İnceleme Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

DERİN EKOLOJİ VE DERİN EKOLOJİNİN DÜŞÜNDÜRDÜKLERİ

Yıl 2023, , 67 - 85, 28.12.2023
https://doi.org/10.53507/akademikdusunce.1391277

Öz

İnsan faaliyetleri sebebiyle doğadaki ekolojik denge bozulmaktadır. Klasik çevre korumacı yaklaşımlar çevre sorunlarını gidermekte yetersiz kalmaktadır. Bu sebeple çevre korumacı yaklaşıma karşılık radikal ekolojik yaklaşımlar ortaya çıkmıştır. Derin ekoloji ise radikal ekoloji yaklaşımlarından biridir. Öncelikle Arne Naess tarafından geliştirilen derin ekoloji düşüncesi; kirlilik, kaynakların kullanımı, nüfus gibi açılardan klasik çevre korumacı yaklaşımlardan ayrılmaktadır. Derin ekoloji yaklaşımına göre çevre sorunlarına yaklaşımlar temelde sığ ve derin olarak ikiye ayrılmaktadır. Sığ ekoloji daha çok insanmerkezci çevre bakış açısına sahip olmakla nitelendirilmiştir. Derin ekoloji ise insan ve çevre arasında daha derin bağlar kurulması gerektiğini önermektedir. Çalışmanın amacı derin ekolojinin diğer çevre yaklaşımlarından farklarını ortaya koymak, eleştirilerini değerlendirmek ve Ekosofi T kavramını incelemektir. Bu kapsamda, çalışmada derin ekolojinin temel özellikleri ve ilkeleri incelenmiştir. Sığ ve derin ekoloji arasındaki farklara değinilmiş ve detaylandırılmıştır. Derin ekolojinin dayandırıldığı ekofelsefe kavramından söz edilmiş ve son olarak Arne Naess’in ekofelsefesi olan Ekosofi T’den bahsedilmiştir.

Kaynakça

  • Akalın, M. (2019). Çevre Etiği: Çevreye Felsefi Yönelimler. Adıyaman: İksad Yayınevi.
  • Bodian, S. (1995). Simple in Means, Rich in Ends: An Interview With Arne Naess. G. Session Deep
  • Ecology for the Twenty-First Century (ss. 26-36). Boston&London: Shambala.
  • Bodian, S. (1997). Arne Naess ile Bir Söyleşi: Sade Yaşama Ulaşan Doyurucu Yollar veya Sade Fakat Doyurucu Bir Yaşam. Ağaçkakan, 35-38.
  • Bookchin, M. (1999). Toplumu Yeniden Kurmak. (K. Şahin, Çev). İstanbul: Metis.
  • Capra, F. (1994). Sistem Açısından Analiz. G. Tamkoç (Ed.). Derin Ekoloji (ss. 35-42). İzmir: Ege Yayıncılık.
  • Carter, N. (2001). The Politics of the Environment: Ideas, Activism, Policy. Cambridge University Press.
  • Des Jardins, J. R. (2006). Çevre Etiği: Çevre Felsefesine Giriş. (R. Keleş, Çev). Ankara: İmge Kitabevi.
  • Devall, B. (1994a). Ekolojik Benliğimiz. G. Tamkoç (Ed). Derin Ekoloji (ss. 43-56). İzmir: Ege Yayıncılık.
  • Devall, B. (1994b). Ekoloji Politikası. G. Tamkoç (Ed). Derin Ekoloji (ss. 17-24). İzmir: Ege Yayıncılık.
  • Dindaroğlu, T. (2017). Doğa-İnsan Etkileşiminde Yabancılaşma ve Paraekolojik Yaklaşım. IV. Ulusal Ormancılık Kongresi, 2(1), 299-310, Antalya.

The Deep Ecology and Reflections of the Deep Ecology

Yıl 2023, , 67 - 85, 28.12.2023
https://doi.org/10.53507/akademikdusunce.1391277

Öz

Because of the human activities the ecological balance is distrupted. The classical environmental protectionist approaches are inadequate to solve the environmental problems. For this reason, the radical ecological approaches have emerged against environmental protectionist approaches. The deep ecology is one of the radical ecological approaches. Firstly, deep ecology that has developed by Arne Naess differs from classical environmental protectionist approaches in aspects such as pollution, the usage of sources and population. According to the deep ecology, approaches to environmental problems are basically divided in two as shallow and deep ones. The shallow ecology is mostly characterized human-based environmental perspective. On the other hand, the deep ecology suggests that deeper connections must be established between human and the nature. The purpose of the study is to reveal the differences of deep ecology from other environmental approaches, evaluate the critisms of deep ecology and analyze the concept of Ecosophy T. In this context, the basic features and principles of deep ecology are examined in this study. The differences between shallow and deep ecology are mentioned and detailed. The concept of ecophilosophy, on which deep ecology is based, and finally, Ecosophy T that ecophilosophy of Arne Naess are mentioned.

Kaynakça

  • Akalın, M. (2019). Çevre Etiği: Çevreye Felsefi Yönelimler. Adıyaman: İksad Yayınevi.
  • Bodian, S. (1995). Simple in Means, Rich in Ends: An Interview With Arne Naess. G. Session Deep
  • Ecology for the Twenty-First Century (ss. 26-36). Boston&London: Shambala.
  • Bodian, S. (1997). Arne Naess ile Bir Söyleşi: Sade Yaşama Ulaşan Doyurucu Yollar veya Sade Fakat Doyurucu Bir Yaşam. Ağaçkakan, 35-38.
  • Bookchin, M. (1999). Toplumu Yeniden Kurmak. (K. Şahin, Çev). İstanbul: Metis.
  • Capra, F. (1994). Sistem Açısından Analiz. G. Tamkoç (Ed.). Derin Ekoloji (ss. 35-42). İzmir: Ege Yayıncılık.
  • Carter, N. (2001). The Politics of the Environment: Ideas, Activism, Policy. Cambridge University Press.
  • Des Jardins, J. R. (2006). Çevre Etiği: Çevre Felsefesine Giriş. (R. Keleş, Çev). Ankara: İmge Kitabevi.
  • Devall, B. (1994a). Ekolojik Benliğimiz. G. Tamkoç (Ed). Derin Ekoloji (ss. 43-56). İzmir: Ege Yayıncılık.
  • Devall, B. (1994b). Ekoloji Politikası. G. Tamkoç (Ed). Derin Ekoloji (ss. 17-24). İzmir: Ege Yayıncılık.
  • Dindaroğlu, T. (2017). Doğa-İnsan Etkileşiminde Yabancılaşma ve Paraekolojik Yaklaşım. IV. Ulusal Ormancılık Kongresi, 2(1), 299-310, Antalya.
Toplam 11 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Kamu Yönetimi
Bölüm Derlemeler
Yazarlar

Bilge Kağan Şakacı 0000-0002-5230-508X

Merve Günesen 0009-0003-3604-4291

Erken Görünüm Tarihi 28 Aralık 2023
Yayımlanma Tarihi 28 Aralık 2023
Gönderilme Tarihi 15 Kasım 2023
Kabul Tarihi 23 Aralık 2023
Yayımlandığı Sayı Yıl 2023

Kaynak Göster

APA Şakacı, B. K., & Günesen, M. (2023). DERİN EKOLOJİ VE DERİN EKOLOJİNİN DÜŞÜNDÜRDÜKLERİ. Akademik Düşünce Dergisi(8), 67-85. https://doi.org/10.53507/akademikdusunce.1391277