Abstract
The effect of exercise on articular cartilage has been assessed on animal models and on humans using various imaging techniques. Joint cartilage, whose water content decreases itself thanks to its unique permeable medium, maintains load distribution and joint function together with the synovial fluid under physiologic conditions and sports activities. The adaptive capacity of joint cartilage is limited under various conditions such as excessive load bearing or prolonged immobilization; however, when these factors are reversed deformed cartilage returns to its former state under normal conditions. Due to its adverse effect on joint cartilage, immobilization period following cartilage damage or operation should be as short as possible for wound healing. It is reported that exercise contributes to cartilage healing and reduces risk for injury, and that moderate exercise can even decrease the number of cases requiring arthroplasty. Conversely, excessive (harsh) exercise may be associated with increased cartilage damage or degenerative changes. Despite the presence of osteophytic changes in joint cartilage of athletes performing mild sports activities, these may not result in osteoarthritis due to the adaptive feature of joint cartilage. In contrast, the risk for osteoarthritis is increased in professional sportsmen exposed to acute repetitive impact and torsional loading. This article reviews the influence of controlled, passive-active exercise on healing and on the development of osteoarthritis and the short- and long-term changes in articular cartilage associated with exercise and participation in sports of different duration and intensity.
Keywords
Abstract
Egzersizin eklem kıkırdağı üzerindeki etkisi, hayvan modellerinde ve çeşitli görüntüleme yöntemleriyle insanlarda farklı çalışmalarda değerlendirilmiştir. Geçirgen ortam özelliği sayesinde sıvı içeriği azalabilen eklem kıkırdağı, eklem sıvısı ile birlikte fizyolojik ve sportif aktiviteler sırasında yük dağılımı ve eklem hareketlerini devam ettirebilecek özelliktedir. Ağır yük, eklemlerin uzun süre hareketsiz kalması gibi koşullarda eklem kıkırdağının uyum sağlama yeteneği sınırlı iken, normal koşullarda yük ortadan kaldırıldığında deforme kıkırdak eski haline dönmektedir. Hareketsizliğin kıkırdak üzerindeki olumsuz etkisi göz önünde bulundurulduğunda ameliyat veya kıkırdak hasarını takip eden dönemde hareketsizlik süresinin mümkün olduğunca kısaltılması doku iyileşmesi açısından önemlidir. Egzersizin kıkırdak iyileşmesini olumlu yönde etkilediği veya hasar oluşma riskini azalttığı; hatta orta derecede egzersizin artroplasti gerekecek olgu sayısını azaltabileceği bildirilmiştir. Bununla birlikte, mevcut kıkırdak hasarı veya dejeneratif değişikliklerin aşırı egzersiz ile artabileceği de ifade edilmektedir. Hafif sportif aktivitelerde bulunulan atletlerde eklemlerde osteofitik değişiklikler görülmesine rağmen, eklem kıkırdağının uyum özelliği ile osteoartrit gelişmesini engellediği ifade edilmiştir. Akut, tekrarlayıcı çarpma ve torsiyonel zorlanmaya maruz kalan profesyonel sporcularda ise osteoartrit riskinin arttığı bildirilmiştir. Bu makalede, ameliyat sonrasında kontrollü aktif ve pasif egzersizin iyileşme ve osteoartrit gelişmesi üzerindeki etkileri, farklı süre ve yoğunlukta uygulanan sportif aktivite ve egzersizin eklem kıkırdağı üzerinde yol açtığı kısa ve uzun vadeli değişiklikler değerlendirilmiştir.
Details
| Primary Language | English |
|---|---|
| Journal Section | Review |
| Authors | |
| Publication Date | December 6, 2007 |
| Published in Issue | Year 2007 Volume: 41 |