Abstract
In this study, 20 young adult New-Zelland albino rabbits were used. Daily optimum distraction amounts were studied The right tibia of each rabbit was osteotomized subperiosteally at the tibia-fibular junction level and external circular fixator (İlizarov type) applied. Rabbits were divided into three groups. The first group was distracted 0.5 mm and the second 10 mm per day Distraction was applied once a day. begining in the 12th postoperative day and continued for three weeks Atter a period of distraction, fragments were stabilize for two weeks in a neutral position The third group was the control group and nothing was done postoperatively The study was stopped at the 47th postoperative day
During the study period; Clinical, radiological (x-ray and CT), scintigraphical (dynamic and static) and histopathological evaluations were performed. There were no clinical complications. In the distraction zone of the first group. prematüre new bone formation developed at the third distractional week and tended to ossify. Maximum 14 percent tibiallengthening was achieved in this group. In the second group maximum 24 percent Iengthening was achieved and radiologic and histologic evaluations revealed that the distraction zone had epiphysis like characteristics. In both groups 99m Tc-MDP scintigraphy has shown increased biood pool image and osteoblastic activity in the distraction zone. There was no significant difference between the experimental and control groups scintigraphycally (p>0.05, NS). We conclude that a distractional rate of 1 mm per day achieves better results.
Keywords
Abstract
Bu çalışmada 20 adet genç erişkin Yeni Zellanda tipi albino tavşan kullanıldı. Kallus distraksiyonu ile günlük optimal uzatma miktarının belirlenmesi ile ilgili incelemeler yapıldı Herbir tavşanın sağ tibiasına tibio-fibular birleşme yerinden subperiostal osteotomi yapıldı ve İlizarov tipi eksternal sirküler fiksatöre adapte edildi.
Deneyde hayvanlar 3 gruba aynldılar. 1. grupta 0.5 mm/gün, 2 grupta 1.0 mm/gün, tek seferde uzatma yapıldı. Uzatma işlemine postoperatif 12. günde başlandı. Toplam 3 hafta süre ile uzatıldıktan sonra fragmanlar 2 hafta süre ile nötral konumda tutuldular. 3 grup kontrol grubu olarak alındı ve ameliyat sonrası dönemde hiç bir işlem yapılmadı. Deneye postoperatif 47. günde son verildi.
Deney akışı içerisinde klinik radyolojik (konvansiyonel, BT), sintigrafik (dinamik, statik) ve histopatolojik incelemeler yapıldı. Klinik olarak herhangi bir komplikasyona rastlanılmadı. 0.5 mm/gün uzatma yapılan 1. grupta, distraksiyon sonunda erken gelişen prematüre kemik formasyonu saptandı ve hızla ossifiye olma eğilimi gösterdi. Bu grupta maksimum %14 oranında tibial uzama sağlandı 1.0 mm/gün distraksiyon oranı ile maksimum %24 oranında tibıal uzatmanın gerçekleştirildiği 2. grupta, uzatma bölgesinin radyolojik ve histolojik olarak epifizer bölge yapı özelliklerine aşırı benzer olduğu belirlendi. 99m Tc-MDP ile yapılan sintigrafik incelemelerde deney gruplarında kanlanma (blood pool image) ve geç faz uptake (osteoblastik aktivite) değerlerinde belirgin artış olduğu dikkati çekti. Benzer bulgular uzatma işlemi yapılmayan kontrol grubunda da vardı ve gruplar arasında anlamlı farklılık gözlenmedi. (p>0.05. NS) Sonuç olarak 1 mm/gün distraksiyon oranı ile, 0.5 mm/gün oranına nazaran daha iyi uzatma yapılabileceği düşünüldü.
Details
| Primary Language | English |
|---|---|
| Journal Section | Experimental Study |
| Authors | |
| Publication Date | September 11, 2006 |
| Published in Issue | Year 1991 Volume: 25 Issue: 3 |