This study aims to present the economic and social history of the tea farming industry in Turkey between 1920-1960. In Turkey, the “domestic tea” farming industry was initiated and continued under an initiative led by the nation-state at all stages. The present study investigates the historical process between 1920 and 1960 based on news reports from the central and local press, agricultural journals of the time, and parliamentary records, using also local, and regional historical resources. The state-led initiative is considered both an intervention that regulated social and economic structure in rural areas and a policy to encourage “domestic” tea consumption. The reasons underlying this intervention are addressed in two periods. In the first period, the primary goal was to overcome social and economic problems specific to Rize, the central city of tea cultivation, and the Eastern Black Sea Region, of which Rize is a part. In the second period of the state-led tea farming initiative, the goal was to complete the goals of the preceding period, and to satisfy the domestic demand for tea consumption through “national selfsufficiency” policies, and to start tea exports in the years to come. As a consequence of these efforts, not only tea has become a drink easily accessible by all social classes in Turkey today, but also the social structure in the tea-producing rural areas has been transformed.
Bu çalışma, Türkiye’de çay tarım sanayisinin 1920 ve 1960 yılları arasındaki ekonomik ve toplumsal tarihini sunmayı amaçlamaktadır. Türkiye’de “yerli çay” tarım sanayinin bütün aşamaları ulusal devletin planlı bir müdahalesiyle başlamış ve yürütülmüştür. Araştırmada bu tarihsel süreç, merkezi ve yerel yazılı basın, dönemin ziraat dergileri, parlamento kayıtları, yerel ve bölgesel tarih kaynaklarından yararlanılarak incelenmektedir. Araştırmada devletin bu girişimi, hem kırsal alanda toplumsal ve ekonomik yapıyı düzenleyen bir müdahale hem de “yerli” çay tüketimini teşvik politikaları olarak değerlendirilerek müdahalenin temel nedenleri iki dönemde ele alınmaktadır. Birinci dönemde, çay tarımının merkez kenti Rize ve Rize’nin içinde olduğu bölge Doğu Karadeniz Bölgesi’ne özgün toplumsal ve ekonomik sorunları çözme hedefi öne çıkmaktadır. Çay tarımında devlet müdahalesinin ikinci döneminde ise bir önceki dönemin hedeflerini tamamlamak ve “ulusal kendi kendine yeterlilik” politikalarıyla ülke içi çay tüketimini karşılamak ve gelecek yıllarda çay ihracatı yapmaktır. Bu çalışmalar neticesinde, günümüz Türkiyesi’nde çay tüm toplumsal sınıfların kolayca ulaşabildiği bir içecek olurken, çay tarım sanayinin kurulduğu kırsal alanda toplumsal yapı da değişime uğramıştır.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Social Change |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | June 20, 2021 |
Submission Date | November 17, 2020 |
Published in Issue | Year 2021 Volume: 13 Issue: 2 |