Orman yapısındaki değişim
süreçlerinin tespit edilmesinde orman geçiş kuşakları incelenmektedir. Orman
tahriplerinin sürekliliği ile birlikte parçalanmış orman alanları meydana
gelmektedir. Bu alanlardaki ormanların sürekliliğinin sağlanıp sağlanamadığının
veya ormanın step alanlarına doğru ilerleme mi yoksa gerileme mi kaydettiğinin
anlaşılabilmesi için, orman ile komşu
yetişme ortamları arasında kalan geçiş kuşaklarının dinamiğinin belirlenmesi
önem taşımaktadır.
Araştırma alanı olarak
seçilen bölgede; Karadeniz ormanlarından İç Anadolu stebine geçiş kuşağında yer
alan orman alanları, güneye doğru inildikçe yerini tamamen step alanlarına
bırakmaktadır. Bu nedenle, kuzey-güney doğrultularında; ormanın önemli kuruluş
hatlarının (sıklık, kapalılık, boy, alan bütünlüğü vb.) kaybolmaya başladığı
bölgelerden başlayarak ağaçların tamamen varlığını yitirdiği ve otsu türlerin
bulunduğu step alanlarına kadar uzanan kesitler alınarak meşcere kuruluş
özellikleri incelenmiştir.
Araştırma sonuçlarına göre;
geçiş kuşağında yer alan ormanlar 1100-1250 m yükseltiler arasında yayılış
gösteren, tek tabakalı kuruluş özelliği taşıyan ve kapalılık derecesi 0,40’lara
kadar düşen kalıntı karaçamlardan oluşmakta olup meşcerenin altında meşe (Quercus pubescens Willd, Quercus infectoria Oliver) ve ardıç (Juniperus oxycedrus L. subsp oxycedrus L.) türlerinin hakim olduğu
belirgin bir ağaççık ve çalı katı yer almaktadır. Step alanlarına doğru
ilerledikçe karaçamlar alandan uzaklaşarak yerini tamamen çalı türlerine
bırakmakta ve daha sonra nihai vejetasyon tipi olarak step vejetasyonu ile son
bulmaktadır. Kesitlerin orman alanlarına temas ettiği bölgeden step alanlarına
doğru ilerledikçe ağaç boylarının kısaldığı, hektardaki ağaç sayısı, meşcere
göğüs yüzeyi ve kapalılık derecesinin düştüğü, ağaçların gövde çaplarının ise
arttığı tespit edilmiştir.
Geçiş kuşağının, orman ile
temas ettiği bölgede yer alan orman kuruluşları; gerek doğal gençleştirmenin
ekolojik koşulları, gerekse ağaçlandırma müdahaleleri için elverişlidir. Geçiş kuşağında
yer alan orman kuruluşlarında ise doğal gençleşmeye uygun koşullar
bulunmamaktadır. Meşe toplulukları arasında bulunan ve erozyona maruz kalan
çıplak alanların alanda bulunan doğal türler kullanılarak bitkilendirilmesinin,
korumaya amaçlı yapılan uygun bir silvikültürel müdahale yöntemi olacağı
öngörülmektedir. Böylece biyolojik çeşitliliğe, yaban hayatına ve odun dışı
ürün üretimine de önemli katkılar sağlanacaktır.
Journal Section | Articles |
---|---|
Authors | |
Publication Date | December 20, 2017 |
Submission Date | November 23, 2017 |
Published in Issue | Year 2017 Volume: 3 Issue: 2 |