Interpretation of Atatürk’s View of Art Based on Events and Facts

Year 2025, Issue: 9, 9 - 17, 25.09.2025

Mehmed Gökhan Polatoğlu , Sümeyra Alan

https://doi.org/10.62425/at.1752350

Abstract

Mustafa Kemal Atatürk regarded art and artists as integral components of the foundational structure of the Republic, positioning art as a functional element of cultural development, nation-building, and ideological modernisation. His lifelong engagement with the arts evolved into a cultural policy following the proclamation of the Republic, leading to state-supported initiatives and institutional interventions aimed at promoting artistic production and education. In line with the principle of populism, the cultural policies implemented during this period reframed art not merely as an individual pursuit, but as a collective mechanism for shaping public consciousness. The establishment of art schools, the training of artists, the formation of artistic groups, the organisation of exhibitions, and the production of state-supported works all served as practical manifestations of this approach. Artistic education was integrated into the national curriculum, and disciplines such as painting, music, theatre, opera, and sculpture were institutionalised as transformative instruments of societal reform. This study examines Atatürk's approach to art through his direct statements and actions, analysing historical documents, parliamentary proceedings, archival materials, and cultural policies. Employing a qualitative research design and document analysis method, the study explores how art functioned within the ideological and symbolic framework of the early Republic. The theoretical foundation is structured around Pierre Bourdieu's concept of cultural capital, Benedict Anderson's notion of imagined communities, and Antonio Gramsci's theory of hegemony. Findings reveal that Atatürk's view of art extended far beyond aesthetic appreciation, constituting a deliberate cultural strategy aimed at constructing the symbolic, pedagogical, and structural foundations of modern Turkey. During this period, art assumed a central role in transforming the public sphere and shaping civic consciousness, functioning as a persistent ideological instrument within Atatürk's broader cultural vision.

Keywords

Atatürk , Republican art , cultural capital , nation-building , state art institutions

Atatürk’ün Sanata Bakışının Olay ve Olgular Üzerinden Yorumlanması

Abstract

Mustafa Kemal Atatürk regarded art and artists as integral components of the foundational structure of the Republic, positioning art as a functional element of cultural development, nation-building, and ideological modernisation. His lifelong engagement with the arts evolved into a cultural policy following the proclamation of the Republic, leading to state-supported initiatives and institutional interventions aimed at promoting artistic production and education. In line with the principle of populism, the cultural policies implemented during this period reframed art not merely as an individual pursuit, but as a collective mechanism for shaping public consciousness. The establishment of art schools, the training of artists, the formation of artistic groups, the organisation of exhibitions, and the production of state-supported works all served as practical manifestations of this approach. Artistic education was integrated into the national curriculum, and disciplines such as painting, music, theatre, opera, and sculpture were institutionalised as transformative instruments of societal reform. This study examines Atatürk's approach to art through his direct statements and actions, analysing historical documents, parliamentary proceedings, archival materials, and cultural policies. Employing a qualitative research design and document analysis method, the study explores how art functioned within the ideological and symbolic framework of the early Republic. The theoretical foundation is structured around Pierre Bourdieu's concept of cultural capital, Benedict Anderson's notion of imagined communities, and Antonio Gramsci's theory of hegemony. Findings reveal that Atatürk's view of art extended far beyond aesthetic appreciation, constituting a deliberate cultural strategy aimed at constructing the symbolic, pedagogical, and structural foundations of modern Turkey. During this period, art assumed a central role in transforming the public sphere and shaping civic consciousness, functioning as a persistent ideological instrument within Atatürk's broader cultural vision.

Keywords

Atatürk , Cumhuriyet dönemi sanatı , kültürel sermaye , ulus inşası , sanat kurumları

References

• Afetinan, A. (1968). Mimar Koca Sinan. Ayyıldız Matbaası.
• Afetinan, A. (1973). Türkiye Cumhuriyeti ve Türk devrimi. Başbakanlık Basımevi.
• And, M. (1970). 100 soruda Türk tiyarosu tarihi Gerçek Yayınevi.
• And, M. (1973). 50 yılın Türk tiyatrosu. Türkiye İş Bankası.
• Anderson, B. (2006). Imagined communities: reflections on the origin and spread of Nationalism. Verso.
• Arseven, C. E. (1966). Sanat ansiklopedisi. III, Millî Eğitim Basımevi.
• Artun, A. (2021). Modernizm kavramı ve Türkiye’de modernist sanatın doğuşu. Sanat Hayat.
• Ataman, S. Y. (1991). Atatürk ve Türk musıkisi. Kültür Bakanlığı Yayınları.
• Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu Atatürk Araştırma Merkezi. (1997). Atatürk’ün söylev ve demeçleri I- III. Atatürk Araştırma Merkezi.
• Benazus, H. (2013). Büyük Atatürk albümü. III, Bizim Kitaplar.
• Berk, N. & Gezer H. (1973). 50 yılın Türk resim ve heykeli. Türkiye İş Bankası Yayınları.
• Borak, S. (2004). Bilinmeyen yönleriyle Atatürk. Kırmızı Beyaz.
• Bourdieu, P. (1986). The forms of capital. In J. Richardson (Ed.). Handbook of Theory and Research for the Sociology of Education (pp. 241-258). Greenwood.
• Bourdieu, P. (1993). The field of cultural production: essays on art and literature. Columbia University Press.
• Cebesoy, A. F. (1997). Sınıf arkadaşım Atatürk, okul ve genç subaylik hatıraları. Cumhuriyet.
• Coşar, Ö. S. (1971). 10 November 1971. Milliyet Newspaper Supplement, 2.
• Cunbur, M. ve Parlatır, İ. (1988). Edebiyat. Erdem, 4/2(11), 361-403.
• Çelik, D. (2023). Opera sanatının tarihçesi ve tanzimat’tan günümüze opera. Premium Sosyal Bilimler E- Dergisi, 7(35), 1300-1310.
• Dal, E. (1983). Atatürk döneminde resim ve resim tartışmaları. Sanat Yıllığı, 12, 5-20.
• Giritli, İ. (1987). Atatürk, kültür ve sanat. Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi, 4(10), 19-26.
• Gramsci, A. (1971). Selections from the prison notebooks. E. Hobsbawm & G. Nowell Smith (Eds.). International Publishers.
• Görür, B. (2023). Mustafa Kemal ile İsmail Habib’in ortak edebî eseri “Tuna üstündeki ses”in bilinen fakat görül(e)meyen “kayip versiyon”u. Türk Dili, 72(857), 4-11.
• Gültekin, G. (1999). Ressam Cevat Dereli. Erdem, 12(34), 107-118.
• Hüseynova, L. (2010). Türkiye Cumhuriyetinin kurucusu Atatürk’ün müzik tutkusu ve Cavanşir Guliyev’in “Mustafa Kemal Paşa” adlı eserinde Atatürk. Sanat Dergisi, 17, 39-45.
• İnan, A. (1954). Atatürk’ün bana yazdırdıkları. Belleten, 18(72), 429-440.
• İnan, A. (2007). Atatürk hakkında hatıralar ve belgeler. Türkiye İş Bankası.
• Karal, E. Z. (1991). Atatürk’ten düşünceler. Çağdaş Yayınları.
• Karaseyfioğlu Paçalı, S. (2021). Mustafa Kemal Atatürk and visual arts. New
• Era International Journal of Interdisciplinary Social Researches, 6(8), 81-88.
• Konuralp, A. S. (1993). Türkiye Cumhuriyeti Kültür Bakanlığı Devlet Opera ve Balesi: Ankara-İstanbul-İzmir. Kültür Bakanlığı.
• Mango, A. (2000). Atatürk. Sabah Yayınları.
• Naci, M. (1984). 100 soruda Atatürk’ün temel görüşleri. Gerçek Yayınevi.
• Özalp, K. & Özalp, T. (1994). Atatürk’ten anılar. Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Öztoprak, L. (2003). Atatürk, sanat, sanatçı ve resim. Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi, 19(56), 731-736.
• Perinçek, Ş. (2010). Atatürk şair miydi?. Türk Dili Araştırmaları Yıllığı - Belleten, 55(2), 175-191.
• Say, A. (1997). Müzik tarihi. Müzik Ansiklopedisi Tarihi.
• Sayar, Z. (1953). Opera binası. Arkitekt, 94, 259-260.
• Selanik, C. (1996). Müzik sanatının tarihsel serüveni. Doruk Yayınevi.
• Sevük, İ. H. (2021). Atatürk’le beraber. (Lütfü Tınç, haz.), Türkiye İş Bankası Yayınları.
• Soyak, H. R. (2010). Atatürk’ten hatıralar. Yapı Kredi Kültür Sanat Yayıncılık.
• Sözer, V. (1986). Müzik ve müzisyenler tarihi ansiklopedisi, Remzi Kitapevi.
• Tangülü, Z., & Becerikli, S. (2020). Musiki muallim mektebi (1924-1937). Asia Minor Studies, 8(2), 458-466. https://doi.org/10.17067/asm.747050
• Turan, Ş. (1996). Türk devrim tarihi, III: yeni Türkiye’nin oluşumu. Bilgi Yayınevi.
• TBMM Zabıt Ceridesi. (1933). Birinci celse, 6, 1-4.
• TBMM Zabıt Ceridesi. (1934). Birinci İnikad, 25, 1-5.
• TBMM Zabıt Ceridesi. (1934). Birinci İnikad, 13, 1-8.
• TBMM Zabıt Ceridesi. (1937). Birinci inikad, 20, 1-10.
• T.C. Genelkurmay Başkanlığı. (2019). Fotoğraflarla Atatürk, ATASE.
• Yaşaroğlu, A. H. (1954). Atatürk’ün bilinmeyen hatıraları. Yenilik Basımevi.
• Online References
• Ağırel, M. (2021, Ağustos 30). Mustafa Kemal Atatürk’ün Büyük Taarruz’dan 4 gün önce okuduğu kitap. Yeniçağ. https://www.yenicaggazetesi.com.tr/ataturkun-buyuk-taarruzdan-4-gun-once-okudugu-kitap 471240h.htm#:~:text=Kitab%C4%B1%20okuduktan%20sonra%20cephe%20hatt%C4%B1n%C4%B1,diyerek%20%C 3%B6nermi%C5%9Fti
• Bilisim, T. (2025, Şubat 27). Bu marş bizim inkılabımızı anlatır, inkılabımızın ruhunu anlatır.” HabereGüven. https://www.habereguven.com/bu-mars-bizim-inkilabimizi-anlatir-inkilabimizin-ruhunu-anlatir
• Visual References Image 1.
• Benazus, H. (2013). Büyük Atatürk albümü, III, Bizim Kitaplar.
• Image 2. T.C. Genelkurmay Başkanlığı. (2019). Fotoğraflarla Atatürk, ATASE.
• Image 3. T.C. Genelkurmay Başkanlığı. (2019). Fotoğraflarla Atatürk, ATASE.