Öz
Gittikçe daha radikalleşen Godard, değerleri ortodoks sinemanınkilere karşı ağırlık sağlayan bir karşı-sinema geliştirdi. Ben basitçe bu karşı-sinemanın ana özellikleri hakkında bazı notlar yazmak istiyorum. Yaklaşımım, eski sinemanın, Godard'ın deyimiyle Hollywood-Mosfilm'in değerlerinden yedisini alıp, onları (devrimsel, materyalist) emsalleri ve zıtlarıyla karşılaştırmak. Bir anlamda, sinemanın yedi ölümcül günahına karşı yedi ana erdemi. Bunlar şematik olarak aşağıdaki şekilde ortaya konulabilir:
| Anlatı geçişkenliği | Anlatı geçişsizliği |
| Özdeşleşme | Yabancılaşma |
| Şeffaflık | Ön plana çıkarma |
| Tek diegesis | Çoklu diegesis |
| Kapalılık | Açıklık |
| Hız | Rahatsız olma |
| Kurgu | Gerçeklik |
Bir şekilde gizemli olan bu başlıkların daha fazla açıklamaya ihtiyaç duyduğu açıktır. Ancak ilk önce, Godard'ın Holywood sinemasıyla bağları koparıp kendi karşı sinemasını oluşturmakta haklı olduğu ve sadece bunun için, bugün çalışan en önemli yönetmen olduğu şeklindeki genel argümanımı ortaya koymalıyım. Yine de, bence stratejisinde bazı kafa karışıklıkları var ki, bunlar stratejisinin keskin yönlerini törpülüyor ve hatta bazen geçersiz kılıyor — bunlar genellikle onun bir dizi terim konusundaki kafa karışıklığıyla ilgili: kurgu/mistifikasyon/ideoloji/yalanlar/aldatmaca/illüzyon/temsil. Bu notların sonunda, katılmadığım bazı konulara değineceğim. Önce ana konulara dair bazı açıklamalar.
Kaynakça
- Wollen Peter, Bir Film Kuramı Okuması, Editör Philip Rosen, Columbia University Press New York.
Ayrıntılar
| Bölüm | Makaleler |
|---|---|
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Mayıs 2013 |
| Gönderilme Tarihi | 7 Ocak 2013 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2013 Cilt: 2 Sayı: 3 |