Abstract
Objectives: We evaluated the mid-term clinical results of patients who underwent arthroscopic meniscal repair.
Methods: Sixty-one patients (43 males, 18 females; mean age 26.9 years; range 17 to 42 years) underwent meniscal repair using conventional suture techniques for unstable vertical longitudinal meniscal tears in the peripheral vascular zone, measuring more than 1 cm. All patients had an adequate follow-up. The involved side was right in 34 patients, and left in 27 patients. The localization was medial in 36 tears, and lateral in 25 tears. Arthroscopic meniscal repair technique was inside-out in 47 cases, and outside-in in 14 cases. Associated lesions were anterior cruciate ligament tears in 24 patients, and tibial plateau fractures in five patients, all of which were treated simultaneously. The patients were evaluated with the use of a modified Marshall knee scoring system. The mean follow-up was 44 months (range 12 to 72 months).
Results: The results were excellent in 41 patients, good in 14 patients, fair in three patients, and poor in three patients. Limited range of motion seen in four knees postoperatively was successfully treated by arthroscopic release and an intense rehabilitation program. All patients returned to sports activities within a mean of six months. Second-look arthroscopy performed in 20 patients after a mean of six months postoperatively showed complete healing of the involved menisci in 17 patients.
Conclusion: Meniscal tears occurring in the peripheral vascular zone without any injury to the meniscal body can be successfully repaired using conventional suture techniques.
Keywords
Abstract
Amaç: Bu çalışmada artroskopik menisküs tamiri yapılan olgularda orta dönem klinik sonuçlar değerlendirildi.
Çalışma planı: Periferik vasküler bölgede oluşan 1 santimetreden uzun, instabil, vertikal longitudinal menisküs yırtığı nedeniyle konvansiyonel menisküs tamiri uygulanan 61 hasta (43 erkek, 18 kadın; ort. yaş 26.9; dağılım 17-42) çalışmaya alındı. Tüm hastaların izlem süreleri yeterliydi. Lezyonun yeri 34 hastada sağ, 27 hastada sol dizdeydi; 36 iç, 25 dış menisküste tamir uygulandı. Artroskopik menisküs tamirinde 47 olguda inside-out, 14 olguda outside-in teknikleri kullanıldı. Menisküs lezyonuyla birlikte, 24 hastada ön çapraz bağ yırtığı, beş hastada tibia plato kırığı saptandı; bunların tedavileri menisküs tamiri ile aynı zamanda yapıldı. Hasta grubu modifiye Marshall diz skoru ile değerlendirildi. Ortalama izlem süresi 44 ay idi (dağılım 12-87 ay).
Sonuçlar: Diz skoruna göre, 41 hastada çok iyi, 14 hastada iyi, üç hastada orta, üç hastada kötü sonuç elde edildi. Ameliyat sonrası dönemde dört olgunun diz ekleminde gelişen hareket kısıtlılığı artroskopik gevşetme ve yoğun rehabilitasyon ile tedavi edildi. Tüm hastalarda ortalama altıncı ayda eski sportif etkinliklerine dönüş sağlandı. İlk ameliyattan ortalama altı ay sonra second-look artroskopi yapılan 20 hastanın 17’sinde tamir edilen menisküsün tamamen iyileştiği görüldü.
Çıkarımlar: Periferik vasküler bölgedeki, menisküs cisminin zarar görmediği yırtıklar tamir edildiğinde tamamen iyileşebilirler. Menisküs yırtıklarının tedavisinde amaç, menisküsleri tamir etmek ve korumak olmalıdır.
Details
| Primary Language | English |
|---|---|
| Journal Section | Original Article |
| Authors | |
| Publication Date | September 11, 2006 |
| Published in Issue | Year 2002 Volume: 36 Issue: 3 |