John Wyndham’ın Triffidler’in Günü (1951) adlı eseri “güvenli felaket” alt türünün merkezinde yer alır. Bu terim, Brian Aldiss tarafından dünyanın son bulduğu, ancak kibar, orta sınıf kahramanların nispeten kolay bir şekilde hayatta kaldığı kıyamet sonrası anlatıları tanımlamak için popüle hale getirilmiştir. Soğuk savaşın kaygılarını arka planda tutan bu roman, kitlesel körlük ve triffidler olarak bilinen hareketli, etçil bitkilerin ortaya çıkmasıyla harap olmuş bir dünyada geçmektedir. Kıyamet ve bilim kurgu teorilerinden yararlanan bu makale, Wyndham’ın ele aldığı felaketin hem savaş sonrası yönelim bozukluğunun bir metaforu hem de ideolojik düşüncenin bir aracı olarak işlev gördüğünü savunuyor. Bu inceleme, romanı 1950’lerin başındaki Britanya’nın Soğuk Savaş bağlamına yerleştirerek, bilimsel ilerleme, biyomühendislik ve modern toplumun kırılganlığı etrafındaki kültürel paranoyayı vurgulayarak başlıyor. Daha sonra, insan kibrinin ve sömürgeci kaygının cisimleşmiş halleri olan triffidleri ekolojik ve biyoteknolojik metaforlar olarak ele alıyor; kitlesel körlüğün insan üstünlüğü kavramlarını nasıl bozduğunu araştırıyor. Bu çalışma, romanı savaş sonrası Britanya’nın kültürel ve politik kaygıları içine yerleştirerek Triffidlerin Gününü “güvenli felaket” alt türünün temel bir örneği olarak incelemeyi amaçlamaktadır. Makale, yakın ve metinsel analiz ve bağlamsal okumalar aracılığıyla Wyndham’ın körlük, biyoteknolojik korku ve ekolojik çöküş konusundaki yaklaşımını kıyamet kuramı ve bilim kurgu eleştirisinden yararlanarak incelemektedir.
Yazarlar tarafından çalışma için etik kurul iznine gerek olmadığı beyan edilmiştir.
Yazarlar tarafından destekleyici bir kurum belirtilmemiştir.
John Wyndham’s The Day of the Triffids (1951) occupies a central position in the subgenre of the "cosy catastrophe"—a term popularised by Brian Aldiss to describe apocalyptic narratives in which the world ends, but polite, middle-class protagonists survive with relative ease. Set against the backdrop of Cold War anxieties, the novel imagines a world devastated by mass blindness and the emergence of mobile, carnivorous plants known as triffids. Drawing on apocalyptic and science fiction theories, this paper argues that Wyndham’s catastrophe functions as both a metaphor for post-war disorientation and a vehicle for ideological reflection. The analysis begins by situating the novel within the Cold War context of early 1950s Britain, highlighting the cultural paranoia surrounding scientific progress, bioengineering, and the fragility of modern society. It then considers the triffids as ecological and biotechnological metaphors—embodiments of human hubris and colonial anxiety—and explores how mass blindness disrupts notions of human supremacy. The paper further examines competing responses to the catastrophe, particularly those offered by Beadley’s technocratic colony and Coker’s collectivist experiments, arguing that Wyndham ultimately favors a conservative, middle-class vision of social rebirth. This study aims to investigate The Day of the Triffids as a key example of the “cosy catastrophe” subgenre, situating the novel within the cultural and political anxieties of post-war Britain. Through close textual analysis and contextual readings, the paper explores Wyndham’s treatment of blindness, biotechnological fear, and ecological collapse, drawing on apocalyptic theory, and science fiction criticism.
The author(s) declared that no ethics committee approval was required for the study.
The author(s) did not specify a supporting institution.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Language Studies (Other) |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Early Pub Date | September 26, 2025 |
Publication Date | September 30, 2025 |
Submission Date | May 3, 2025 |
Acceptance Date | July 24, 2025 |
Published in Issue | Year 2025 Volume: 2 Issue: 2 |