Destek Eğitiminden Yararlanan Öğrencilerin Velilerinin Destek Eğitimine Yönelik Görüşleri

Yıl 2024, Cilt: 8 Sayı: 17, 15 - 32, 29.04.2024

Sevda Teker Erkan Teker

https://doi.org/10.57135/jier.1434800

Öz

Bu araştırmanın amacı; destek eğitimi odasından yararlanan öğrencilerin velilerinin destek eğitimine yönelik görüşlerini belirlemektir. Araştırma Samsun ilinin Canik ilçesinde bulanan destek eğitimi odası olan ilkokul ve ortaokul düzeyinde eğitim alan öğrencilerin velilerine yöneliktir. Araştırmanın çalışma grubunu belirlemek amacıyla Canik İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü'nden destek eğitim odası bulunan okulların listesi ve iletişim bilgileri alınmıştır. Canik ilçesi aynı zamanda araştırmacının çalıştığı ilçe olduğu için resmi bir izin alınmamıştır. Örneklem, destek eğitim odasında eğitim verildiğini ve öğrencilerin varlığını teyit etmek için her okulla ayrı ayrı iletişime geçilerek belirlendi. Araştırma Canik ilçesinde ki 5 okul, 40 veli ile sınırlıdır. Bu araştırma nitel bir araştırma olup, durum çalışması deseni ile yürütülmüştür. Destek eğitiminin etkilerini ve önemini değerlendirmek üzere uzman görüşü de alınarak Likert ölçeğine dayalı olarak anket hazırlanmıştır. Her bir soru, velilerin çocuklarının eğitimindeki destek eğitiminin etkileri üzerindeki düşüncelerini değerlendirmeyi amaçlamaktadır. El edilen bulgular, ebeveynlerin çocukları için giderek daha fazla destek eğitiminden yararlandırılmalarını istediği, çocukların iletişim becerilerinde de önemli bir gelişme olduğunu göstermiştir. Ancak destek eğitimlerinin normal ders saatlerinde verilmesi konusunda veliler arasında çelişkili bir tutum ortaya çıkmıştır. Sonuçlar bir bütün olarak incelendiğinde, ailelerin eğitimi destekleyen tutum ölçeği ile çocuklarının akademik başarılarını artırdığını, karakter gelişimlerini olumlu etkilediğini, disiplin kazandırdıklarını, okula karşı olumlu tutum geliştirdiklerini ve dolayısıyla çocuklarının özgüvenini artırdığını belirttikleri görüldü. Ayrıca tutum ölçeğinde de vurgulandığı gibi dezavantajlı çocuklara yönelik destek eğitimlerinin kullanılması, eğitimde fırsat eşitliği sağlamanın bir yolu olarak algılanmıştır. Özetle, çocukları destek eğitiminden yararlanan ebeveynlerin çoğunluğu memnuniyetlerini ifade ederek bu odalarda bireyselleştirilmiş eğitim verilmesini desteklemişlerdir.

Anahtar Kelimeler

Destek Eğitimi, Kaynaştırma, Özel Gereksinimli Birey

Etik Beyan

Bu çalışmanın, özgün bir çalışma olduğunu; çalışmanın hazırlık, veri toplama, analiz ve bilgilerin sunumu olmak üzere tüm aşamalarından bilimsel etik ilke ve kurallarına uygun davrandığımı; bu çalışma kapsamında elde edilmeyen tüm veri ve bilgiler için kaynak gösterdiğimi ve bu kaynaklara kaynakçada yer verdiğimi; kullanılan verilerde herhangi bir değişiklik yapmadığımı, çalışmanın Committee on Publication Ethics (COPE)' in tüm şartlarını ve koşullarını kabul ederek etik görev ve sorumluluklara riayet ettiğimi beyan ederiz. Herhangi bir zamanda, çalışmayla ilgili yaptığım bu beyana aykırı bir durumun saptanması durumunda, ortaya çıkacak tüm ahlaki ve hukuki sonuçlara razı olduğumuzu bildiririz..

Kaynakça

• Akay, E. (2011). Kaynaştırma ortamındaki işitme engelli ilköğretim öğrencilerine sunulan destek eğitim odası sürecinin incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Eskişehir.
• Akay, E., Uzuner, Y., & Girgin, Ü. (2014). Kaynaştırmadaki işitme engelli öğrencilerle gerçekleştirilen destek eğitim odası uygulamasındaki sorunlar ve çözüm gayretleri. Eğitimde Nitel Araştırmalar Dergisi, 2(2), 43-68.
• Akçamete, G., Gürgür, H. Ve Kış, A. (2003). Kaynaştırma Programlarına Yerleştirilmiş Özel Gereksinimli Öğrencilerin Okuma Yazma Becerilerine İlişkin Öğretmen Görüşleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 4(2), 10-25.
• Akdemir ve Okta, (2008). Kaynaştırma sınıflarına devam eden işitme engelli öğrencilerin sınıf öğretmenlerine sağlanan destek hizmetlerin belirlenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
• Al-Zoubi, S. (2012). The Effect Of Resource Room On Improving Reading And Arithmetic Skills For Learners With Learning Disabilities. International Journal Of Scientific Research İn Education, December 2012, Vol. 5(4), 269-277.
• Aral, N. ve Gürsoy, F. (2009). Özel Eğitim Gerektiren Çocuklar ve Özel Eğitime Giriş. İstanbul: Morpa.
• Ataman, A. (2009). Özel Gereksinimli Çocuklar ve Özel Eğitime Giriş (8. Baskı). Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık.
• Atkın, B. (2013). Kaynaştırma. H. Avcıoğlu (Ed.), İlköğretimde özel eğitim içinde (s.19-64).Ankara: Nobel.
• Batu, S. (2000). Kaynaştırma, Destek Hizmetler ve Kaynaştırmaya Hazırlık Etkinlikleri. Özel Eğitim Dergisi, 2(4), 35-45.
• Batu, S. ve Kırcaali-İftar, G. (2006). Kaynaştırma. Ankara: Kök Yayıncılık.
• Bauer, A. M. ve Kroeger, S. (2004). The inclusive classroom strategies for effective instruction (2nd ed). N. J.: Pearson/Merrill Prentice Hall.
• Bender, W.N. (2013). Diffrent Types Of Resource Room, Retrieved On January 12th, 2013
• Black, R. S. and Morris, C. C. (1974). The Resource Room: A Pratical Approach to Providing Instruction for Mildy Handicapped Children. Colombia: South Carolina Department of Education.
• Chmiliar, l. (2010). Multiple-case designs. In A. J. Mills, G. Eurepas ve E. Wiebe (Eds.), Encyclopedia of case study research (pp 582-583). USA: SAGE Publications.
• Çavkaytar, A. (2005). Özel Gereksinimi Olan Çocuklara Öz Bakım Ve Ev İçi Becerilerinin Öğretimi, Ankara: Gündüz Yayıncılık.
• Çulha, S. (2010). Zihinsel yetersizliği olan ilköğretim kaynaştırma öğrencilerine yabancı dil öğretiminde eşzamanlı ipucuyla sunulan bireysel destek eğitimin etkililiği. Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
• Datta, P. (2013). An Exploration İnto The Support Services For Students With A Mild İntellectual Disability. International Journal Of Inclusive Education, 2014.
• Deshpande, A. A. (2013). Resource Rooms in Mainstream Schools. International Journal of Education and Psychological Research, 2(2), 86-91.
• Diken, İ. H. ve Batu, S. (2010). Kaynaştırmaya giriş. İlköğretimde kaynaştırma, Editör: İbrahim H. Diken, içinde (2-24). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Eripek, S. (1990). “Özel Eğitime Muhtaç Çocuklar ve Özel Eğitim.” Anadolu Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi. 3(1), 185-200.
• Eripek, S. (2005). Özel Gereksinimi Olan Çocuklar ve Özel Eğitim. (Editör: Süleyman Eripek). Özel Eğitim. Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Yayınları, 1-14.
• Filik, R. (2019). Sınıf öğretmenlerinin destek eğitim odaları hakkındaki görüşlerinin belirlenmesi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Necmettin Erbakan Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
• Frederickson, N. & Cline, T. (2002). Special educational needs inclusion and diversity. Philedelphia. Open University Press.
• Glomb, N. K. ve Morgan, D. P. (1991). Resource Room Teachers' Use of Strategies That Promote The Success of Handicapped Students in Regular Classrooms. The Journal of Special Education, 25(2), 221-235.
• Gürgür, H. Kış, A. ve Akçamete, G. (2012). Kaynaştırma Öğrencilerine Sunulan Bireysel Destek Hizmetlere İlişkin Öğretmen Adaylarının Görüşlerinin İncelenmesi. 11, 689-701.
• Güven, B. ve Sözer, M. A. (2007). Öğretmen Adaylarının Öğretimin Bireyselleştirmesine İlişkin Görüşleri, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32, 89-99.
• Harris, R. (1998). “Introduction to Decision Making”. Colifornia: Vanguard University of Southern Colifornia.
• Kargın, T. (2004). Kaynaştırma, tanımı, gelişimi ve ilkeleri. Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Fakültesi, Özel Eğitim Dergisi, 5 (2) 1-13.
• Kargın, T. (2007). “Baş Makale: Eğitsel değerlendirme ve bireyselleştirilmiş eğitim programı hazırlama süreci”, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi. 8 (1), 1-13.
• Kırcaali-İftar, G. (1998). Kaynaştırma ve Destek Özel Eğitim Hizmetleri, S. Eripek(Ed.). Özel Eğitim, 17-22, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Kırcaali-İftar, G., S. Batu (2012): Kaynaştırma. (6.BASIM). Ankara: Kök Yayıncılık.
• Kış, H. (2013). Destek Eğitim Odalarındaki Uygulamalara İlişkin Rehber Öğretmenler Ve Özel Eğitim Sınıf Öğretmenlerinin Görüşleri. Yüksek Lisans Tezi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bolu.
• Konukman, E. (2010). Birlikte Eğitim Ortamındaki Zihinsel Yetersizlikten Etkilenmiş Öğrencinin Yapabildiğine Göre Verilen Özel Eğitim Hizmetinin Öğretim Amaçlarını Gerçekleştirmedeki Etkinliği. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Köse, S. (2009). Web destekli fen bilgisi öğretiminin kaynaştırma eğitimindeki ilköğretim 7. sınıf performans düzeyi ve akademik başarılarına etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ege Üniversitesi, İzmir.
• Lal, S (2014). Parental And Teachers’ Opinion Towards Resource Room Service. Ph.D Scholar, Central Institute Of Education, Delhi Universty Ex. Faculty, Lady Irwin College, Universty Of Delhi, New Delhi.
• Lewis, R. B.,ve Doorlag, H.D. (1999). Teaching special students in general education classrooms. New Jersey: Prentice Hall.
• McNamara, B. E. (1989). The Resource Room: A Guide for Special Educators. SUNY Press
• MEB (2006). Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği. 31.05.2006.26184 Sayılı Resmi Gazete.
• MEB. (2008). Kaynaştırma Yoluyla Eğitim Uygulamaları Genelgesi. Özel Eğitim Rehberlik Ve Danışma Hizmetleri Genel Müdürlüğü. Genelge, 2008/60.
• MEB, (2012). Özel Eğitim Kurumları Yönetmeliği. T.C. Resmi Gazete, 28296, 18 Mayıs 2012.
• MEB, (2017). Kaynaştırma/Bütünleştirme Yoluyla Eğitim Uygulamaları Genelgesi. https://orgm.meb.gov.tr/meb_iys_dosyalar/2017_09/21112929_kaynastirma_genel ge.pdf, Erişim Tarihi: 15.05.2018.
• Melekoğlu, M. A. (2010). Öğrenme güçlüğü, Dikkat eksikliği/ Hiperaktivite bozukluğu, Duygu/Davranış bozukluğu. İlköğretimde kaynaştırma, Editör: İbrahim H. Diken, içinde (90-118). Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Nizamoğlu, N. (2006). Sınıf Öğretmenlerinin Kaynaştırma Uygulamalarındaki Yeterlikleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İlköğretim Anabilim Dalı, Sınıf Öğretmenliği Programı, Bolu.
• Oppenheim, N. A. (2001). Questionnaire Design, Interviewing and Attitude Mesurement (6th ed.). London and New York: Continuum.
• Özyürek, M. (2004). Bireyselleştirilmiş eğitim planı: Temelleri ve geliştirilmesi. Ankara: Kök Yayıncılık.
• Salend, S. J. (2001). Creating İnclusive Classrooms: Effective And Reflective Practices. New Jersey: Prentice Hall Inc.
• Somaily, H., Al- Zoubi, S. ve Abdel Rahman, M. (2012). The Effect Of Resorce Room On Improwing Reading And Arithmetic Skills For Learners With Learning Disabilities. International Interdisciplinary Journal Of Education- February 2012, Volume 1, Issue 1 College If Education, Najran University, Kingdom Of Saudi Arabia.
• Sucuoğlu, B. (Ed.) , Kırcaali-İftar, G, Tekin- İftar, E., Kaner, S. Ve Bakkaloğlu, H. (2009). Zihin Engelliler Ve Eğitimleri. Ankara: Kök Yayıncılık.
• Şafak, P. (2005). Birlikte eğitim ortamındaki görme yetersizliğinden etkilenmiş öğrencilere gezici öğretmenlik düzenlemesine göre verilen destek hizmetin etkililiği. Doktora Tezi. Ankara: Gazi üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Tortop, H. S. ve Dinçer, S. (2016). Destek Eğitim Odalarında Üstün/Özel Yetenekli Öğrencilerle Çalışan Sınıf Öğretmenlerinin Uygulama Hakkındaki Görüşleri. Üstün Yetenekliler Eğitimi Araştırmaları Dergisi, 4(2), 11-28.
• Turhan, C. (2007). “Kaynaştırma Uygulaması Yapılan İlköğretim Okuluna Devam Eden Normal Gelişim Gösteren Öğrencilerin Kaynaştırma Uygulamasına İlişkin Görüşleri.” Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Ünal, H. (2008). Birlikte Eğitim Ortamındaki Zihinsel Yetersizlikten Etkilenmiş Öğrencilere Destek Eğitim Odasında Verilen Destek Eğitimin Etkililiği. Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Ünay, E. (2012). Bireysel Destek Eğitiminin Kaynaştırma Öğrencilerinin Matematik Başarıları ve Özyeterlilik Algıları Üzerindeki Etkililiği. Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Vaidya, S.R. & Zaslavsky, N. (2000). Teacher education reform effort for inclusion classrooms: Knowledge versus pedagogy. Education. 121, 145-151.
• Wolery, M., & Wilbers, J. (1994). Introduction to the inclusion of young children with special needs in early childhood programs. In M. Wolery & J. S. Wilbers (Eds.), Including children with special needs in early childhood programs (pp. 1-22). Washington, DC: National Association for the Education of Young Children.
• Yiğen, S. (2008). Çocuğu İlköğretim Kademesinde Kaynaştırma Uygulamalarına Devam Eden Anne- Babaların Kaynaştırmaya İlişkin Görüş Ve Beklentileri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Anadolu Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2005). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.