Kur’anî Perspektiften İsrâiloğulları ve Yahudilik: Kavramsal Bir Analiz ve Anlam İnşası

Year 2025, Volume: 8 Issue: 1, 66 - 89, 22.06.2025

Mustafa Kılıçaslan

Abstract

İsrâiloğulları ve Yahudilik üzerine yapılan çalışmaların sadece tarihsel boyuta odaklandığı görülmektedir. Bu durum, Kur’an’ın Benî İsrâîl, Kavm-i Mûsâ, Yehûd, Hâdû, Hûden, Ehl-i kitap ve Esbât gibi ayrımlarını göz ardı etmeye yol açmaktadır. Kur’an’ın İsrâiloğulları ve Yahudilerle ilgili anlatımlarını özdeş gruplardan bahsediliyormuş gibi yorumlamak, Kur’an’ın tarihi betimleyen hitabını ihmal etmeye sebep olmaktadır. Kur’an İbrâhim, İsmâil, İshâk, Ya‘kūb, Mûsâ, Dâvûd, Süleymân ve Esbât’ın Yahudi olmadığını, onlarla Yahudilik arasında bir ilişki olmadığını vurgulamıştır. Yahudi isimlendirmesi Ya‘kūb’un oğullarından Yahuda’ya nisbet edilmiş ve Mûsâ’dan asırlar sonra İsrâiloğulları’nın dinini belirtmek üzere Yahudilik ifadesi kullanılmıştır. Yahudilik, esas olarak Yahudalıların dinine işaret eden bir isim olarak değerlendirilmelidir. Kur’an’ın Yahudilerle İsrâiloğulları’nı hitap tercihleriyle birbirinden ayırması, Mekkî-Medenî âyetlerin içeriğini şekillendirmiştir. İsrâiloğulları’nın tarihinden bahseden âyetler Mekkî sûrelerde yer almış ve Mekke’deki Arap toplumuna ve Müslümanlara bir mesaj olarak sunulmuştur. Bu çalışma, Kur’an’daki bu ayrımları ve hitap tercihlerini analiz ederek İsrâiloğulları ve Yahudilik kavramlarının Kur’an’da nasıl farklı bağlamlarda kullanıldığını ortaya koymayı amaçlamaktadır.

Keywords

Tefsir , Kur’an , Tevrat , İsrâiloğulları , Yahudilik , Yehûd , Kavm-i Mûsâ.

İsraelites and Judaism From A Quranic Perspective: A Conceptual Analysis and Meaning Construction

Abstract

Studies on the İsraelites and Judaism seem to focus only on the historical dimension. This situation leads to ignoring the Quranic distinctions such as the Children of İsrael, the People of Moses, Yahud, Hadu, Huden, Ahl al-Kitāb and the Tribes. Interpreting the Quranic statements about the İsraelites and the Jews as if they were identical groups leads to neglecting the Quranic address that describes history. The Quran emphasizes that Abraham, İshmael, Isaac, Jacob, Moses, David, Solomon and the tribes were not Jews and that there was no relationship between them and Judaism. The name Jew was attributed to Judah, one of the sons of Jacob, and centuries after Moses, the term Judaism was used to refer to the religion of the Children of İsrael. Judaism should be evaluated primarily as a name referring to the religion of the people of Judah. The Quran’s distinction between the Jews and the Children of İsrael through address preferences shaped the content of the Meccan-Medinan verses. Verses mentioning the history of the Children of İsrael were included in Meccan surahs and presented as a message to the Arab community in Mecca and to Muslims. This study aims to reveal how the concepts of the Children of İsrael and Judaism are used in different contexts in the Quran by analyzing these distinctions and address preferences

Keywords

Tafsir , Quran , Torah , Children of İsrael , Judaism , Jews , The People of Moses.

References

• Adam, B. (1997). Yahudi Kaynaklarına Göre Tevrat, Ankara: Seba Yayıncılık.
• Ahmed, H. b. (2003). Kitâbu’l-Ayn. 4 Cilt. Beyrut: Dârul-Kütübi’l-İlmiye.
• Alim. Erişim 02 Nisan 2025. https://www.alim.org/history/prophet-stories/26/3/
• Arslantaş, N. (2005). Emevîler Döneminde Yahudiler. İstanbul: Gökkubbe Yayınevi.
• Becking, B. (2011). Ezrâ, Nehemiah and the Consructuion of Early Jewish Identy. Germany: Forschungen Zum Alten Testament.
• C. Hayes, W. (1959). The Scepter of Egypt. New York: The Metropolitan Museum of Art.
• Canatan, K. (2020). Yahudilik, Hıristiyanlık ve İslâm, Tez, Antitez ve Sentez. İstanbul: Beyan Yayınevi.
• Childs, B. S. (1979). İntroduction to the old Testament as Scripture. Philadelphia: Fortress Press.
• Çitftçi, A. (2015). Fazlur Rahman ile İslâm’ı Yeniden Düşünmek. Ankara: Ankara Okulu Yayınları, 3. Basım.
• De Mieroop, M. V. (2021). A History of Ancient Egypt. New York City: Wiley-Blackwell.
• Esed, M. (2017). Kur’an Mesajı Meâl Tefsir. çev. Cahit Koytak-Ahmet Ertürk. İstanbul: İşaret Yayınları, 9. Basım.
• Fârukî, İ. R. (2017). Tevhid. çev. Ejder Okumuş. İstanbul: Mahya Yayıncılık, 4. Basım.
• Gaon, S. (2018). Tefsîru’t-tevrât bi’l-a’rabiyye Tevrat (Tora) Tefsiri. çev. Nuh Arslantaş. 2 Cilt. İstanbul: Türkiye Yazma Eserler Kurumu.
• Goldenberg, R. (2007). Origins of Judaism. New york: Cambridge Universty Press.
• Göregen, M. (2014). Müslüman-Yahudi Polemikleri. İstanbul: Hikmetevi Yayınları.
• Hamdi Yazır, E. (1992). Hak Dini Kur’an Dili. 10 Cilt. İstanbul: Zehraveyn Yayıncılık.
• Hamidullah, M. (2003). İslâm Peygamberi. Çev: Salih Tuğ. 2 Cilt. Ankara: İmaj Yayınevi.
• Harman, Ö. F. vd. (2019). Kur’an’da Yahudiler. İstanbul: Kuramer Yayınları.
• Hasanov, E. (2013). “Yahudi Kaynaklarında Hz. Nuh’la Ahit”. Uluslararası Hz. Nuh ve Cudi Dağı Sempozyumu (27-29 Eylül 2013). ed. Hamdi Gündoğar vd. 163-168. Şırnak: Şırnak Üniversitesi.
• Hoffmeier, James K. (1996). İsrael in Egypt: The Evidence for the Authenticity of the Exodus Tradition. New York: Oxford University Press.
• Hornung, E. (1405). Ana Hatlarıyla Mısır Tarihi, çev. Zehra Aksu Yılmazer. İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
• İbn Manzûr. (1405). Lisânu’l-Arab. İran: Neşru Edebi’l-Havze.
• İbnü’l-Cevzî, E. F. C. (2002). Zâdü’l-mesîr fî ʿilmi’t-tefsîr. Beyrut: Dâru İbn Hazm.
• İsfahânî, R. (2009/1430). el-Müfredât elfâzu’l-Kur’ân. thk. Saffân Adnân Dâvûdî. Beyrut: Dâru’s-Samiyye.
• Jeffery, A. (1938). The Foreign Vocabulary of the Qur’ân. Baroda: Oriental İnstitute.
• Karaman, H. vd. (2007). Kur’an Yolu Türkçe Meâl ve Tefsir. 5 Cilt. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 3. Basım.
• Kurtubî, E. A. M. (2006/1427). el-Câmiʿ li-aḥkâmi’l-Ḳurʾân. Beyrut: Müessesetü’r-Risâle.
• Kutay, T. (2020). Sekülerleşmenin Hıristiyan Kökleri. İstanbul: İz Yayıncılık.
• MacArthur, J. (2016). Ezrâ and Nehemiah İsrael Returns from Exile. America: Thomas Nelson Publishers.
• Meral, Y. (2019). Yahudi Dinî Literatüründe Mesîh, Deccal ve Gog-Magog. Ankara: Ankara Okulu Yayınları.
• Morris, B. (2004). Din Üzerine Antropolojik İncelemeler. çev. Tayfun Atay. Ankara: İmge Kitabevi.
• Mukâtil b. S. (2002). Tefsîru Mukâtil b. Süleyman. 5 Cilt. Beyrut: Müessesetü’t-Tarihi’l-Arabiyyi.
• Nadich, J. (1983). Jewish Legends of the Second Commonwealth. Philadelphia: The Jewish Publication Society of America.
• R. Bunson, M. (2002). Encyclopedia of Ancient Egypt. New York: Revised of Edition. Neil Asher
• Silberman, N. A.-Finkelstein I., (2002), The Bible Unearthed Archaeology's New Vision of Ancient İsrael and the Origin of Its Sacred Texts. New York: Touchstone.
• Susa, A. (2019). Tarihte Araplar ve Yahudiler. Çev. D. Ahsen Batur. 4. Basım. İstanbul: Selenge Yayınevi.
• Taberî, M. b. C. (1422/2001). Câmiu’l-beyân an tevîli âyi’l-Kur’ân. thk. Ab-dullah b. Abdülmühsin et-Türkî. 26 Cilt. Kahire: Dâru Hicr.
• Tantavî, M. S. (1420/2000). Benû isrâil fi'l-Kur’ân ve's-sünne. Kahire: Dâru’ş-Şurûk.
• Taşpınar, İ. (2015). Yahudi Kaynaklarına Göre Yahudilik’te Ahiret İnancı. 3. Basım. İstanbul: İFAV Yayınları.
• Tatar, Mehmet. (2019). Kur’an’da Yahudiler. İstanbul: Kuramer Yayınları.
• The İ. F. Erişim 02 Nisan 2025. https://tif.ssrc.org/2018/06/25/controversy-over-french-proposal-to-edit-the-quran/
• Travis, S. H. (1994). The Bible as a Whole. Yy.: The Bible Reading Followship.
• Whybray, R. N. (1987). The Making of the Pentateuch A Methodological Study. ed. David J. A. Clines – Philip R. Davies. England: Sheffield Academic Press.
• Wilkinson, T. (2013). Eski Mısır MÖ. 3000’den Kleopatra’ya Bir Uygarlığın Tarihi. çev. Ümit Hüsrev Yolsal. İstanbul: Say Yayıncılık.
• Yurdaydın, H. G. - Dağ, M. (1978). Dinler Tarihi. Ankara: Gündüz Matbaacılık.
• Zemahşerî, E. K. (2009). Tefsîrü’l-keşşâf ʿan ḥaḳāʾiḳi ġavâmiżi’t-tenzîl ve ʿuyûni’l-eḳāvîl fî vücûhi’t-teʾvîl. 3. Basım. Beyrut: Dâru’l-Mârife.