Bugüne kadar toplumsal cinsiyet ve medya üzerine yapılan çalışmaların çoğu kadının
medyadaki sunumunu araştırmıştır. Oysaki medyada cinsiyet eşitsizliğinden bahsederken
sadece kadının sunumundaki sorunları irdelemek meseleyi sadece tek yönlü ele
almaktır. Bu çalışma erkek egemen medyada erkek söyleminin hegemonyası nedeniyle
cinsiyet eşitsizliği olduğu tezine ek olarak kadınların içeriğini oluşturduğu yapımlarda
erkeğin sunumunda da sorunlar olup olmadığını tespit etmek üzere yapılmıştır. Bu
amaçla bugüne kadar reyting oranları en yüksek olan ve üzerinden geçen yıllara
rağmen her tekrarı sosyal medyada top tweet olmayı başaran, kadın dizisi “Aşkı
Memnu”daki ana erkek karakterler incelenmiş ve onların egemen toplumsal cinsiyet
söylemini destekler biçimde üretildiği, kadın içerik üreticilerinin de toplumsal cinsiyet
söylemi bağlamında erkek meslektaşlarından farklı bir tutum sergilemediği sonucuna
varılmıştır.
So far, most studies on gender and media have studied the presentation of women
in the media. However, when talking about gender inequality in the media, the
problems of women’s presentation is only one side of the issue to examine. This
study is conducted to determine whether there are problems in the presentation of
men in the productions that the content is made by women in addition to the thesis
that gender inequality stems from the hegemony of male discourse in male dominant
media. For this purpose, the main male characters were examined in the series “Aşk-ı
Memnu” , which had the highest rating rates to date and its repeats managed to
be top tweet in social media despite passing of years, and it was concluded that
main male characters were created in support of dominant gender discourse, and
that women content producers could not take a different approach from their male
counterparts in terms of gender discourse.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | December 30, 2018 |
Submission Date | September 15, 2018 |
Published in Issue | Year 2018 Issue: 4 |
Akdeniz University Journal of the Institute of Social Sciences (AKSOS)