Halluks valgus tedavisinde kresentik distal metatarsal osteotomi: İki farklı tespit yöntemiyle ileriye dönük, randomize, kontrollü bir çalışma
Abstract
Amaç: Bu çalışmada, halluks valgus tedavisinde yeterince kullanımda olmayan bir distal metatarsal osteotomi yönteminin tekrar gündeme getirilmesi ve farklı iki tespit yönteminin klinik ve radyografik sonuçlarının karşılaştırılması amaçlandı.
Çalışma planı: Hafif-orta dereceli halluks valgus (<35°) nedeniyle 13 hastanın (11 kadın, 2 erkek) 16 ayağına yeni bir tedavi olan kresentik distal osteotomi uygulandı ve hastalar rastgele iki farklı tespit yöntemine ayrıldı. Grup 1’de (7 hasta, 8 ayak) iki çapraz K-teli, grup 2’de (6 hasta, 8 ayak) ise kompresyon vidası ile tespit uygulandı. Sonuçlar halluks için AOFAS (Amerikan Ortopedik Ayak ve Ayak Bileği Derneği) klinik değerlendirme sistemi ve görsel ağrı skalası ile değerlendirildi. Ameliyat öncesinde ve 12. aydaki radyografik incelemelerde halluks valgus açısı (HVA), birinci/ikinci intermetatarsal açı (İMA), distal metatarsal artiküler açı (DMAA) ölçüldü.
Sonuçlar: Ameliyat öncesi ve sonrası AOFAS skorları ve ağrı skoru açısından iki grup arasında anlamlı fark görülmedi. Bir yıllık takip sonunda AOFAS skoru ve ağrı skoru iki grupta da anlamlı düzelme gösterdi (p<0.001). Ameliyat öncesinde grup 1’de 32° olan HVA ve 12° olan İMA bir yıllık takip sonunda sırasıyla 19° ve 6° ölçüldü; bu açılar grup 2’de sırasıyla HVA için 30° ve 17°, İMA için 12° ve 8° idi (p<0.001). Benzer düzelme DMAA’da da görüldü (p<0.001). Radyografik düzelmeler iki tespit grubunda benzer bulundu. Grup 1’de bir hastada deformite tekrarladı ve aynı yöntemle revizyon uygulandı. Grup 2’de bir hastada kaynama gecikmesi görüldü.
Çıkarımlar: Distal metatarsal kresentik osteotomi yöntemi, hafif-orta dereceli halluks valgus deformitesinin tedavisinde uygun bir yöntemdir
Crescentic distal metatarsal osteotomy for the treatment of hallux valgus: a prospective, randomized, controlled study of two different fixation methods
Abstract
Objectives: This study was designed to draw attention to a distal metatarsal osteotomy technique, which has been somewhat overlooked for the treatment of hallux valgus, and to compare the clinical and radiographic results of two different fixation methods.
Methods: The study included 16 feet of 13 patients (11 women, 2 men) who were treated with crescentic distal metatarsal osteotomy for mild-to-moderate hallux valgus (<35°). The patients were randomized to two fixation methods with two cross K-wires (group 1; 7 patients, 8 feet) and a compressive screw (group 2; 6 patients, 8 feet). The results were evaluated using the AOFAS (American Orthopaedic Foot and Ankle Society) clinical rating scale for hallux, and a visual analog scale for pain. Radiographic measurements included the hallux valgus angle (HVA), first/second intermetatarsal angle (IMA), and distal metatarsal articular angle (DMAA), before and 12 months after surgery.
Results: There were no significant differences between the two groups with regard to pre- and postoperative AOFAS scores and pain scores, which showed significant improvements in both groups at the end of one-year follow-up (p<0.001). The HVA and IMA significantly decreased from 32° to 19° and from 12° to 6° in group 1, and from 30° to 17° and from 12° to 8° in group 2, respectively (p<0.001). A similar improvement was also seen in the DMAA (p<0.001). Postoperative radiographic improvements were similar in both groups. One patient in group 1 underwent revision surgery with the same technique due to recurrence, and one patient in group 2 had delayed union.
Conclusion: Crescentic distal metatarsal osteotomy may be an appropriate technique in the treatment of mild-to-moderate hallux valgus.
Details
| Primary Language | English |
|---|---|
| Subjects | Health Care Administration |
| Journal Section | Original Article |
| Authors | |
| Publication Date | January 29, 2010 |
| Published in Issue | Year 2009 Volume: 43 Issue: 6 |