ESMÂ-İ HÜSNÂ İLE MÜNÂCÂT VE ED-DİMYÂTÎ’NİN MANZUM MÜNÂCÂTI / Invocation With Esma-i Hüsna And The Poetical Invocation By ed-Dimyati
Abstract
Öz
Esmâ-i hüsnâ Allah’ın isimleri için
kullanılan bir tabir olup, ismin çoğulu olan
esmâ ( أسماء ) kelimesi ile “güzel, en güzel”
anlamındaki hüsnâ ( حسنى ) kelimesinden
oluşur. Kur’an’da esmâ-i hüsnâ terkibi dört
ayette yer alır. Esmâ-i hüsnânın sayısı Ebû
Hureyre’den nakledilen hadise dayanılarak
doksan dokuz olarak belirlenmiştir. Esmâ-i
hüsnânın anlamını şerh ve izah eden pek
çok mensur eserin yanı sıra, şairler de bu
güzel isimlerle Allah’a münâcâtta
bulunmuşlardır. Bu çalışmada esmâ-i hüsnâ
hakkında bilgi verilmiş ve ed-Dimyâtî’nin
manzum esmâ-i hüsnâ’sı Türkçeye
çevrilmiştir.
Anahtar Kelimeler: Esmâ-i hüsnâ, Münâcât, ed-Dimyâtî.
Abstract
Esma-i Hüsna is a term used for
names of Allah, and consists of word “esma”
which is the plural form of “name”, and
word “hüsna” which means beautiful, the
most beautiful. In Quran, the phrase Esma-i
hüsna takes place in four verses. The number
of Esma-i hüsna is determined as ninety nine,
on the basis of the hadith recounted from
Ebu Hureyre. As well as many prose works,
which explain and annotate the meaning of
Esma-i hüsna, the poets also invocate to
Allah with these beautiful names. In this
study, information about Esma-i hüsna is
given, and Esma-i hüsna, the poetical work
by ed-Dimyati is translated into Turkish.
Keywords: Esmâ-i hüsnâ, Invocation, ed-Dimyâtî.
Keywords
References
- Kehhâle Omer Rıdâ, Mu’cemu’l-muellifîn, I-V, Beyrut, 1376/1957.
- el-Kindî Ebû Omer Muhammed b. Yûsuf, el-Vulât ve’l-kudât, nşr. Rhuvon Guest, Beyrut, 1908.
- Mahlûf Muhammed b. Muhammed b. Omer Kâsım, Şeceretu’n-nûri’z-zekiyye fî tabakâti’l-mâlikiyye, I-II, nşr. Abdulmecîd Hayâlî, Beyrut, 1424/2003.
- Muhsin Macit, “Münâcât”, DİA, XXXI, 563-565.
- Mustafa Şukrî, Süllem-i Münâcât Yahut Kasîde-i Dimyâtiyye Tercümesi, İstanbul, 1324.
- en-Nâblusî, Dîvânu’l-hakâik ve mecmûu’r-rakâik, Mısır, 1306.
- es-Sayyâdî Muhammed Ebu’l-Hudâ, Dîvân (el-Feydu’l-Muhammedî ve’l-mededu’l- Ahmedî), İstanbul, 1298.
- Süleyman Uludağ, “Abdülkadir-i Geylânî”, DİA, I, 234-239.
- et-Tirmizî Ebû Îsâ Muhammed b. Îsâ b. Sevre, el-Câmi’u’s-sahîh, I-V, nşr. Ahmed Muhammed Şâkir, Kahire, 1398/1978.
- Yusuf Şevki Yavuz, “Tevessül”, DİA, XIL, 6-8.
- ez-Zeccâcî Ebu’l-Kâsım Abdurrahmân b. İshâk, İştikâku esmâillâh, nşr. Abdulhuseyn el- Mubârek, Beyrut, 1406/1986.
- ez-Ziriklî, Hayruddîn, el-A’lâm, I-XI, Beyrut, tsz.
Abstract
References
- Kehhâle Omer Rıdâ, Mu’cemu’l-muellifîn, I-V, Beyrut, 1376/1957.
- el-Kindî Ebû Omer Muhammed b. Yûsuf, el-Vulât ve’l-kudât, nşr. Rhuvon Guest, Beyrut, 1908.
- Mahlûf Muhammed b. Muhammed b. Omer Kâsım, Şeceretu’n-nûri’z-zekiyye fî tabakâti’l-mâlikiyye, I-II, nşr. Abdulmecîd Hayâlî, Beyrut, 1424/2003.
- Muhsin Macit, “Münâcât”, DİA, XXXI, 563-565.
- Mustafa Şukrî, Süllem-i Münâcât Yahut Kasîde-i Dimyâtiyye Tercümesi, İstanbul, 1324.
- en-Nâblusî, Dîvânu’l-hakâik ve mecmûu’r-rakâik, Mısır, 1306.
- es-Sayyâdî Muhammed Ebu’l-Hudâ, Dîvân (el-Feydu’l-Muhammedî ve’l-mededu’l- Ahmedî), İstanbul, 1298.
- Süleyman Uludağ, “Abdülkadir-i Geylânî”, DİA, I, 234-239.
- et-Tirmizî Ebû Îsâ Muhammed b. Îsâ b. Sevre, el-Câmi’u’s-sahîh, I-V, nşr. Ahmed Muhammed Şâkir, Kahire, 1398/1978.
- Yusuf Şevki Yavuz, “Tevessül”, DİA, XIL, 6-8.
- ez-Zeccâcî Ebu’l-Kâsım Abdurrahmân b. İshâk, İştikâku esmâillâh, nşr. Abdulhuseyn el- Mubârek, Beyrut, 1406/1986.
- ez-Ziriklî, Hayruddîn, el-A’lâm, I-XI, Beyrut, tsz.
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Articles |
| Authors | |
| Publication Date | February 23, 2018 |
| Published in Issue | Year 2016 Issue: 57 |
