Evaluation of Women Shelter Services in Terms of Service Receivers and Service Providers: Ankara Sample

Year 2021, Volume: 11 Issue: 1, 255 - 282, 30.06.2021

Melike Yalçın

https://doi.org/10.31679/adamakademi.800454

Cited By: 1

Abstract

Kadın Sığınma Evi Hizmetlerinin Hizmet Alanlar ve Hizmet Sunanlar Açısından Değerlendirilmesi: Ankara Örneği

Abstract

Günümüzde şiddet nedeniyle güvenli barınmaya ihtiyaç duyan kadınlara sunulan hizmetlerin en önemlilerinden birini kadın sığınma evleri oluşturmaktadır. Bu çalışmada kadın sığınma evlerinde sunulan hizmetlerin hem hizmeti alanlar hem de hizmeti sunanlar açısından değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Bu kapsamda araştırmada nitel ve nicel yöntemler birlikte kullanılmış olup, nitel veriler Ankara’da bulunan altı sığınma evindeki 10 meslek elemanı ile yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılarak elde edilmiştir. Araştırmanın nicel verileri ise bahsedilen sığınma evlerinden şiddet nedeniyle barınma hizmeti alan 107 kadın ile araştırmacı tarafından hazırlanan görüşme formu kullanılarak sağlanmıştır. Araştırmanın nicel verileri SPSS paket programı aracılığıyla frekans dağılımı bazında incelenmiş olup, nitel veriler ise tematik bir biçimde ayrılarak çözümlenmiştir. Hizmet alan kadınlar sığınma evlerinde sunulan hizmetlerden en çok barınma ve güvenlik hizmetlerini yeterli bulurken, mesleki eğitime destek ve sosyal, sanatsal ve sportif faaliyetlere ilişkin hizmetleri almadıklarını belirtmişlerdir. Katılımcılar, sığınma evinin fiziksel özelliklerinden memnundurlar ve meslek elemanlarıyla iyi ilişkiler içerisindedirler. Meslek elemanlarının tümü ise yaptığı işi sevmekle birlikte, aldığı maaşı yetersiz bulmakta ve iş yükünün fazla olmasından dolayı mesleki çalışma yapma konusunda yetersiz kalmaktadırlar. Meslek elemanları alana ilişkin mevzuatın uygulanmasında sorun yaşamakta olup, eğitim ve süpervizyon desteğine ihtiyaç duymaktadırlar. Sonuç olarak kadın sığınma evlerinde barınma hizmeti dışında kadınları güçlendirme odaklı hizmetlere daha çok yer verilmesi ile meslek elemanlarının mesleki kapasitelerinin arttırılması ve özlük hakları açısından daha çok desteklenmeleri gerektiğine ulaşılmıştır.

Keywords

Kadına Karşı Şiddet , Kadın Sığınma Evleri , Kadın Sığınma Evlerinde Sunulan Hizmetler

References

• Adams R., Dominelli L. & Payne M. (2015). Eleştirel bir sosyal hizmet anlayışına doğru. T. Tuncay (Ed.), Sosyal hizmet temel alanlar ve eleştirel tartışmalar (s.s. 35-41). Nika Yayınevi. 1. Baskı. Ankara.
• Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı. (2019). Türkiye'de Kadın Raporu. https://www.ailevecalisma.gov.tr/media/19172/tr-de-kadin-eylul.pdf. [04.04.2021].
• Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı Hacettepe Nüfus Etütleri Enstitüsü (2015). Türkiye'de Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet Araştırması. http://www.hips.hacettepe.edu.tr/siddet2014/rapor/KKSA-TRAnaRaporKitap26Mart.pdf. Erişim Tarihi: 04.04.2021.
• 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun. https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.6284.pdf. [23.08.2020.]
• Aktepe E. & Atay İ.M. (2017). Çocuk evlilikleri ve psikososyal sonuçları. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar. 9(4): 410-420.
• Aşkın, E.Ö. & Aşkın, U. (2017). Kadına yönelik aile içi şiddet ve yoksulluk ilişkisi: Aile içi şiddete maruz kalan kadınlar üzerine bir araştırma. Kapadokya Akademik Bakış 1:16-37.
• Babahanoğlu R., Kesen N.F. & Daşbaş S. (2018). Eğitim, yoksulluk ve kadına yönelik şiddet. Sağlık ve Toplum. 28(1):57-63.
• Ben-Borat A. & Itzhaky H. (2008). Factors that influence life satisfaction among battered women in shelters: Those who stay versus those who leave. Journal of Family Violence. 23(7):597- 604.
• Breiding M. J, Black M. C. & Ryan G. W. (2008). Prevalence and risk factors of intimate partner violence in eighteen U.S. states/territories, 2005. Am J Prev Med. 34(2):112-118?.
• Campbell J.C., Webster D. & Koziol-McLain J. (2003). Risk factors for femicide in abusive relationships: Results from a multisite case control study. American Journal of Public Health. 93(7): 1089-1097.
• Cannon J. & Sparks J. (1989). Shelters, an alternative to violence: A psychosocial case study. Journal of Community Psychology. 17(3): 203-213.
• Clarke A. (1999). Evaluation research: An introduction to principles, methods and practice. SAGE Publications. Compton R.B., Galaway B. & Cournoyer R.B. (2005). Social Work Processes. Thomson. Seventh Edition.
• Duyan V. (1996). Sağlıkta Psiko-Sosyal Boyut (Tıbbi Sosyal Hizmet). Ankara.
• Duyan V. (2010). Sosyal Hizmet Temelleri, Yaklaşımları ve Müdahale Yöntemleri. Sosyal Hizmet Uzmanları Genel Merkezi.1. Baskı. Ankara.
• Güler N., Tel H. & Tuncay Ö.F. (2005). Kadının aile içinde yaşanan şiddete bakışı. Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi. 2(27): 51-56.
• Haj Yahia M. & Chaya Cohen H. (2009). On the lived experience of battered women residing in shelters. Journal Family. 1(24): 95-109.
• International Federation of Social Workers [IFSW]. Global Definition of Social Work. https://www.ifsw.org/what-is-social-work/global-definition-of-social-work/. [31.08.2020].
• Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü. (2009). Türkiye’de Kadına Yönelik Aile İçi Şiddet. Ankara: Elma Teknik Basım Matbaacılık.
• Birleşmiş Milletler Kadınlara Yönelik Şiddetin Ortadan Kaldırılmasına Dair Bildirge https://www.tbmm.gov.tr/komisyon/kefe/belge/uluslararasi_belgeler/kadina_karsi_siddet/BM%20Kad%C4%B1na%20Kar%C5%9F%C4%B1%20%C5%9Eiddetin%20Ortadan%20Kald%C4%B1r%C4%B1lmas%C4%B1na%20Dair%20Bildirgesi%2020.12.1993.pdf. [31.08.2020].
• Kirst-Ashman K.K. & Hull Jr. G.H. (1999). Understanding generalist practice. 2nd Edition. Chicago: Nelson-Hull Publisher.
• Kuş E. (2003). Nicel Nitel Araştırma Teknikleri. 1. Baskı. Anı Yayıncılık. Ankara.
• Köse A. & Beşer A. (2007). Kadının değiştirilebilir yazgısı “şiddet”. Ankara Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi. 10(4): 114-121.
• Lambert C.A. (2017). Kontrolcü Eşleri Olan Kadınlar. 1. Baskı. İstanbul. Sola Yayınları.
• Odman T.M. (2012). Kadına Karşı Cinsel Şiddet. Uluslararası Katılımlı Kadına ve Çocuğa Karşı Şiddet Sempozyumu. Ankara Cilt 1. 27-28 Nisan: 130-171.
• Roberts A.R. & Lewis J.S. (2000). Giving them shelter: National organizational survey of shelters for battered women and their children. Journal of Community Psychology. 28(6): 669-681.
• Roberts A.R. (2007). Battered women and their families: Intervention strategies and treatment programs. New York: Springer Publication.
• Sallan Gül S. (2011). Türkiye’de Kadın Sığınmaevleri Erkek Şiddetinden Uzak Yaşama Açılan Kapılar Mı?. 1. Baskı İstanbul: Bağlam Yayıncılık.
• Subaşı N. & Akın A. (2020). Kadına Yönelik Şiddet; Nedenleri ve Sonuçları. http://www.huksam.hacettepe.edu.tr/Turkce/SayfaDosya/kadina_yon_siddet.pdf. [06.09.2020].
• Şahin M. & Yetim D. (2008). Aile hekimliğinde kadına yönelik şiddete yaklaşım. Aile Hekimliği Dergisi. 2(2):48-53.
• Şentürk Ü. (2012). Popülerleşen kadın ve çocuğa yönelik şiddetin kültürel dayanağı. Uluslararası Katılımlı Kadına ve Çocuğa Karşı Şiddet Sempozyumu. Ankara Cilt 1: 389-401.
• Wettersten K.B., E. Rudolph S., Faul K., Gallagher K., B. Trangsrud H., Adams K., Graham S. & Terrance C. (2004). Freedom through self-sufficiency: A qualitative examination of the impact of domestic violance on the working lives of women in shelter. Journal of Counseling Psychology. 52(4):447-462.