Research Article
BibTex RIS Cite
Year 2021, Volume: 4 Issue: 1, 145 - 173, 23.06.2021

Abstract

The society of Jahiliyya consisted of people who completely severed their connection with Allah or made their relationship with Allah problematic, moved away as much as possible from the environment of pure revelation that is not corrupted by shirk and superstition yet, except very few, most of the society did not recognize the existence of hereafter or did not care about such a life, and therefore lived only for this world. These people were so inclined to world, as mentioned in the Quran, they saw the world life is made up of only eating and drinking and benefiting from the blessings. In this respect, they no longer had a relationship with "man" that Allah created to serve him. This situation was not only reflected in the social, political and economic aspects of their lives, but also had influence on the concepts they used. The meanings of the concepts they used were generally based on a materialist and secular basis. The meanings of the concepts were limited to the benefits provided in the world.
Islam aims transforming the interest and perspective of man from this world to hereafter, which was not limited to reforming social, political and economic aspects of the Jahiliyya. At the same time, Islam was concerned with this human mentality and the consideration of the human being, which had suffered in terms of giving meaning to the concepts reflecting its perspective on life, and tried to correct it. He gave new ethereal meanings to the used words and concepts that man filled worldly meanings and thus enabled the relevant subject to be approached with a new and lively point of view. In this sense, one of the concepts emphasized in the Quran is the concept of "Commerce".
The concept of "Trade", means "shopping", is included in nine parts of the Quran and used for meaning of "spiritual / ethereal shopping" in three of these parts. In addition to this, commercial concepts such as "selling, buying, price, earning" are also mentioned in the Quran regarding the ethereal trade.
The Quran mentions a trade agreement between Allah and his servant and deals with this issue in detail and in this context, it refers to subject of the trade, its parties, conditions, benefit and loss. It is obvious that knowing the changes made by the Quran on this concept, the dimension it brings, detailed explanation of the trade and the meaning it gives to human mentality in the relevant issue will contribute to the understanding of Islam's beneficial perspective on events / life.
In this context, Allah concentrates on the concept of "trade" in order to widen understanding of the trade which people centered on the world and to place the hereafter at the center of trade and directs people’s concerns to ethereal trade. Allah states that the essential trade is ethereal trade, and actual return and loss will be in question in this ethereal trade.
Based on Quran and Sunnah, most beneficial ethereal trade is between Allah and a true believer. According to this trade, Allah has purchased from the believers their lives and properties in exchange for being forgiven, being free of hell’s torture and going to heaven on condition that “to have faith in Allah, jihad for Allah with their life and wealth, to recite the Quran and to perform the salaat”. As soon as a Muslim believes, he needs to obey and be aware of that he will be accountable to Allah. If all the requirements are fulfilled, he will reach absolute happiness by having his wishes with no fear and forgiveness of sins. A Muslim who meets requirements receives Allah’s support in every aspect of the world besides the blessings / promises in the hereafter. Therefore, his happiness will not be limited to the hereafter. He will be fully profitable in his trade with Allah, who does not break his word.

References

  • ‘Adevî, S. (t.y.) İhdâu’d-Dîbâce bi-Şerhi Suneni İbni Mâce. b.y.: Dâru’l-Yakîn.
  • Ahmed b. Hanbel, E. A. A. B. M. (1421/2001). Müsnedü’l-İmam Ahmed b. Hanbel. thk. Ş. Arnaût – ‘Â. Mürşid – Diğerleri. b.y.: Müessesetu’r-Risâle.
  • Alûsî, Ş. M. B. A. (1415). Rûhu’l-Me‘ânî fî Tefsîri’l-Kur’âni’l-‘Azîmi ve’s-Seb‘i’l-Mesânî. thk. A. A. Atıyye. Beyrut: Dâru’l-Kutubi’l-‘İlmiyye.
  • Beğavî, E. M. M. H. B. M. (1420). Me‘âlimu’t-Tenzîl fî Tefsîri’l-Kur’ân. thk. A. el-Mehdî. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Turâsi’l-Arabî.
  • Buhârî, E. A. M. B. İ. (1422). Sahîhu’l-Buhârî. thk. M. Z. B. N. en-Nâsır. b.y.: Dâru Tavki’n-Necât.
  • Cessâs, E. B. A. B. A. (1405). Ahkâmu’l-Kur’ân. thk. M. S. el-Kamhâvî. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Turâsi’l-‘Arabî.
  • Çalışkan, N. (2018). Kur’ân’da Ticarî Ahlak Kuralları ve Günümüzdeki Yansımaları. ANTAKİYAT/Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 1/1, 22-42.
  • Ebû Dâvud, S. B. E. S. (1430/2009). Sunenu Ebî Dâvud. thk. Ş. Arnaût – M. K. Karabelli. b.y.: Dâru’r-Risâleti’l-‘Âlemiyye.
  • Ebû Ubeyd, K. B. S. (1421/2000). Kitâbu’l-İmân. thk. M. N. el-Elbânî. b.y.: Mektebetu’l-Me‘ârif.
  • Eş‘arî, E. H. A. B. İ. (1397). el-İbâne ‘an Usûli’d-Diyâne. thk. F. H. Mahmûd. Kahire: Dâru’l-Ensâr.
  • Ezherî, E. M. M. B. A. (2001). Tehzîbu’l-Luğa. thk. M. I. Mur‘ib. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Turâsi’l-‘Arabî.
  • Fahreddin Râzî, E. A. M. B. Ö. (1420). Mefâtîhu’l-Gayb. (3. Baskı). Beyrut: Dâru İhyâi’t-Turâsi’l-‘Arabî.
  • Güneş, C. (2019). Kur’ân’ın Ticaret Dili ve Kavramları. Umde Dini Tetkikler Dergisi, 2/1, 101-125.
  • Hâkim, E. A. H. B. M. (1411/1990). el-Müstedrek ‘ala’s-Sahîhayn. thk. M. A. ‘Atâ. Beyrut: Dâru’l-Kutubi’l-‘İlmiyye.
  • İbn Atıyye, E. M. A. B. G. (1422). el-Maharraru’l-Vecîz fî Tefsîri’l-Kitâbi’l-‘Azîz. thk. A. A. Muhammed. Beyrut: Dâru’l-Kutubi’l-‘İlmiyye.
  • İbn Ebî Hâtim, E. M. A. B. E. H. (1419). Tefsîru’l-Kur’âni’l-‘Azîm li İbni Ebî Hâtim. thk. E. M. et-Tîb. (3. Baskı). Suudi Arabistan: Mektebetu Nizâr Mustafa el-Bâz.
  • İbn Ebî Zemenîn, E. A. M. B. A. (1423/2002). Tefsîru’l-Kur’âni’l-‘Azîz. thk. E. A. H. B. Ukâşe – M. B. M. el-Kenz. Kahire: el-Fârûk el-Hadîse.
  • İbn Ebi’l-‘İzz, S. M. B. A. M. (1417/1997). Şerhu’l-‘Akîdeti’t-Tahaviyye. thk. Ş. Arnaût – A. B. M. et-Türkî. (10. Baskı). Beyrut: Muessesetu’r-Risâle.
  • İbn Hacer el-Askalânî, E. F. A. B. A. (1379). Fethu’l-Bârî Şerhu Sahîhi’l-Buhârî. Beyrut: Dâru’l-Ma‘rife.
  • İbn Kesîr, E. F. İ. B. Ö. (1420/1999). Tefsîru’l-Kur’âni’l-‘Azîm. thk. S. B. M. Selâme. (2. Baskı). b.y.: Dâru Taybe.
  • İbn Kudâme, E. M. M. A. B. A. (1420/2000). Lum‘atu’l-İ‘tikâd. nşr. Vizâratu’ş-Şuûni’l-İslâmiyye. (2. Baskı). Suudi Arabistan: y.y.
  • İbn Mâce, E. A. M. B. Y. (1430/2009). Sunenu İbni Mâce. thk. Ş. Arnaût – ‘Â. Mürşid – M. K. K. – A. Harzullah vd. b.y.: Dâru’r-Risâleti’l-‘Âlemiyye.
  • İbn Manzûr, C. E. M. B. M. (1414). Lisânu’l-‘Arab. (3. Baskı). Beyrut: Dâru Sâdır.
  • İbn Mübârek, E. A. A. B. M. (1972). el-Cihâd. thk. N. Hammâd. Tunus: Dâru’t-Tûnusiyye.
  • İbn Receb, Z. A. B. A. (1422/2001). Câmi‘u’l-‘Ulûm ve’l-Hikem. thk. Ş. Arnaût – İ. Bâces. (7. Baskı). Beyrut: Muessesetu’r-Risâle.
  • İbn Teymiyye, E. A. T. A. B. A. (1416/1995). Mecmû‘u’l-Fetâva. thk. A. B. M. B. Kâsım. Medine: Mecme‘u’l-Melik Fehd li-Tibâ‘ati’l-Mushafi’ş-Şerîf.
  • İbnu’l-Cevzî, E. F. C. A. B. A. (1422). Zâdu’l-Mesîr fî ‘İlmi’t-Tefsîr. thk. A. el-Mehdî. Beyrut: Dâru’l-Kitâbi’l-‘Arabî.
  • İsmâ‘îlî, E. B. A. B. İ. (1412). İ‘tikâdu Eimmeti’l-Hadîs. thk. M. B. A. el-Humeyyis. Riyâd: Dâru’l-‘Âsime.
  • Kirman, M. Ali “Dinin Ekonomik Modeli Küreselleşme Sürecinde Dine Yeni Bir Yaklaşım”. Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 18 / 18-19 (Ocak 2005): 147-161.
  • Kurtubî, E. A. Ş. M. B. A. (1384/1964). el-Câmi‘u li-Ahkâmi’l-Kur’ân. thk. A. el-Berdûnî – İ. Atfîş. (2. Baskı). Kahire: Dâru’l-Kutubi’l-Mısriyye.
  • Mâturîdî, E. M. M. B. M. (t.y.). et-Tevhîd. thk. F. Halîf. İskenderiye: Dâru’l-Cemâ‘âti’l-Mısriyye.
  • _____. (1426/2005). Te’vîlâtu Ehli’s-Sunne. thk. M. Baslûm. Beyrut: Dâru’l-Kutubi’l-‘İlmiyye.
  • Mâverdî, E. H. A. B. M. (t.y.). en-Nuketu ve’l-‘Uyûn. thk. S. B. Abdulmaksud. Beyrut: Dâru’l-Kutubi’l-‘İlmiyye.
  • Müslim, E. H. M. B. H. (1431). Sahîhu Muslim. Kahire: Dâru İyhâi’l-Kutubi’l-‘Arabiyye.
  • Müzenî, E. İ. İ. B. Y. (1415/1995). Şerhu’s-Sunne. thk. C. ‘Azzûn. Suudi Arabistan: Mektebetu’l-Gurabâi’l-Eseriyye.
  • Nedvî, E. H. A. (2015). Müslümanların Gerilemesiyle Dünya Neler Kaybetti, trc. A. Tırabzon – M. Acıoğlu. (2. Baskı). İstanbul: Kayıhan Yayınları.
  • Nesâî, E. A. A. B. Ş. (1406/1986). es-Sunenu’s-Suğra. thk. A. Ebû Ğudde. (2. Baskı). Halep: Mektebu’l-Matbû‘âti’l-İslâmiyye.
  • Nevevî, E. Z. M. Y. B. Ş. (1392). el-Minhâc Şerhu Sahîhi Muslim b. Haccâc. (2. Baskı). Beyrut: Dâru İhyâi’t-Turâsi’l-‘Arabî.
  • Okşar, Y. (2021). Peygamberlik Olgusu. Ankara: Nobel Yayıncılık.
  • Özçelik, H. (2010). Hadislere Göre Günahların Bağışlanma Yolları I. Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 34, 139-166.
  • Özçelik, H. (2011). Hadislere Göre Günahların Bağışlanma Yolları II. Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 35, 81-101.
  • Sa‘dî, A. B. N. (1420/2000). Teysîru’l-Kerîmi’r-Rahman fî Tefsîri Kelami’l-Mennân. thk. A. B. M. el-Luveyhık. b.y.: Muessesetu’r-Risâle.
  • Semerkandî, E. L. N. B. M. (1413/1993). Bahru’l-‘Ulûm. b.y.: Dâru’l-Kutubi’l-‘İlmiyye.
  • Sıcak, A. S. (2018). “Suç-Ceza Uyumu Açısından Kur’ân’da “حَاقَ” Kökünün Kullanımı”. 10. Uluslararası Sosyal Bilimler ve Spor Kongresi, ed. E. Eyuboğlu – S. Baskın. 613-620. Rize: Saybilder Yayınları.
  • Şınkitî, M. E. B. M. M. (1415/1995). Edvâu’l-Beyân fî Îdâhi’l-Kur’âni bi’l-Kur’ân. Beyrut: Dâru’l-Fikr.
  • Taberî, E. C. M. B. C. (1422/2001). Câmi‘u’l-Beyân ‘an Te‘vîli Âyi’l-Kur’ân. thk. A. B. A. et-Türkî. b.y.: Dâru Hicr.
  • Tirmizî, E. İ. M. B. İ. (1998). Sunenu’t-Tirmizî. Beyrut: Dâru’l-Garbi’l-İslâmî.
  • Zebîdî, E. F. M. B. M. (t.y.). Tâcu’l-‘Arûs min Cevâhiri’l-Kâmûs, thk. Heyet. b.y.: Dâru’l-Hidâye.
  • Zemahşerî, E. K. C. M. B. A. (1419/1998). Esâsu’l-Belâğa. thk. M. B. ‘Uyûnu’s-Sûd. Beyrut: Dâru’l-Kutubi’l-‘İlmiyye.

Ticaret Kavramı Bağlamında Kur’ân’da Uhrevî Ticaret

Year 2021, Volume: 4 Issue: 1, 145 - 173, 23.06.2021

Abstract

Cahiliye dönemi toplumu, Allah ile bağlantısını bütünüyle koparmış veya Allah ile ilişkisini sorunlu hâle getirmiş, şirkin ve hurafelerin henüz yozlaştırmadığı saf/katışıksız vahyin ortamından olabildiğince uzaklaşmış, çok azı haricinde dünya hayatı dışında bir hayatın varlığını tanımayan veya böyle bir hayata aldırmayan, dolayısıyla yalnızca dünya için çalışan insanlardan oluşuyordu. Bu insanlar, dünyaya o kadar meyilli kimselerdi ki Kur’ân’da geçtiği gibi onlar, dünya hayatını yalnızca yeme-içmeden ve var olan nimetlerden yararlanmaktan ibaret görüyorlardı. Bu açıdan onların, Allah’ın kendisine kulluk etmesi için yarattığı “insan” ile bir ilişkileri kalmamıştı. Onların içinde bulundukları bu durum, hayatlarının sosyal, siyasal ve ekonomik yönlerine yansıdığı gibi onların kullandıkları kavramlara da nüfuz etmişti. Kullandıkları kavramların anlamları, genellikle materyalist ve dünyevi bir temele dayanıyordu. Kavramların anlamları, dünyada sağladıkları faydalarla sınırlıydı. İnsanın ilgisini ve bakış açısını dünyadan gerçek hayat olan ahiret hayatına çevirmek amacıyla gelen İslam, cahiliyye insanının sürdürdüğü dünya hayatının sosyal, siyasal ve ekonomik yönlerini ıslah etmekle yetinmedi. Aynı zamanda onların zihniyetlerini ve tasavvurlarını düzeltmeye ve doğru yörüngesine oturtmaya çalıştı. İnsanın, içine dünyevi manaları doldurduğu kavramlara yeni anlamlar yükledi ve böylece kullanmış oldukları kelime ve kavramlara yeni ve canlı bir bakış açısıyla yaklaşılmasını sağladı. Bu anlamda Kur’ân’da üzerinde durulan kavramlardan biri “ticaret” kavramıdır. Kur’ân, Allah ile kulun arasında meydana gelen bir ticaret sözleşmesinden de söz etmekte, bu konuyu ayrıntılı bir şekilde işlemekte, bu bağlamda söz konusu ticaretin konusundan, taraflarından, şartlarından, kazancından ve kaybından bahsetmektedir. Kur’ân’ın bu kavram üzerinde gerçekleştirdiği değişikliklerin ve onun anlam alanına kazandırdığı uhrevi boyutun, uhrevi ticarete yönelik detaylı açıklamalarının ve değerlendirmelerinin bilinmesinin, İslam’ın olaylara/hayata yönelik bakış açısının anlaşılmasına katkı sağlayacağı düşüncesiyle ilgili konunun incelenmesi uygun görülmüştür.

References

  • ‘Adevî, S. (t.y.) İhdâu’d-Dîbâce bi-Şerhi Suneni İbni Mâce. b.y.: Dâru’l-Yakîn.
  • Ahmed b. Hanbel, E. A. A. B. M. (1421/2001). Müsnedü’l-İmam Ahmed b. Hanbel. thk. Ş. Arnaût – ‘Â. Mürşid – Diğerleri. b.y.: Müessesetu’r-Risâle.
  • Alûsî, Ş. M. B. A. (1415). Rûhu’l-Me‘ânî fî Tefsîri’l-Kur’âni’l-‘Azîmi ve’s-Seb‘i’l-Mesânî. thk. A. A. Atıyye. Beyrut: Dâru’l-Kutubi’l-‘İlmiyye.
  • Beğavî, E. M. M. H. B. M. (1420). Me‘âlimu’t-Tenzîl fî Tefsîri’l-Kur’ân. thk. A. el-Mehdî. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Turâsi’l-Arabî.
  • Buhârî, E. A. M. B. İ. (1422). Sahîhu’l-Buhârî. thk. M. Z. B. N. en-Nâsır. b.y.: Dâru Tavki’n-Necât.
  • Cessâs, E. B. A. B. A. (1405). Ahkâmu’l-Kur’ân. thk. M. S. el-Kamhâvî. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Turâsi’l-‘Arabî.
  • Çalışkan, N. (2018). Kur’ân’da Ticarî Ahlak Kuralları ve Günümüzdeki Yansımaları. ANTAKİYAT/Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 1/1, 22-42.
  • Ebû Dâvud, S. B. E. S. (1430/2009). Sunenu Ebî Dâvud. thk. Ş. Arnaût – M. K. Karabelli. b.y.: Dâru’r-Risâleti’l-‘Âlemiyye.
  • Ebû Ubeyd, K. B. S. (1421/2000). Kitâbu’l-İmân. thk. M. N. el-Elbânî. b.y.: Mektebetu’l-Me‘ârif.
  • Eş‘arî, E. H. A. B. İ. (1397). el-İbâne ‘an Usûli’d-Diyâne. thk. F. H. Mahmûd. Kahire: Dâru’l-Ensâr.
  • Ezherî, E. M. M. B. A. (2001). Tehzîbu’l-Luğa. thk. M. I. Mur‘ib. Beyrut: Dâru İhyâi’t-Turâsi’l-‘Arabî.
  • Fahreddin Râzî, E. A. M. B. Ö. (1420). Mefâtîhu’l-Gayb. (3. Baskı). Beyrut: Dâru İhyâi’t-Turâsi’l-‘Arabî.
  • Güneş, C. (2019). Kur’ân’ın Ticaret Dili ve Kavramları. Umde Dini Tetkikler Dergisi, 2/1, 101-125.
  • Hâkim, E. A. H. B. M. (1411/1990). el-Müstedrek ‘ala’s-Sahîhayn. thk. M. A. ‘Atâ. Beyrut: Dâru’l-Kutubi’l-‘İlmiyye.
  • İbn Atıyye, E. M. A. B. G. (1422). el-Maharraru’l-Vecîz fî Tefsîri’l-Kitâbi’l-‘Azîz. thk. A. A. Muhammed. Beyrut: Dâru’l-Kutubi’l-‘İlmiyye.
  • İbn Ebî Hâtim, E. M. A. B. E. H. (1419). Tefsîru’l-Kur’âni’l-‘Azîm li İbni Ebî Hâtim. thk. E. M. et-Tîb. (3. Baskı). Suudi Arabistan: Mektebetu Nizâr Mustafa el-Bâz.
  • İbn Ebî Zemenîn, E. A. M. B. A. (1423/2002). Tefsîru’l-Kur’âni’l-‘Azîz. thk. E. A. H. B. Ukâşe – M. B. M. el-Kenz. Kahire: el-Fârûk el-Hadîse.
  • İbn Ebi’l-‘İzz, S. M. B. A. M. (1417/1997). Şerhu’l-‘Akîdeti’t-Tahaviyye. thk. Ş. Arnaût – A. B. M. et-Türkî. (10. Baskı). Beyrut: Muessesetu’r-Risâle.
  • İbn Hacer el-Askalânî, E. F. A. B. A. (1379). Fethu’l-Bârî Şerhu Sahîhi’l-Buhârî. Beyrut: Dâru’l-Ma‘rife.
  • İbn Kesîr, E. F. İ. B. Ö. (1420/1999). Tefsîru’l-Kur’âni’l-‘Azîm. thk. S. B. M. Selâme. (2. Baskı). b.y.: Dâru Taybe.
  • İbn Kudâme, E. M. M. A. B. A. (1420/2000). Lum‘atu’l-İ‘tikâd. nşr. Vizâratu’ş-Şuûni’l-İslâmiyye. (2. Baskı). Suudi Arabistan: y.y.
  • İbn Mâce, E. A. M. B. Y. (1430/2009). Sunenu İbni Mâce. thk. Ş. Arnaût – ‘Â. Mürşid – M. K. K. – A. Harzullah vd. b.y.: Dâru’r-Risâleti’l-‘Âlemiyye.
  • İbn Manzûr, C. E. M. B. M. (1414). Lisânu’l-‘Arab. (3. Baskı). Beyrut: Dâru Sâdır.
  • İbn Mübârek, E. A. A. B. M. (1972). el-Cihâd. thk. N. Hammâd. Tunus: Dâru’t-Tûnusiyye.
  • İbn Receb, Z. A. B. A. (1422/2001). Câmi‘u’l-‘Ulûm ve’l-Hikem. thk. Ş. Arnaût – İ. Bâces. (7. Baskı). Beyrut: Muessesetu’r-Risâle.
  • İbn Teymiyye, E. A. T. A. B. A. (1416/1995). Mecmû‘u’l-Fetâva. thk. A. B. M. B. Kâsım. Medine: Mecme‘u’l-Melik Fehd li-Tibâ‘ati’l-Mushafi’ş-Şerîf.
  • İbnu’l-Cevzî, E. F. C. A. B. A. (1422). Zâdu’l-Mesîr fî ‘İlmi’t-Tefsîr. thk. A. el-Mehdî. Beyrut: Dâru’l-Kitâbi’l-‘Arabî.
  • İsmâ‘îlî, E. B. A. B. İ. (1412). İ‘tikâdu Eimmeti’l-Hadîs. thk. M. B. A. el-Humeyyis. Riyâd: Dâru’l-‘Âsime.
  • Kirman, M. Ali “Dinin Ekonomik Modeli Küreselleşme Sürecinde Dine Yeni Bir Yaklaşım”. Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 18 / 18-19 (Ocak 2005): 147-161.
  • Kurtubî, E. A. Ş. M. B. A. (1384/1964). el-Câmi‘u li-Ahkâmi’l-Kur’ân. thk. A. el-Berdûnî – İ. Atfîş. (2. Baskı). Kahire: Dâru’l-Kutubi’l-Mısriyye.
  • Mâturîdî, E. M. M. B. M. (t.y.). et-Tevhîd. thk. F. Halîf. İskenderiye: Dâru’l-Cemâ‘âti’l-Mısriyye.
  • _____. (1426/2005). Te’vîlâtu Ehli’s-Sunne. thk. M. Baslûm. Beyrut: Dâru’l-Kutubi’l-‘İlmiyye.
  • Mâverdî, E. H. A. B. M. (t.y.). en-Nuketu ve’l-‘Uyûn. thk. S. B. Abdulmaksud. Beyrut: Dâru’l-Kutubi’l-‘İlmiyye.
  • Müslim, E. H. M. B. H. (1431). Sahîhu Muslim. Kahire: Dâru İyhâi’l-Kutubi’l-‘Arabiyye.
  • Müzenî, E. İ. İ. B. Y. (1415/1995). Şerhu’s-Sunne. thk. C. ‘Azzûn. Suudi Arabistan: Mektebetu’l-Gurabâi’l-Eseriyye.
  • Nedvî, E. H. A. (2015). Müslümanların Gerilemesiyle Dünya Neler Kaybetti, trc. A. Tırabzon – M. Acıoğlu. (2. Baskı). İstanbul: Kayıhan Yayınları.
  • Nesâî, E. A. A. B. Ş. (1406/1986). es-Sunenu’s-Suğra. thk. A. Ebû Ğudde. (2. Baskı). Halep: Mektebu’l-Matbû‘âti’l-İslâmiyye.
  • Nevevî, E. Z. M. Y. B. Ş. (1392). el-Minhâc Şerhu Sahîhi Muslim b. Haccâc. (2. Baskı). Beyrut: Dâru İhyâi’t-Turâsi’l-‘Arabî.
  • Okşar, Y. (2021). Peygamberlik Olgusu. Ankara: Nobel Yayıncılık.
  • Özçelik, H. (2010). Hadislere Göre Günahların Bağışlanma Yolları I. Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 34, 139-166.
  • Özçelik, H. (2011). Hadislere Göre Günahların Bağışlanma Yolları II. Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 35, 81-101.
  • Sa‘dî, A. B. N. (1420/2000). Teysîru’l-Kerîmi’r-Rahman fî Tefsîri Kelami’l-Mennân. thk. A. B. M. el-Luveyhık. b.y.: Muessesetu’r-Risâle.
  • Semerkandî, E. L. N. B. M. (1413/1993). Bahru’l-‘Ulûm. b.y.: Dâru’l-Kutubi’l-‘İlmiyye.
  • Sıcak, A. S. (2018). “Suç-Ceza Uyumu Açısından Kur’ân’da “حَاقَ” Kökünün Kullanımı”. 10. Uluslararası Sosyal Bilimler ve Spor Kongresi, ed. E. Eyuboğlu – S. Baskın. 613-620. Rize: Saybilder Yayınları.
  • Şınkitî, M. E. B. M. M. (1415/1995). Edvâu’l-Beyân fî Îdâhi’l-Kur’âni bi’l-Kur’ân. Beyrut: Dâru’l-Fikr.
  • Taberî, E. C. M. B. C. (1422/2001). Câmi‘u’l-Beyân ‘an Te‘vîli Âyi’l-Kur’ân. thk. A. B. A. et-Türkî. b.y.: Dâru Hicr.
  • Tirmizî, E. İ. M. B. İ. (1998). Sunenu’t-Tirmizî. Beyrut: Dâru’l-Garbi’l-İslâmî.
  • Zebîdî, E. F. M. B. M. (t.y.). Tâcu’l-‘Arûs min Cevâhiri’l-Kâmûs, thk. Heyet. b.y.: Dâru’l-Hidâye.
  • Zemahşerî, E. K. C. M. B. A. (1419/1998). Esâsu’l-Belâğa. thk. M. B. ‘Uyûnu’s-Sûd. Beyrut: Dâru’l-Kutubi’l-‘İlmiyye.
There are 49 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Subjects Religious Studies
Journal Section Articles
Authors

Murat Oral 0000-0001-6289-1572

Publication Date June 23, 2021
Published in Issue Year 2021 Volume: 4 Issue: 1

Cite

APA Oral, M. (2021). Ticaret Kavramı Bağlamında Kur’ân’da Uhrevî Ticaret. Antakiyat, 4(1), 145-173.
AMA Oral M. Ticaret Kavramı Bağlamında Kur’ân’da Uhrevî Ticaret. Antakiyat. June 2021;4(1):145-173.
Chicago Oral, Murat. “Ticaret Kavramı Bağlamında Kur’ân’da Uhrevî Ticaret”. Antakiyat 4, no. 1 (June 2021): 145-73.
EndNote Oral M (June 1, 2021) Ticaret Kavramı Bağlamında Kur’ân’da Uhrevî Ticaret. Antakiyat 4 1 145–173.
IEEE M. Oral, “Ticaret Kavramı Bağlamında Kur’ân’da Uhrevî Ticaret”, Antakiyat, vol. 4, no. 1, pp. 145–173, 2021.
ISNAD Oral, Murat. “Ticaret Kavramı Bağlamında Kur’ân’da Uhrevî Ticaret”. Antakiyat 4/1 (June 2021), 145-173.
JAMA Oral M. Ticaret Kavramı Bağlamında Kur’ân’da Uhrevî Ticaret. Antakiyat. 2021;4:145–173.
MLA Oral, Murat. “Ticaret Kavramı Bağlamında Kur’ân’da Uhrevî Ticaret”. Antakiyat, vol. 4, no. 1, 2021, pp. 145-73.
Vancouver Oral M. Ticaret Kavramı Bağlamında Kur’ân’da Uhrevî Ticaret. Antakiyat. 2021;4(1):145-73.

Flag Counter