. Sriramesh (Ed.), In Public relations research: european and international perspectives and innovations, (s.409-425). Wiesbaden: VS Verlag Für Sozialwissenschaften.
• Sriramesh, K. (2009). The relationship between culture and public relations, D. Vercic and K. Sriramesh (Ed.), The Global public relations handbook: theory research and practis, (s.52-67), NewYork: Routledge.
• Toth, E. L. (2002). Postmodernism for modernist public relations: the cash value and application of critical research in public relations. Public Relations Review, 28(3), 243-250.
• Twitter (2019). Twitter limitleri hakkında, https://help.Twitter.com/tr/using-Twitter/Twitter-follow-limit, Erişim Tarihi: 30.03.2022.
• Twiplomacy (2020). En çok takip edilen uluslararası kuruluşlar, https://twiplomacy.com/ranking/followed-international-organisations/. Erişim Tarihi: 22.05.2022.
• Twiplomacy Raporu (2020). Twiplomacy 2020, https://www.twiplomacy.com/twiplomacy-study-2020/, Erişim Tarihi: 30.03.2022.
• Yağmurlu, A. (2019). Dijital diplomasi: kamu diplomasisi çerçevesinden Avrupa birliği üye ülkeleri ve Türkiye dışişleri bakanlıkları internet uygulamaları. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 7(2), 1267-1295.
• Yıldırım, G. (2015). Kültürel diplomasi ekseninde uluslararası halkla ilişkiler perspektifinden kamu diplomasisi. İstanbul: Beta Yayın.
• Yıldız, B (2019). Twitter istatistikleri, https://www.brandingturkiye.com/twitter-istatistikleri-guncel/ Erişim Tarihi: 07.06.2022.
• Yücel, G. (2016). Dijital diplomasi. TRT Akademi, 1(2), 748-760