Abstract
Most of the sports-related lower limb injuries in children and adolescents involve the knee. Due to the physiological characteristics of the growing skeleton, fractures are more common than ligamentous injuries in this age group. The most frequent type of injury is distal femoral physeal fractures followed by proximal tibial physeal injuries. Tibial tubercle avulsions are rare. Reduction should be gently performed and fixation methods should ensure that no further damage to the physeal plate occurs. Even after proper treatment, there is a significant risk for subsequent leg length discrepancies and/or angular deformities, requiring that children be followed closely for at least two years. Arthroscopic techniques have become popular in recent years in the treatment of displaced tibial eminence fractures. Residual anterior laxity remains an important problem after the healing of these fractures.
Keywords
Abstract
Çocukluk ve ergenlik döneminde alt ekstremite spor yaralanmalarının çoğu diz bölgesinde görülür. Bu yaş grubunun fizyolojik özelliklerinden dolayı, bağ yaralanmalarına göre epifiz kırıklarına daha sık rastlanır. Distal femur ve proksimal tibia epifiz kırıkları daha sık, tibial tüberkül avulsiyonları daha nadirdir. Nazik bir redüksiyon sonrası, büyüme plağına zarar vermeyecek tespit yöntemlerinin uygulanması gerekir. Bu kırıklarda, uygun tedavi yapılsa bile kısalık ve açısal deformite gelişme riski vardır; bu nedenle, hastalar en az iki yıl süreyle takip edilmelidir. Ayrılmış tibial eminensiya kırıklarında artroskopik tespit yöntemleri de günümüzde yaygınlaşmıştır. Bu yaralanmalarda, kaynama sağlandıktan sonra olguların önemli bir kısmında saptanan rezidüel laksite bir sorun olmaya devam etmektedir.
Details
| Primary Language | English |
|---|---|
| Journal Section | Review |
| Authors | |
| Publication Date | September 11, 2006 |
| Published in Issue | Year 2004 Volume: 38 |