PASOLINI SINEMASINDA ESTETIK VE POLITIK ARAYIŞLAR

Year 2018, Volume: 3 Issue: 2, 63 - 70, 31.12.2018

Janet Barış

Abstract

Özet

Pasolini sineması ilk filmden son filme kadar birçok açıdan incelenebilecek, dönemi, tarihi ve ideolojik

yapısıyla kendinden sonraki sinemacılar için de ilham olabilmiş bir sinemadır. Pasolini stili ve kendine özgü

ideolojiyi sinemasına estetik bir biçimde yansıtması açısından hem öncü olmuş hem de sistemin içerisinde

kendine yer bulabilmiştir. Her ne kadar sinemasını belirleyen biçim ve içerik tercihleriyle birlikte sistemin çok

benimsemeyeceği bir sinema dili geliştirmiş olsa da sanatsal açıdan sinemaya kattıkları ve estetik anlamda

geliştirdiği şiirsel dil onu her daim evrensel bir yönetmen olarak görmemizi sağlar. Bu makalenin amacı Pasolini

sinemasının yol haritasını çıkararak ve kırılma anlarına işaret ederek, yönetmenin nasıl kendine özgü politik

ve estetik bir yol oluşturduğunu gözlemlemeye çalışmaktır.

Keywords

Pasolini, Estetik, Sinema, Politika, Gerçekçilik

THE SEARCH FOR AESTHETICS AND POLITICS IN PASOLINI MOVIES

Abstract

Abstract

Pasolini’s cinema can be examined with political, historical and ideological point of views from the first film

to the last film. He also inspired subsequent filmmakers with his art and style. It’s important that Pasolini

style and his own ideology combined with a strong aesthetic. Although his cinematography is not involved

to the system with his extraordinary and poetic film language, it still has very important place in common

cinema history. This article explores that Pasolini’s cinema and his own style on film art and how the director

tell stories with an individual way of aesthetic and politic perspectives.

Keywords

Pasolini, Aesthetics, Cinema, Realism, Politics

References

• Baker, U. ‘Salo ya da Sinemanın Yüz Yılı’ http://www.korotonomedya.net/kor/index.php?id=21,250,0,0,1,0
• Çelikcan, P. (2005). Avrupa Sineması ve İtalyan Yeni Gerçekçiliği. Toplumbilim: Avrupa Sineması Özel Sayısı, (18)
• Gordon, R. S. C. (1996). Pasolini. Oxford University Press.
• Kovacs, A. B. (2010). Modernizmi Seyretmek. Çev. Ertan Yılmaz. Ankara: De Ki Yayınları.
• Parkan, M. (2004). Brecht Estetiği ve Sinema. İstanbul: Don Kişot Yayınları.
• Ryan, M. and Kellner D. (1997). Politik Kamera. Çev. Elif Özsayar. İstanbul, Ayrıntı Yayınları.
• Soykan, F. (1997). “Geçmişten Gelen Güç Pier Paolo Pasolini” Avrupalı Yönetmenler. Ankara: Kitle Yayınları, s.135-155
• Önbayrak, N. U. (2016). Sanatta Gerçeklik İçerisinde İtalyan Yeni Gerçekliği. Marmara İletişim Dergisi, 13(13), 187-203.
• Vincenti, G. (2015). Sinemanın Yüzyılı. Çev. Engin Ayça. Evrensel Basım Yayın.
• Zabel, G. (2017). “The Ashes of Gramsci” Sinefilozofi Dergisi, Cilt 2, Sayı 4, s.111-123