Disability Rate Calculations in Children: A Retrospective Cross-Sectional Study

Year 2025, Volume: 39 Issue: 2, 213 - 221, 25.08.2025

Beytullah Ural , Mustafa Okudan Talip Vural , Ahmet Nezih Kök

Abstract

Objective: This study aims to evaluate the disability rates caused by childhood injuries, their etiologic distribution and their relationship with demographic-traumatic variables; to raise awareness in clinical forensic practices and to contribute to the literature.
Materials and Methods: XXX 124 pediatric patients aged 0-18 years who applied for disability rate determination between 01.01.2020-31.12.2024 were retrospectively analyzed. The cases were analyzed in terms of demographic, traumatic data and disability rates. Disability rates were calculated according to the Regulation on Disability Evaluation for Adults dated February 20, 2019 and numbered 30692. Data were analyzed with IBM SPSS Statistics 25.0 and p<0,05 significance level was accepted.
Results: 72,6% of the cases were male and 27,4% were female. The most common cause of injury was traffic accidents with 71,8%, followed by blunt traumatic injuries with 9,7% and electric shocks with 8.1%. The average disability rate was 9,4% for traffic accidents and 22,4% for electric shocks. The disability rate in the 0-2 age group was significantly higher with 26,8% (p=0,002). The disability rate was 19,33% in major traumas (ISS ≥16) and 4,22% in minor traumas (ISS <16) (p<0,001). Spine injuries had the highest disability rate with 37,67% (p<0,001). Consultations were most frequently requested from Physical Medicine and Rehabilitation (47,4%) and Child and Adolescent Mental Health (11,6%) clinics.
Conclusion: Disability rates are associated with injury etiology, trauma severity and regional factors. Traffic accidents and electric shocks carry a high risk. Early age and major traumas increase disability. Preventive measures and multidisciplinary approaches are critical.

Keywords

Childhood, Disability assessment, Injury severity rating, Accidents, Traffic, Consultation

Çocuklarda Maluliyet Oranı Hesaplamaları: Retrospektif Kesitsel Bir Çalışma

Abstract

Amaç: Bu çalışma, çocukluk çağı yaralanmalarının neden olduğu maluliyet oranlarını, etiyolojik dağılımını ve demografik-travmatik değişkenlerle ilişkisini değerlendirmeyi; klinik adli tıp uygulamalarında farkındalık yaratmayı ve literatüre katkı sağlamayı amaçlamaktadır.
Gereç ve Yöntem: XXX 01.01.2020-31.12.2024 tarihleri arasında maluliyet oranı tespiti için başvuran 0-18 yaş aralığındaki 124 çocuk olgu retrospektif olarak incelenmiştir. Olgular; demografik, travmatik veriler ve maluliyet oranları açısından analiz edilmiştir. Maluliyet oranları, 20 Şubat 2019 tarih ve 30692 sayılı Erişkinler İçin Engellilik Değerlendirmesi Hakkında Yönetmelik esaslarına göre hesaplanmıştır. Veriler IBM SPSS Statistics 25.0 ile analiz edilmiş, p<0,05 anlamlılık düzeyi kabul edilmiştir.
Bulgular: Olguların %72,6’sı erkek, %27,4’ü kadındır. En sık yaralanma nedeni %71,8 ile trafik kazaları olup, bunu %9,7 ile künt travmatik yaralanmalar ve %8,1 ile elektrik çarpmaları izlemiştir. Ortalama maluliyet oranı trafik kazalarında %9,4, elektrik çarpmalarında %22,4’tür. 0-2 yaş grubunda maluliyet oranı %26,8 ile anlamlı derecede yüksektir (p=0,002). Majör travmalarda (ISS ≥16) maluliyet oranı %19,33, minör travmalarda (ISS <16) %4,22’dir (p<0,001). Omurga yaralanmaları %37,67 ile en yüksek maluliyet oranına sahiptir (p<0,001). Konsültasyonlar en sık Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon (%47,4) ve Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı (%11,6) kliniklerinden istenmiştir.
Sonuç: Maluliyet oranları; yaralanma etiyolojisi, travma şiddeti ve bölgesel faktörlerle ilişkilidir. Trafik kazaları ve elektrik çarpmaları yüksek risk taşır. Erken yaş ve majör travmalar maluliyeti artırır. Koruyucu önlemler ve multidisipliner yaklaşımlar kritik önemdedir.

Keywords

Çocukluk çağı, Maluliyet değerlendirmesi, Yaralanma şiddeti derecesi, Kazalar, Trafik, Konsültasyon

References

• 1. Peden M, Oyegbite K, Ozanne-Smith J, Hyder AA, Branche C, Rahman AF, Rivara F, Bar-tolomeos K, World report on child injury prevention. World Health Organization, 2008.
• 2. Prevention NCfI, Control. Web-based injury statistics query and reporting system (WIS-QARS). Centers for Disease Control and Prevention Atlanta, GA; 2019.
• 3. Organization WH. International Classification of Functioning, Disability, and Health: Chil-dren & Youth Version: ICF-CY: World Health Organization; 2007.
• 4. Üstün TB, Chatterji S, Bickenbach J, Kostanjsek N, Schneider M. The international classi-fication of functioning, disability and health: A new tool for understanding disability and health. Disability and rehabilitation. 2003;25(11-12):565-71.
• 5. Sözlük TDKGT. Erişim adresi: http://www. tdk. gov. tr. (cited: 10 May 2025)
• 6. Kadı MR, Kadı G, Balcı Y, Göçeoğlu ÜÜ. Meslekte kazanma gücü kaybı oranları ile takdir oranlarının değerlendirilmesi: Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı olguları. Adli Tıp Bülteni. 2018;23(2):77-88.
• 7. Vural T, Şener MT, Kök AN. Trafik kazası sonrasında düzenlenen maluliyet raporlarında yaşanan sorunlar ve maluliyet oranlarının ilgili yönetmeliklere göre karşılaştırılması. Adli Tıp Bülteni
• 8. Kök AN, Kendi Ö, Bilge Y. Sosyal sigortalar sağlık işlemleri tüzüğüne farklı yaklaşım. Toplum ve Hekim. 1997;Cilt 12, Sayı 80:17-20.
• 9. Bilge Y. Dünyada bedensel ve ruhsal travmaların tüm vücuda göre oran-lanması/ölçümlenmesinin dünyadaki tarihçesi. Türkiye Klinikleri Forensic Medicine-Special Topics. 2019;5(1):1-4.
• 10. Can M. Çocuklarda trafik kazası nedeniyle oluşan maluliyet ve etki eden faktörler. Adli Tıp Bülteni. 2019;24(1):51-6. 11. Vural T. Trafik kazası sonrasında düzenlenen maluliyet raporlarında çözülemeyen problem: yönetmelik sorunu. Adli Tıp Dergisi. 2022;36(3):102-8.
• 12. Chandran A, Hyder AA, Peek-Asa C. The global burden of unintentional injuries and an agenda for progress. Epidemiologic reviews. 2010;32(1):110-20.
• 13. Sethi D, Racioppi F, Mitis F, Organization WH. Youth and road safety in Europe: policy briefing. Youth and road safety in Europe: policy briefing2007.
• 14. Akay MA, Gürbüz N, Yayla D, Elemen EL, Yıldız GE, Esen HK, et al. Acil servise başvu-ran pediatrik travma olgularının değerlendirilmesi. Kocaeli Tıp Dergisi. 2013;2(3):1-5.
• 15. Rennie L, Court-Brown CM, Mok JY, Beattie TF. The epidemiology of fractures in chil-dren. Injury. 2007;38(8):913-22.
• 16. Kopjar B, Wickizer TM. Fractures among children: incidence and impact on daily activities. Injury Prevention. 1998;4(3):194- 7.
• 17. Koumbourlis AC. Electrical injuries. Critical care medicine. 2002;30(11):S424-S30.
• 18. Çelik A, Ergün O, Özok G. Pediatric electrical injuries: a review of 38 consecutive patients. Journal of pediatric surgery. 2004;39(8):1233-7.
• 19. Kids S. Raising Safe Kids: One stage at a time-a study of child development and uninten-tional injury. Safe Kids, Washington DC. 2009.
• 20. Adolph KE, Franchak JM. The development of motor behavior. Wiley Interdisciplinary Reviews: Cognitive Science. 2017;8(1-2):e1430.
• 21. Morrongiello BA, Zdzieborski D, Normand J. Understanding gender differences in chil-dren’s risk taking and injury: A comparison of mothers’ and fathers’ reactions to sons and daughters misbehaving in ways that lead to injury. Journal of Applied Developmental Psychology. 2010;31(4):322-9.
• 22. MacKenzie EJ, Rivara FP, Jurkovich GJ, Nathens AB, Frey KP, Egleston BL, et al. A na-tional evaluation of the effect of trauma-center care on mortality. New England Journal of Medicine. 2006;354(4):366-78.
• 23. Can M, Nurdoğan K, Bütün C. Çocuk olgularda maluliyet değerlendirilmesi/çözger. Malu-liyet kalıcı bedensel hasarların değerlendirilmesi: Akademisyen Kitabevi; 2024. p. 167-80.
• 24. Gabbe BJ, Simpson PM, Harrison JE, Lyons RA, Ameratunga S, Ponsford J, et al. Return to work and functional outcomes after major trauma: who recovers, when, and how well? Annals of surgery. 2016;263(4):623-32.
• 25. Ahuja CS, Nori S, Tetreault L, Wilson J, Kwon B, Harrop J, et al. Traumatic spinal cord injury—repair and regeneration. Neurosurgery. 2017;80(3S):S9-S22.
• 26. Holden CP, Holman J, Herman MJ. Pediatric pelvic fractures. JAAOS-Journal of the American Academy of Orthopaedic Surgeons. 2007;15(3):172-7.
• 27. Schauss E, Hawes K, Roberts S, Clayton JM, Li C, Littlejohn A, et al. Examining the inci-dence of acute stress in pediatric trauma patients. Trauma surgery & acute care open. 2022;7(1).
• 28. McFadyen JG, Ramaiah R, Bhananker SM. Initial assessment and management of pediatric trauma patients. International journal of critical illness and injury science. 2012;2(3):121-7.
• 29. Schneider NM, Steinberg DM, Grosch MC, Niedzwecki C, Cline VD. Decisions about discussing traumatic loss with hospitalized pediatric patients: A needs assessment of a multidiscipli-nary medical team. Clinical Practice in Pediatric Psychology. 2016;4(1):63-73.