Tragedy of Jane Shore Pathetic Heroine in Distress by Nicholas Rowe

Year 2024, , 180 - 189, 24.07.2024

Gülten Silindir Keretli

https://doi.org/10.17067/asm.1491299

Abstract

As Elizabeth Howe notes, by the mid-1680s "women's suffering had become the whole subject of tragedy" (1992: 122). The model of female suffering as dramatic spectacle established in the plays of Otway and Banks was to continue until the end of the century and the early eighteenth century. After a shortage of tragedy in the late 1680s and early 1690s, there was a revival of serious drama in the mid-1690s, aided by the fine acting of tragedy writers such as Elizabeth Barry and Thomas Betterton. The renewed interest in tragedy was also the result of London once again having two theaters. In 1695, Thomas Betterton, Elizabeth Barry, Anne Bracegirdle and some other leading actors left Drury Lane to form a new company. The existence of two theater companies meant more new plays and more new tragedies, especially since the new company's talents were particularly strong in serious drama. Playwrights responded to the increased demand with a series of new plays, many of which capitalized on the existing popularity of female tragedy. This paper will examine Nicholas Rowe's Jane Shore within the framework of pathetic tragedy, and will also highlight the fact that Restoration-era drama was not only a comedy of manners, but also a period in which she-tragedies and pathetic tragedies were at the forefront.

Keywords

Nicholas Rowe, Tragedy, Pathetic Heroine

Nicholas Rowe’un Jane Shore adlı Tragedyasında Patetik Kadın Kahraman

Abstract

Elizabeth Howe'un belirttiği gibi, 1680'lerin ortalarında "kadınların çektiği acılar trajedinin tüm konusu haline gelmiştir" (1992: 122). Otway ve Banks'in oyunlarında yerleşen dramatik gösteri olarak kadın ıstırabı modeli, yüzyılın sonuna ve on sekizinci yüzyılın başlarına kadar devam edecekti. 1680'lerin sonları ve 1690'ların başlarındaki tragedya kıtlığından sonra, 1690'ların ortalarında Elizabeth Barry ve Thomas Betterton gibi tragedya yazarlarının iyi oyunculuklarının da yardımıyla ciddi drama yeniden canlanmıştır. Tragedyaya olan ilginin yeniden artması Londra'nın yeniden iki tiyatro salonuna sahip olmasının da bir sonucuydu. 1695'te Thomas Betterton, Elizabeth Barry, Anne Bracegirdle ve diğer bazı önde gelen oyuncular yeni bir kumpanya kurmak üzere Drury Lane'den ayrıldılar. İki tiyatro kumpanyasının varlığı daha fazla yeni oyun ve özellikle de yeni kumpanyanın yetenekleri özellikle ciddi dramada güçlü olduğu için daha fazla yeni tragedya anlamına geliyordu. Oyun yazarları artan talebe, çoğu kadın trajedisinin mevcut popülaritesinden yararlanan bir dizi yeni oyunla karşılık verdi. Bu çalışmada Nicholas Rowe’un Jane Shore adlı kadın karakteri patetik tragedya çerçevesinde incelenecektir ve ayrıca Restorasyon dönemi dramasında yalnızca “comedy of manners” görgü komedyası türünde eserler verilmediği, she-tragedyaların ve patetik tragedyaların da ön planda olduğu bir dönem olmasının altı çizilmiştir.

Keywords

Nicholas Rowe, Tragedya, Patetik Kadın

References

• Buckroyd, P. (1974). British tragedy 1695-1740. PhD Thesis. Hamilton: McMaster University.
• Marsden, J. I. (2001). “Tragedies and varieties of serious drama”. A Companion to Restoration Drama. Ed. Susan J. Owen, Blackwell Publishing.
• Pedicord, H. W. (1975). “The Tragedy of Jane Shore” Nicholas Rowe 1674-1718. London: Regents Restoration drama series.
• Rowe, N. (1766). The Works of Nicholas Rowe, Esq. Ed. J. R. Tonson, S. Draper and H. Lintot. London: Oxford University School of English.
• Sennett, H. H. Jr. (2002). Nicholas Rowe’s Writing of Woman as Feminist Hero. Louisiana: Louisiana State University.