Öz
Gösteri sanatlarının tarihine bakıldığında
konuları ele alma biçiminin, yapım dramaturgisini
ve sahne plastiğini belirlediği görülmektedir. Tiyatroda
yönetmenin veya dansta koreografın üslubu bir yandan
kendi yaratı süreçlerine ışık tutarken, diğer yandan
seyircinin izleme sürecini biçimlendirir. İster
tamamıyla somut, isterse soyut bir yaklaşımla üretilsin;
sahne gösterisi, seyircinin anlamlandırma ve haz
almasına zemin oluşturacak, kendi içinde tutarlı bir
kurguya sahip olmalıdır. Kanımızca dans tiyatrosu
gösterileri, somut ile soyut olan arasındaki ilişkinin
irdelenmesi için zengin malzemelerdir. Dans ve tiyatro
kodlarını iç içe barındıran bu gösterilerde, soyutlama
koşullarının ve anlamlandırma biçimlerinin izi
sürülebilir.
Anahtar Kelimeler
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Araştırma Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 2011 |
| Gönderilme Tarihi | 16 Ocak 2015 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2011 Sayı: 5 |
- Makale Dosyaları
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.