Osteonecrosis of the knee

Year 2007, Volume: 41 , 123 - 137, 06.12.2007

İsik Akgun Mehmet Unlu

Abstract

Osteonecrosis of the knee was first described by Ahlback in 1968. Today, it is classified as spontaneous and secondary osteonecrosis. Spontaneous osteonecrosis is typically seen with unilateral involvement in patients older than 60 years. Secondary osteonecrosis occurs in younger patients bilaterally and with multifocal involvement. Although its etiology is still unclear, associated factors such as steroid therapy, alcoholism, and some chronic inflammatory diseases are well-known. Many treatment modalities have been reported, including conservative treatment, arthroscopic debridement, core decompression, microfracture, autologous osteochondral transplantation, chondrocyte culture, high tibial osteotomy, and arthroplasty. Conservative treatment and observation are generally accepted at any stage. For surgical treatment, all procedures are applied to both types of osteonecrosis.

Keywords

-

Dizde osteonekroz

Abstract

Osteonekroz dizde ilk kez 1968’de Ahlback tarafından tanımlanmıştır. Son yıllarda osteonekrozun patolojisi anlaşıldıkça spontan ve ikincil osteonekroz terimleri ortaya çıkmıştır. Birincil osteonekroz tek taraflı olarak 60 yaş üstünde daha fazla görülür. İkincil osteonekroz daha gençlerde, iki taraflı olarak ve multifokal tutulumla görülür; etyolojisi çok net olmamakla birlikte, steroid tedavisi, alkolizm ve bazı kronik inflamatuvar hastalıklarla ilişkisi iyi bilinmektedir. Konservatif tedaviden çeşitli cerrahi uygulamalara (artroskopik debridman, kor dekompresyon, mikrokırık, osteokondral otogreft transferi, kondrosit kültür uygulamaları, yüksek tibial osteotomi, artroplasti) kadar birçok tedavi yöntemi bildirilmiştir. Konservatif tedavi ve gözlem genelde her dönemde uygulanabilir. Cerrahi tedavi seçenekleri her iki osteonekroz için aynıdır.

Keywords

-