KRİZ YÖNETİMİ SİSTEMİNİN VERİMLİLİĞİNİN YAPISAL EŞİTLİK MODELİYLE DEĞERLENDİRİLMESİ / Evaluation Of The Efficiency Of The Crisis Management System With The Structural Equation Modeling

Year 2016, Issue: 56, 229 - 241, 01.01.2016

Bahadır Şahin

Abstract

Öz

Acil durumlarda ortaya çıkan

zararların ve can kayıplarının önüne

geçilmesini amaçlayan kriz yönetimi

politikaları kamu yönetiminde çok önemli bir

yere sahiptir. Kurumsal ağların verimliliği

ölçülerek bir sonraki acil durumda daha kaliteli

bir kriz yönetimi sağlayacak çözümler

üretilebilir. Kriz yönetimi uzun bir süreç

olduğu için kısa zamanda belli bir ağın

verimliliğini ölçmek adına terörist saldırılarda

oluşan kriz yönetimi ağları kullanılabilir.

Araştırmada 2003’te İstanbul’da yaşanan

terörist saldırılarındaki kriz yönetimi faaliyetleri

temel alınarak bu verimliliği tanımlamak adına

çeşitli faktörler kullanılmış ve çok yönlü

korelasyonlar irdelenmiştir. Kullanılan

istatistiksel metodun grafiksel anlatımıyla hem

nitel hem de nicel varsayımlar başarıyla test

edilerek kriz yönetimi örgütlerinin öncelikli

olarak uygulaması gereken teknikler tavsiye

edilmiştir. Bu tekniklerin başında genel kriz

yönetimi işlevlerini yürütebilme, gönüllü ve

sabit kuruluşların başarılı koordinasyonu ve

kriz yönetimi faaliyeti öncesinde farklı kurum

çalışanları arasında gelişmiş bulunan gayriresmi

ilişkiler gelmektedir.

Anahtar Kelimeler: Kriz yönetimi, yapısal eşitlik modeli, ağ verimliliği

Abstract

Preventing losses and casualties during

emergencies, crisis management policies hold

an important place in public administration.

Solutions can be introduced by measuring

network efficiency to provide a better quality of

crisis management for the next emergency.

Since crisis management actually takes a long

time to evaluate and analysis thoroughly,

terrorist attacks can be utilized in order to

calculate the efficiency of a crisis management

network in a considerably shorter time.

Research explored versatile correlations among

several factors identifying the crisis

management efficiency based on activities in

the 2003 Istanbul attacks. Graphical

representation of the utilized statistical method

tested both qualitative and quantitative

assumptions and recommended techniques

should primarily be implemented by crisis

management organizations. Some of those

techniques are running and acknowledging

generic crisis management agents, a reliable

coordination between voluntary and state

organizations, and informal relationships

among the individual employees of different

organizations developed before the incidents.

Keywords: Crisis management, structural equation modeling, network effectiveness.

Keywords

Kriz yönetimi, yapısal eşitlik modeli

References

• ALEXANDER, D. (2005). Towards the development of a standard in emergency planning, Disaster Prevention and Management, 14(2), 158 – 175.
• ARBUCKLE, J. L. (2014). Amos (Version 22.0) [Computer Program]. Chicago: SPSS. Aykaç, B. (2001), Kamu yönetiminde kriz ve kriz yönetimi. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 3 (2), 1-9.
• BİRKLAND. T.A. (2006). Lessons of disaster: policy change after catastrophic events , Georgetown University Press, Washington DC.
• BOİN, A. ve McConnell, A. (2007), Preparing for critical infrastructure breakdowns: the limits of crisis management and the need for resilience.Journal of Contingencies and Crisis Management, 15 (1), 50-59.
• BOİN, A., Jacobs, B., ve Comfort, L. K. (2012). Mega-crises: understanding the prospects, nature, characteristics, and the effects of cataclysmic events. Washington DC: Charles Thomas.
• BYRNE, B.M. (2013). Structural equation modeling with AMOS: Basic concepts, applications, and programming. New Jersey: Routledge.
• COMFORT, L. K. (2005). Risk, Security, and Disaster Management. Annual Review of Political Science, 8 (1), 335-356.
• FARAZMAND, A. (2007). Learning from the Katrina Crisis: A Global and International Perspective with Implications for Future Crisis Management, Public Administration Review, 67 (5), 149-159.
• İSBİR, E. G. ve Genç, F. N. (2008). The Role of International Organizations in Disaster Response: The 1999 Marmara Earthquake Case. Amme İdaresi Dergisi, 41 (3), 73- 97.
• KRACKHARDT, D. ve R. N. Stern (1988). Informal Networks and Organizational Crises: An Experimental Simulation. Social Psychology Quarterly, 51 (2), 123-140.
• MCENTİRE DA. ve Myers A. (2004). Preparing communities for disasters: issues and processes for government readiness, Disaster Prevention and Management, 13 (2).