Neo Fonksiyonalizmden Yapısalcılığa, Entegrasyon Kuramları Işığında Türkiye-Avrupa Birliği Uyumu

Year 2007, Volume: 7 Issue: 1, 69 - 89, 01.10.2007

Elif Toprak

https://doi.org/10.1501/Avraras_0000000115

Cited By: 3

Abstract

Avrupa'da biitiinleşme (entegrasyon); siyasi, ekonomik ve sosyal boyutlar ı yla
disiplinler arası yaklaşım gerektiren bir alandır. Küreselleşmenin dinamikleri sonucu,
tophımlararası etkileşim, Uluslararası İlişkiler için önemli bir faktör olmuştur.
Sosyal/yap ısalcı argiimanlarm biitiinleşıne konusunu aç ıklama kapasiteleri ve
yaklaşımları bu açıdan umut vericidir. Günümüzde toplumlar ın ortak düşünce ve
değerler oluşturma süreçleri ve bu fikirlerin ortak çı kar ve politikalara dönüşebilmesi,
biitiinleşme aç ısı ndan önemlidir. Ancak bu konularda, liberal kurumsal tezler, yap ısalcı
yaklaşımlar kadar açıklama getirememekte; ortak düşünce ve değerleri ikincil faktör
saymaktachr. Elit seviyesinde etkile şime vurgu yapan ve sivil olu şumlar, gözden kaçı ran
yaklaşımlar; birey veya grup seviyesinde gerçekleşen, sade vatandaşlar arası ndaki,
iletişim ve uyum çabalar ını yansıtamıyor. Avrupa Birliği (AB) aç ı sından bakı ldığında,
toplumlaraı yısı uyumun artı rı lması ; yeni üye ve aday ülkelerle, sosyal etkile şim ve
uzlaşman ın sağlanabilmesi için sosyal yapısalcı yaklaşımlar önem taşıyor.
Bu çalışmada, Avrupa Birliği bütünkşınesi, kuramsal etkileri süren neo
finksiyonalizm ve günümüz yap ısalcı yaklaşımları çerçevesinde ele ahmn ıştır. Ayrıca
Türkiye ve AB ili şkilerinde sosyokültiirel farkl ı lıkların uyunı beklentilerine etkileri
tartışıhnıştı r. Bu bağlamda, Avrupa'da yaşayan Türklerin uyum güçlerinin
artırıhnasma yönelik çözüm önerileri ,sunuhnu ştur.  

Keywords

Neo finksiyonaliz ın, .yapısalcı lık, Avrupa entegrasyonu, Avrupa Birliği ve Türkiye