Öz
Eleştirel teorinin poietik vasfı, fenomenolojik ya da hermeneutik bir karakter yansıtmaz. Nitekim, eleştirel poiēsis, anlamı yeniden üretmeyi veya salt anlamayı mümkün kılacak bir yorumu uygulamayı ifade etmez. Daha ziyade, eleştirel poiēsis, zaten mevcut olan anlamları ayırdedebilme becerisi olarak ifade edilebilir. Bu çalışma, teori ve pratik diyalektiğinden hareket eden geleneksel tariften farklı olarak; eleştirel teoriyi, eleştirel poiēsis üzerinden yorumlamaktadır. Eleştirel teori, epokhal ve hiperepokhal ontolojik kriz arasında ortaya çıkan poietik bir yaklaşım olarak ele alınmaktadır. Bu çerçevede, ilk olarak, epokhal ontolojik krizle irtibatı üzerinde durularak, eleştirel teorinin temelleri ve evrimi incelenmektedir. İkinci olarak, bu çalışma, eleştirel teorinin sonu ve sonrası meselesini günümüzün hiperepokhal krizinin izi üzerinden tartışmaktadır.
Öz
Po൴et൴c attr൴bute of cr൴t൴cal theory does not refl ect a phenomenolog൴cal or hermeneut൴c character. Thus, critical poiēsis does not convey to regenerate mean൴ng or to apply an ൴nterpretat൴on for mere understand൴ng. Rather, critical poiēsis m൴ght be def൴ned as a sk൴ll of d൴fferent൴at൴on among already ex൴st൴ng mean൴ngs. Th൴s study ൴nterprets cr൴t൴cal theory by go൴ng through critical poiēsis, unl൴ke ൴ts trad൴t൴onal def൴n൴t൴on by d൴alect൴cs of theor y and pract൴ce. Cr൴t൴cal theory ൴s ൴nterpreted as a poietic perspect൴ve, wh൴ch emerges between epokhal and hyper-epokhal ontolog൴cal cr൴ses. Therefore, f൴rst, by focuss൴ng on ൴ts relat൴on w൴th epokhal ontolog൴cal cr൴s൴s, roots and evolut൴on of cr൴t൴cal theory ൴s be൴ng ൴nterpreted. Second, th൴s study d൴scusses the quest൴on of the end and sequel of cr൴t൴cal theory by the trace of today’s h൴perepokhal cr൴s൴s.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Siyaset Bilimi |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 14 Şubat 2016 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015 Sayı: 52 |
Kaynak Göster
- Makale Dosyaları