Amaç: Femur başı epifiz kaymasının cerrahi tedavisi sonrasında en sık görülen komplikasyon olan femur başı avasküler nekrozunun (AVN), kaymanın derecesi ve kronik veya akut olmasıyla olan ilişkisi araştırıldı.
Çalışma planı: Femur başı epifiz kayması bulunan ve cerrahi tedavi sonrasında en az bir yıl takip süresi olan 269 hastanın (174 erkek, 95 kız; ort. yaş 12) 424 kalçası, epifiz kaymasının Southwick sınıflamasıyla derecesine ve semptomların akut veya kronik olmasına göre incelendi. Epifiz kaymasının başlangıç derecesi ve kronikliğiyle AVN gelişimi arasındaki ilişki istatistiksel olarak değerlendirildi.
Sonuçlar: Femur başı epifiz kayması 114 hastada tek taraflı, 155 hastada ise iki taraflıydı. Hastaların ortalama takip süresi 32.9 aydı. Epifiz kayması 267 kalçada (%63) I. derece, 120 kalçada (%28.3) II. derece, 37 kalçada (%8.7) III. dereceydi. Yakınmalar 130 kalçada (%30.7) akut, 294 kalçada (%69.3) kronikti. Ameliyat sonrasında 19 kalçada (%4.5) AVN geliştiği gözlendi. Bunların 13’ü tek taraflı, altısı iki taraflı epifiz kayması olanlarda görüldü. Lojistik regresyon analizinde epifiz kaymasının derecesiyle AVN gelişimi arasında güçlü bir ilişki olduğu gözlendi (odds oranı 10.27; p<0.0001). Kaymanın akut olması da AVN gelişimiyle ilişkili bulundu; ancak bu ilişki daha zayıftı (odds oranı 0.20, p<0.01).
Çıkarımlar: Femur başı epifiz kaymasının başlangıç derecesiyle ameliyat sonrası AVN gelişimi arasında güçlü bir ilişki vardır. Bu nedenle, kayma derecesi yüksek olan hastalar AVN açısından daha yakından izlenmelidir. Kaymanın akut olması da AVN için diğer bir risk faktörüdür.
Objectives: We investigated the relationship between the grade and chronicity (acute-chronic) of the slip and the development of avascular necrosis(AVN) of the femoral head after surgery for slipped capital femoral epiphysis (SCFE).
Methods : The study included 424 hips of 269 patients (174 boys, 95 girls; mean age 12 years) who underwent surg e r y for SCFE and had a minimum follow-up period of one year. The patients were classified according to the severity and chronicity of the slipping using the Southwick classification. The relationship of the slip severity and chronicity with the development of AVN was statistically evaluated.
Results: Involvement was unilateral in 114 patients, and bilateral in 155 patients. The mean follow-up period was 32.9 months. The hips were classified as grade I to II in 267 hips (63%), 120 hips (28.3%), and 37 hips (8.7%), respectively. The symptoms were acute in 130 hips (30.7%), and chronic in 294 hips (69.3%). The incidence of AVN was 4.5% (19 hips; 13 in unilateral cases, 6 in bilateral cases). In logistic regression analysis, a strong correlation was found between the grade of the slip and the development of AVN (odds ratio 10.27; p<0.0001). The acute nature of the slip was also correlated with the development of AVN, but this relation was weaker (odds ratio 0.20, p<0.01).
Conclusion: A strong correlation is present between the slipping grade and the development of AVN in SCFE, requiring a closer observation of patients having a high grade slipping in terms of AVN risk. The acute nature of the symptoms represents another risk factor for AVN.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Health Care Administration |
Journal Section | Original Article |
Authors | |
Publication Date | April 18, 2007 |
Published in Issue | Year 2007 Volume: 41 Issue: 2 |