Abstract
Objectives: We investigated the role of diagnostic modalities in staging subacromial impingement syndrome.
Methods: Thirty-nine patients (24 females, 15 males; mean age 54 years; range 36-72 years) with stage 2 and 3 subacromial impingement syndrome, who sought treatment for shoulder pain and limited range of motion were investigated. Staging was made using radiographs, ultrasonography (US) and arthrography. Findings obtained by imaging modalities could be compared with intraoperative findings in 17 patients (43.6%). In cases in which there were no indications for surgery, a comparison with arthrography was made.
Results: Sensitivity, negative predictive value, and false negative rates of arthrography were found as 100%, 100%, and 0%, respectively. On the other hand, sensitivity and negative predictive value for US were 83% and 66%, respectively, with a reasonably high false negative rate of 33%. Sensitivity of US decreased to 63% in patients in whom surgery could not be performed despite an arthrographic diagnosis of complete tear of the rotator cuff.
Conclusion: Arthrography is superior to US in the diagnosis of complete tears of the rotator cuff.
Keywords
Subakromial sıkışma sendromunun evrelendirilmesinde kullanılan tanısal yöntemlerin karşılaştırılması
Abstract
Amaç: Bubakromial sıkışma sendromu görülen hastalarda tanısal yöntemlerin evrelendirmeye katkısı araştırıldı.
Çalışma planı: Omuz ağrısı ve hareket kısıtlılığı nedeniyle başvuran evre 2 ve evre 3 subakromial sıkışma sendromu tanısı konan 39 olguda (24 kadın, 15 erkek; yaş ort. 54; dağılım 36-72) tanısal yöntemlerin evrelendirmeye katkısı araştırıldı. Evrelendirmede direkt grafi, ultrasonografi (US) ve artrografi gibi görüntüleme yöntemleri kullanıldı. On yedi olguda (%43.6) tanısal yöntemlerle elde edilen bulgular, ameliyat sırasında saptanan bulgularla karşılaştırıldı. Ameliyat endikasyonu olmayan ve ameliyat edilemeyen olgularda ise karşılaştırma artrografi ile yapıldı.
Sonuçlar: Artrografinin duyarlılık ve negatif tahmin gücü %100, yalancı negatifliği %0.0 bulundu. Buna karşın, US duyarlılığı %83, negatif tahmin gücü %66 idi; yalancı negatifliğinin ise %33 gibi oldukça yüksek bir oranda olduğu gözlendi. Artrografi ile tam yırtık tanısı konulan ancak ameliyat edilemeyen olguların US bulguları artrografi ile karşılaştırıldığında US duyarlılığının %63’e düştüğü görüldü.
Çıkarımlar: Döndürücü manşetin tam yırtıklarında artrografinin tanısal değerinin US’den üstün olduğu görüldü.
Details
| Primary Language | English |
|---|---|
| Journal Section | Original Article |
| Authors | |
| Publication Date | September 11, 2006 |
| Published in Issue | Year 2000 Volume: 34 Issue: 5 |