Deneysel Kartografiyi Sivil Tahayyül Katılımıyla Yeniden Kurgulamak: Bir Atölye Çalışması

Yıl 2023, Cilt: 16 Sayı: 32, 701 - 720, 08.01.2024

Gizem Hediye Eren Merve Buldaç

https://doi.org/10.21602/sduarte.1258616

Öz

Deneysel kartografi, mekân ve güç arasındaki ilişkiye alternatif bakış açılarını temsil etmek ve yerin yaşam içindeki önemini vurgulamak için kartografik tekniklerin kullanılması olarak tanımlanabilir. Kentsel mekân kullanıcılarının, farklı bir sivil failliği deneyimleyebilecekleri yarı-kurgusal bir alanda kendine ait bir alan yaratması ve kolektif bir manzaraya kişisel bir iz bırakması için spekülatif bir durum tanıtmak, insanların yeni bir dünya tasavvur etmelerine fırsatlar sunmaktadır. Bu çalışmada, “deneysel kartografi”; farklı bir sivil failliğin deneyimleneceği yarı-kurgusal alan; ortak yaşam çerçevesinde İzmir Kültürpark civarında yürütülen “atölye çalışması” ise spekülatif durum olarak kurgulanmıştır. Çalışma, bu eleştirel yapım atölyesinde tasarlanmış bir rehber-araç setini ve katılımcıların kente dair kişisel izlenimlerini yansıttığı üretimleri sunmaktadır. Katılımcılar, kentteki uyum ve gerilimlere dair izlenimlerini ve eleştirilerini deneysel kartografiyle yansıtmış, deneysel haritalar, manifestolar ve bunlara yönelik kent tabelası/afiş tasarlamışlardır. Yarı-kurgusal alanı algılama biçimlerine göre farklı fikirler ve teknikler üzerinden üretilen atölye çıktıları, sivil tahayyülü işe koşmada deneysel kartografinin güçlü bir ifade aracı olduğunu göstermektedir.

Anahtar Kelimeler

Deneysel kartografi, Eleştirel tasarım, Katılımcı tasarım, Sivil tahayyül

Teşekkür

Atölye katılımcılarına ve etkinlik organizatörlerine teşekkürlerimizi sunarız.

RECONSTRUCTING EXPERIMENTAL CARTOGRAPHY WITH CIVIC IMAGINATION: A WORKSHOP

Öz

Experimental cartography uses cartographic techniques to represent alternative views on the correlation between space, power, and the significance of place. Introducing a speculative situation for urban space “users” to craft their space within a semi-fictional realm offers exercising a unique civic agency and leaving personal imprints on a shared landscape. In this study, “experimental cartography” was the semi-fictional space where a different civic agency is experienced; and the “workshop” conducted around İzmir Kültürpark was the speculative situation. The study showcases a guide-tool set and participants' creations, embodying their city impressions from the critical-making workshop. Participants reflected on their impressions and criticisms of harmony and tensions in the city through experimental cartography and designed experimental maps, manifestos and city signs/posters. Workshop outputs produced with different ideas and techniques, that are influenced by perceptions of the semi-fictional space, demonstrate experimental cartography as a potent tool for activating civic imagination.

Anahtar Kelimeler

Experimental cartography, Critical design, Participatory design, Civic imagination

Kaynakça

• Auger, J., (2013). “Speculative Design: Crafting the Speculation”, Digital Creativity, Sayı 24, Cilt 1, s. 11-35.
• Bauer, J. M. ve Herder, P. M. (2009). “Designing Socio-Technical Systems”, Handbook of the Philosophy of Science: Philosophy of Technology and Engineering Sciences, Ed. Anthonie Meijers, North-Holland, s. 601-630.
• Canoğlu, S., Geçimli M., Eren G. H., Buldaç M. ve Alhan F. M. (2018). “Kentin Değişim ve Dönüşümün Deneysel Kartografi ile Yorumlanması: Eskişehir Örneği Çalıştayı”, ISUEP: International Symposium on Urbanization and Environmental Problems: Transition/Transformation/Authenticity, 28-30 Haziran, Balıkesir: Türk Mühendis ve Mimar Odalari Birliğ Yayınları, s. 379-384.
• D’Ignazio, C. (2017). “Civic Imagination and a Useless Map”, DIY Utopia: Cultural Imagination and the Remaking of the Possible, Ed. Amber Day, Maryland: Rowan and Littlefield, s. 21-46.
• Dunne, A. (1999). Hertzian Tales: Electronic Products, Aesthetic Experience and Critical Design. Portland: Book Happy Booksellers.
• Dunne, A. ve Raby, F. (2001). Design Noir: The Secret Life Of Electronic Objects, 1. Baskı. New York: Springer Science & Business Media.
• Frauenberger C., Good J., Fitzpatrick G., Iversen O. S. (2015). “In Pursuit of Rigour and Accountability in Participatory Design”, International Journal of Human-Computer Studies, Sayı 74, s. 93-106.
• Griffith, T. L. ve Dougherty, D. J. (2001). “Beyond Socio-technical Systems: Introduction to the Special Issue”, Journal of Engineering and Technology Management, Cilt 18, Sayı 3-4, s. 207-218.
• Harmon, K. (2009). The Map As Art: Contemporary Artists Explore Cartography, 26. Basım. New York: Princeton Architectural Press.
• Holtzblatt, K., ve Jones, S. (1993). “Contextual Inquiry: A Participatory Technique for System Design”, Participatory Design: Principles and Practices (1, Basım), Ed. Douglas Schuler ve Aki Namioka, Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum Associates Publishers, s 177-210.
• Jenkins, H., Shresthova, S., Gamber-Thompson, L., ve Kligler-Vilenchik, N. (2016). “17 Superpowers to the People!: How Young Activists Are Tapping The Civic Imagination”, Civic media: Technology, Design, Practice, Ed. Eric Gordon ve Paul Mihailidis, Massachusetts: MIT Press, s. 295-320.
• Kahne, J. ve Bowyer, B. (2017). Educating for Democracy in a Partisan Age: Confronting the Challenges of Motivated Reasoning and Misinformation. American Educational Research Journal, Sayı 54, Cilt 1, s. 3–34.
• Kesdi, H., ve Güneş, S. (2019). “Tasarım Araştırmalarındaki Katılımcı Uygulamalara Dair Bir Değerlendirme: Bağlam ve Pratik Farklılıkları”, Sanat ve Tasarım Dergisi, Cilt 9, Sayı 2, s. 286-313.
• Putnam, R. D. (2000). Bowling Alone: The Collapse and Revival Of American Community, New York: Simon and Schuster.
• Rosenzweig E. (2015). “UX Thinking”, Successful User Experience: Strategies and Roadmaps, Ed. Elizabeth Rosenzweig, Massachusetts: Morgan Kaufmann, s. 41-66. Sanders, E. B. N., Brandt, E., ve Binder, T. (2010). “A Framework for Organizing the Tools and Techniques of Participatory Design”. 11th Biennial Participatory Design Conference, 29 Kasım-3 Aralık, New York: Association for Computing Machinery Yayınları, s. 195-198.
• Sanders E. B. N. ve Dandavate, U. (1999). Design for Experiencing: New Tools. The First International Conference on Design and Emotion, 3-5 Kasım, Delft: Delft University of Technology Yayınları, s. 87-92.
• Sanders, E. B. N., ve Stappers, P. J. (2008). “Co-creation and the New Landscapes of Design”, International Journal of CoCreation in Design and the Arts, Sayı 4, Cilt 1, s. 5-18.
• Sanders, E. B. N. ve Westerlund, B.(2011) “Experiencing, Exploring and Experimenting in and with Co-Design Spaces”, Nordes 2011 - Making Design Matter, 29 - 31 Mayıs, School of Art & Design, Aalto University, Helsinki, Finland.
• Wong R. Y. ve Khovanskaya V. (2018) “Speculative Design in HCI: From Corporate Imaginations to Critical Orientations”, New directions in third wave human-computer interaction: Volume 2 – Methodologies, Ed. Michael Filimowicz, Veronika Tzankova, Human–Computer Interaction Series. New York: Springer, Cham.
• Woodward, D. (1987). Art and Cartography: Six Historical Essays. University of Chicago Press.