Abstract
Hz. Adem’den bu yana, Mevla tarafından insanın “akıl hamalı homo skeptikus” kılınmasına koşut ete kemiğe büründürülüp sonlu alanda sonsuzluk yolcusu homo Muslimus yapılmıştır ki, bu fıtri format yüzünden “akıl hamaliyeliği tarihi ve uygarlık çevreleri”nde insanın kendisini bedensel ve özellikle ruhsal terbiye etme denemeleri ile karşılaşmaktayız. Bu terbiye denemeleri hayat boyu süren bir eylem alanı olup beraberinde doğal olarak sonlu ve sonsuzluğa dair ferdi ve ictimaî dünya görüşünü de birlikte getirir. Bizim İslam kültür ve uygarlık çevrelerinde bu terbiye denemelerinin, uygulamalarının ve dünya görüşünün disiplinize edilmiş karşılığı tasavvuftur. Bizim medeniyet havzamızda insanın kendini, evreni ve Yaratıcısını bilmesi; ve bu bilme cehdi içinde Kur’an’ı okumasının yanı sıra “insan ve kainat kitapları”nı da okuması beklenir. Böylece kendi içindeki ve kâinatta ki “Tevhidi kozmik bütüncü düzeni” kendinin ve evrenin gerçekliğinde (her ne ise bu iki gerçeklik ) anlayıp algılayıp sonlu alandaki sonsuz varoluştalığına (gerçekliğine) bir anlam verebilip bu anlam çerçevesinde söyleyip eyleyerek hayatını şekillendirebilsin. Fakat tasavvufi geleneğe göre: Sonlu alan gerçekliğinde sonsuzluk (hayal) alemi yolcusu olan insan, gerçekliğin ve sanalitenin kesişip çarpıştığı bu yolda; Sufi şeriat (bilimler zemininde sonluda disiplin ve terbiye), tarikat (karma alanda insan (bura-öteki alan) merkezli disiplin ve terbiye) ve hakikat (gayb alanı sonsuzda terbiye) gerçeklik düzlemlerinden yalnız, pusulasız, haritasız, rehbersiz, refiksiz, ortamsız ve yalnız kendi başına bir yolculuk yapamaz. Hatta kendisine değişik maddi ve manevi turizm şirketleri tarafından paket yolculuk program ve lojistiği önerilse bile
A Physico-Philosophical Interpretation of Tasavvuf and Perception of Reality at the Sample of Alienation
Abstract
Since Adam to untill now, we seen man, who has been endowed with meat-flesh and qualified as reason porter homo scepticus in the field of finity by Allah, as homo Muslimus is the passenger of infinity. Thus due to his divine natural frame or format, we also face and witness the fact that there have been constant attempt to rehabilitate bodily and spiritual sides of man’s constitution in the history of reason portery and its civilizational environments. As a life-time agenda, this type of trials of rehabilitation is a field of constant action which bring his individual and social worldview with itself. The disciplinised version of these trials of rehabilitation in our environments of Islamic culture and civilizations has been sofar called as tasavvuf. In our civilizational basin, knowing man himself, universe and his Creator based upon the man’s readings of Qur’an as well as the books of man and universe. Therefore he reads internal universe in himself in accordance with Tawhedy cosmic holistic order in the realities of himself and universe (whatever these realities) then he will able to understand the meaning of his existence and of universe in this finite world and shape his life in here and hereafter. However according to tradition of tasavvufi, sufi, is voyager of imaginative infinity in this finite world where imaginative infinity faces and confront with the materialistic reality; he can not walk in this way without passing through these three stages, namely: şeriat (discipline and rehabilitation in the religous scientific ground), tarikat (way – discipline and rehabilitation in mixed field covers here and herafter), and hakikat (reality/truth - discipline and rehabilitation in unseen field) as well as without having any guide, comrade, map, and circumstances. Even he is offered to have packet travel programme and logistics by various materialistic and spiritualistic travel agencies
Details
| Other ID | JA24RH84DU |
|---|---|
| Journal Section | Research Article |
| Authors | |
| Publication Date | July 1, 2017 |
| Published in Issue | Year 2017 Volume: 1 Issue: 2 |
Akademik Platform İslami Araştırmalar Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.