TÜRK KAMU YÖNETİM KÜLTÜRÜ ÜZERİNE BİR DEĞERLENDİRME: DÜZCE ÖRNEĞİ - AN ASSESSMENT ON TURKISH PUBLIC ADMINISTRATION CULTURE: DÜZCE SAMPLE

Yıl 2020, Cilt: 7 Sayı: 1, 202 - 230, 23.03.2020

Zülkif Dağlı

Öz

Bu araştırmanın amacı Türk kamu yönetim kültürü üzerine kapsamlı bir değerlendirme yapmaktır. Bu doğrultuda; Türk kamu yönetimi hangi temel kültür kodlarından etkileniyor? Kültürel kodlar çalışma kültürünü nasıl etkiliyor? Çalışma kültürü kurumsal sonuçlara (performans) nasıl yansıyor? sorularına cevap aranmaktadır. Bu kapsamda kurum kültürü konusunda farklı teorisyenlerin bakış açılarını yansıtan geçerlik ve güvenirliği kabul edilmiş bütünleşik bir ölçek hazırlanmış, Düzce’de üst düzey ve orta düzey yönetici ve memur pozisyonlarında çalışan 930 kamu görevlisi üzerinde araştırma gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonucunda; ulusal kültürel kodlar ile çalışma kültürü tipleri arasında anlamlı düzeyde ilişkiler olduğu ve çalışma kültürü özelliklerinin kurumsal sonuçlara önemli düzeyde yansıdığı tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Kamu Yönetimi, Türk Kamu Yönetimi, Kurum Kültürü, Kültürel Kodlar, Kurumsal Sonuçlar

AN ASSESSMENT ON TURKISH PUBLIC ADMINISTRATION CULTURE: DÜZCE SAMPLE - TÜRK KAMU YÖNETİM KÜLTÜRÜ ÜZERİNE BİR DEĞERLENDİRME: DÜZCE ÖRNEĞİ

Öz

The aim of this study is to make a comprehensive evaluation on Turkish public administration culture. In this direction, the following questions are sought: Which basic culture codes influence Turkish public administration? How do cultural codes affect the working culture (organization culture)? How does the work culture reflect on the organizational results? In this context, a integrative scale, whose validity and reliability was accepted reflecting the perspectives of different theorists about organizational culture, was prepared and research was conducted on 930 civil servants working in senior and middle level managers and civil servants, in Düzce Province. At the end of the research; It was determined that there were significant relations between the national cultural codes and the working culture types, and the characteristics of working culture are reflected in the organizational results significantly. 

Anahtar Kelimeler

Public Administration, Turkish Public Administration, Organizational Culture, Cultural Codes, Organizational Results

Kaynakça

• Büyüköztürk, Ş (2006). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı, Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Cooke, R ve Rousseau, D (1988). “Behavioural Norms and Expectations: A Quantitative Approach to The Assessment of Organizational Culture”. Group and Organizational Studies, 13, 245-73.
• Çağlar, İ (2001). “Yönetim –Kültür Bağlamında Türk Yönetim Modelinin Saptanmasına Yönelik Kavramsal Bir Çalışma”. Gazi Üniversitesi, İ.İ.B.F Dergisi, 3 (1), 125-148.
• Çevikbaş, R (2012). “Yeni Kamu Yönetimi Anlayışı Ve Türkiye Uygulamaları”. Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, 1 (2) Aralık, 9-32.
• Deal, T. B ve Kennedy, A (1982). Corporate Culture: The Rites and Rituals of Corporate Life. Addison-Wesley.
• Demir, C ve Öztürk, C (2011). “Örgüt Kültürünün Örgütsel Bağlılık Üzerine Etkisi ve Bir Uygulama”. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 26(1), 17-41.
• Denison, D. R (1990). Corporate Culture and Organizational Effectiveness. John Wiley & Sons.
• Denison, D. R ve Mishra, A. H (1995). “Toward a Theory of Organizational Culture and Effectiveness”. Organization Science, 6, 204-223.
• Ercan, Ü. ve Sığrı, Ü (2015). “Kültürel Değerlerin Liderlik Özelliklerine Etkisi: Türk ve Amerikalı Yöneticiler Üzerine Bir Araştırma”. Amme İdaresi Dergisi, 48 (3), 95-126.
• Eroğlu, H. T. (2010). “Yeni Kamu Yönetimi Anlayışının Türk Kamu Personeli Yönetimine Etkisi”. ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 6 (12), 225–233.
• Eryılmaz, B (2009). Kamu Yönetimi. Ankara: Okutman Yayıncılık.
• Genç, F. N (2010). “Yeni Kamu Hizmeti Yaklaşımı”. Türk İdare Dergisi, 466 Mart, 145-159.
• Giffords, E. D ve Dina, R. P (2003). “Changing Organizational Cultures”. Administration in Social Work, 27 (1), 69-81.
• Goffee, R ve Jones, G (1998). The Character of a Corporation: How Your Company’s Culture Can Make or Break Your Business. Harper Business.
• Güner, H (2014). “Türkiye’de Kamu Yönetimi ve Kamu Yönetiminin Denetimi”. Denetişim Dergisi, 14, 65-72.
• Harrison, R (1972). “Understanding your Organisation’s Character”. Harvard Business Review, May- June, 119-128.
• Hofstede, G (1981). “Culture and Organizations”. International Studies of Management and Organizations, 10 (4), 15–41.
• Hofstede, G (1984). Culture's Consequences: International Differences in Work-Related Values. Sage, Beverly Hills.
• Hooper, D., Coughlan, J ve Mullen, M (2008). “Structural Equation Modelling: Guidelines for Determining Model Fit”. Electronic Journal of Business Research Methods, 6 (1), 53-60.
• Hughes, O. E (2014). Kamu İşletmeciliği ve Yönetimi, Çev: Buğra Kalkan, Bahadır Akın ve Şeyma Akın. Ankara: BingBang Yayınları,
• Karcı, Ş. M (2008). “Yeni Kamu İşletmeciliği Yaklaşımının Temel Değerleri Üzerine Bir İnceleme”. Akdeniz İ.İ.B.F. Dergisi, 16: 40-64.
• Kaya, F (2017). “Kamu Yönetimi Yaklaşımlarının Karşılaştırmalı Analizi”. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 10 (53), 747-755.
• Kotter, J. P ve Heskett, J. L (1992). Corporate Culture and Performance. Free Press.
• Kurt, M ve Uğurlu, Ö. Y (2007). “Yeni Kamu Yönetimi Ve Yeni Kamu Yönetimi Yaklaşımının Gelişiminde Avrupa Birliği’nin Rolü: İlerleme Raporları İçerik Analizi”. Afyon Kocatepe Üniversitesi, İ.İ.B.F. Dergisi, IX (II), 81-109.
• Lamba, M (2015). “Türkiye’de Yeni Kamu Yönetimi Anlayışının Yansımaları: Hükümet Programları Üzerinden Nitel Bir İnceleme”. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 20 (1), 127-141.
• Lim, B (1995). “Examining the organizational culture and organizational performance link”. Leadership & Organization Development Journal, 16 (5), 16-21.
• Maruyama, G. M (1998). Basics of Structural Equation Modeling. Sage Publications.
• McCarthy, E (1998). “The Dynamics of Culture, Organisational Culture and Change”. AI & Soc,12, 155-184.
• Özer, M. A (2005). “Günümüzün Yükselen Değeri: Yeni Kamu Yönetimi”. Sayıştay Dergisi, 59 (10-12), 3-46
• Özmen, A (2013). “Kamuda Yönetim Kültürü”. International Journal of Social Science, 6 (3), 925-946.
• Quınn, R.E. ve McGrath, M. R. H (1985). Organizational Culture. Sage, Newbury Park.
• Parlak, B. ve Sobacı, Z (2005). Kuram ve Uygulamalarda Kamu Yönetimi Ulusal ve Global Perspektifler. İstanbul: Aktüel Yayınları,
• Rashid, Md. Z. A., Sambasivan, M ve Rahman, A. A (2004). “The influence of organizational culture on attitudes toward organizational change”. The Leadership & Organization Development Journal, 25 (2), 161-179.
• Schneider, B (1990). Organizational Climate and Culture. San Francisco: Jossey-Bass
• Sekaran, U (2003). Research Methods for Business. John Wiley & Sons.
• Stevens, J (2002). Applied Multivariate Statistics For The Social Sciences. Lawrence Erlbaum Associates.
• Şahin, A (2005). “Kültürel Niteliklerimizin Türk Yönetsel Değerlerine Etkisi Ve Japon Z Teorisiyle Karşılaştırılması”. Gazi Üniversitesi İ.İ.B.F Dergisi, 7 (1), 177-198.
• Tabachnick, B. G ve Fidell, L. S (2001). Using Multivariate Statistics. Allyn and Bacon.
• Toyohiro, K (1990). “Corporate culture and long-range planning”. Long Range Planning, 23 (4), 9-19.
• Turnstall, W.B (1983). “Cultural transition at AT and T”. Sloan Management Review, 25 (1), 1-12.
• Vries, M. F. R ve Miller, D (1986). “Personality, Culture, and Organization”. Academy of Management Review, 11, 266-279.
• Walsh, K ve Stewart, J (1992). “Change in the Management of Public Services”. Public Administration, 70, 499-518.
• Yeloğlu, H. O (2011). “Türk Toplumsal Kültürünün Örgüt Yapılarına Olan Etkilerinin Belirlenmesine Yönelik Bir Çalıma”. ODÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Bilimler Araştırma