Amaç: Bu çalışmanın amacı demineralize kemik matriksinin (DKM) tendon-kemik iyileşmesi üzerindeki etkilerini araştırmak idi.
Çalışma planı: On iki Yeni Zelanda tavşanının her iki bacağında uzun dijital ekstansör tendon tibia proksimalinde açılan tünelin içine askı dikiş yöntemi ile tespit edildi. Sağ tibialarda tendon tünele yerleştirilmeden önce tünel içine tavşan kaynaklı DKM enjekte edildi. Sol tibialar ise kontrol grubu olarak alındı ve sadece uzun dijital ekstansör tendonları tünel içerisinde tespit edildi. Üçüncü, 6. ve 9. haftalarda 4’er adet tavşan rastgele şekilde intravenöz yüksek doz (200 mg/kg) pentotal ile sakrifiye edildi ve tavşanların her iki bacağı histolojik inceleme için alındı. Örnekler histopatolojik açıdan fibrokartilaj oluşumu, yeni kemik oluşumu, tendonun kemik tünel içerisindeki tutunması ve Sharpey lifleri oluşumu açısından bir skorlama sistemi ile kör ve bağımsız bir şekilde değerlendirildi.
Bulgular: Üçüncü haftada DKM grubunda Sharpey lifleri, fibrokartilaj ve yeni kemik oluşumu skorlarının kontrol grubuna göre daha fazla olduğu gözlendi. Altıncı ve 9. haftalarda ise histolojik değerlendirme parametreleri açısından gruplar arasında istatiksel anlamlı farklılık saptanmadı (p>0.05).
Çıkarımlar: Demineralize kemik matriksinin kemik tünel hayvan modelinde tendon-kemik iyileşmesi sürecinin ilk 3 haftasında yeni kemik oluşumunu ve Sharpey liflerinin sayısını arttırdığı görüldü.
Objective: The aim of this study was to investigate the effects of demineralized bone matrix (DBM) on tendon-bone healing.
Methods: The extensor digitorum longus tendon was fixed with pegged suture technique in a tunnel at the proximal tibia in both legs of 12 New Zealand rabbits. Rabbit DBM was applied in the tunnel on the right limbs before fixation (study group), while the fixation was performed without DBM in the left legs (control group). Randomly, four rabbits were sacrificed at the 3rd, four rabbits at the 6th and the remaining four rabbits at the 9th week with an intravenous high dose (200 mg/kg) pentothal and both legs were collected for histological analysis. Each specimen was blindly and independently examined to assess fibrocartilage formation, new bone formation, tendon graft bonding to adjacent tissue and Sharpey’s fiber formation. A scoring system was used for quantification of histopathological analysis.
Results: The DBM group showed higher number of Sharpey’s fibers, slightly increased fibrocartilage formation and new bone formation scores than the control group in the 3rd week. All histological scores were similar in both groups in the 6th and 9th weeks (p>0.05).
Conclusion: DBM increased new bone formation and the number of Sharpey’s fibers in a bone tunnel animal model within the first three weeks of tendon-bone healing process.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Health Care Administration |
Journal Section | Experimental Study |
Authors | |
Publication Date | February 21, 2013 |
Published in Issue | Year 2012 Volume: 46 Issue: 6 |