Türk vergi hukukunda uzlaşma daha önce akademik alanda birçok
kez ele alınmış, hukuki niteliği ve uygulaması üzerine doktrinde
çalışmalar yapılmıştır. Bu çalışmalarda uzlaşma kurumunun temel
anayasal ilkeler olan vergide eşitlik ve kanunilik ilkeleri bağlamında
çoğunlukla Anayasa’ya aykırı olarak nitelendiği görülmektedir.
Gerçekten de uzlaşma olanağından istifade eden ve bu hakkını bir şekilde
kullan(a)mayan mükellefler arasında ödeyecekleri vergi miktarları veya
cezalar bakımından oluşan farklar (eşitsizlikler) uzlaşmayı ilk bakışta
Anayasa’nın 73’üncü maddesinde yer bulan vergide eşitlik ilkesi ile
çelişik hâle getirmektedir. Ancak Anayasa Mahkemesi kararlarında
vurgulanan vergide eşitliğin eylemli bir eşitliğe denk düşmeyen biçimsel
yönü ve Mahkemenin muhtelif kararlarında vergi düzenlemelerinde
öngörülen eşitsizliklerin haklı nedene bağlı olarak hoş görülebilmesi,
meselenin ilgili Anayasa Mahkemesi kararları yönünden daha yakından
incelenmesini gerektirmektedir.
Bu doğrultuda makalede “uzlaşma”, Türk vergi hukukunda
düzenleniş şekli ve belirgin özellikleri ekseninde özetlenecek, ardından
vergide eşitlik ilkesine uygunluğu bakımından irdelenecektir. Konu
hakkındaki benzer akademik çalışmalardan farklı olarak bu irdeleme,
kıyaslanmaya elverişli Anayasa Mahkemesi kararları üzerinden
yapılacaktır. Makalenin son kısmında uzlaşmanın Almanya’da uygulanış
tarzı ve niteliğine ilişkin kısa bir değerlendirmeye yer verilecek, böylelikle vergide uzlaşma kurumuna özellikle kanunilik (ve dolayısıyla
eşitlik) ilkesi bakımından farklı bir perspektif sunulmaya çalışılacaktır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Law in Context |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | June 30, 2021 |
Published in Issue | Year 2021 Volume: 38 Issue: 1 |