Amaç: Çalışmamızda romatoid artrit (RA) nedeni ile tofasitinib kullanan hastaların klinik, laboratuvar ve demografik özelliklerini belirlemek ve ilaçta kalım oranlarını saptamak amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Mayıs 2016-Temmuz 2019 tarihleri arasında tofasitinib reçete edilmiş 78 RA hastası retrospektif olarak incelenerek çalışmaya dahil edildi. Hastaların klinik, laboratuvar ve demografik verileri kaydedildi. İlaçta kalım hızları Kaplan-Meier sağ kalım analizi kullanılarak incelendi. P<0,05 istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi.
Bulgular: Tüm hastaların 62’si (%79,4) kadın olup, ortalama yaşları 58,6±11,3 yıldı. Tofasitinib öncesi biyolojik konvansiyonel hastalık modifiye edici ilaç (kHMEİ) kullanımı olan hasta sayısı 36 (%46,1) idi. Yirmi sekiz (%35,9) hastanın takiplerinde tedavisi sonlandırılmıştı. Tofasitinib kullanımı devam edenler ile ilaç kullanımı sonlandırılmış olan hastaların özellikleri karşılaştırıldığında tofasitinib kesilen grupta başlangıç SDAI skorunun istatistiksel olarak anlamlı yüksek olduğu görüldü (p=0,028). Diğer özellikler gruplar arasında benzerdi. Takiplerinde monoterapi olarak tofasitinib kullanan hastalarda ilaçta kalımın anlamlı fazla olduğu saptandı (p=0,012).
Sonuç: RA tedavisinde kHMEİ ile remisyona giremeyen hastalarda, tofasitinib etkili bir tedavi ajanı olarak düşünülebilir.
Çalışmamız için Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Etik Kurulu’ndan onay alınmıştır (Karar No: İ3-84-19).
-
-
-
Objectives: In this study, we aimed to determine the clinical, laboratory and demographic characteristics of patients with rheumatoid arthritis (RA) using tofacitinib, and the drug survival rates.
Materials and Methods: A total of 78 RA patients who were prescribed tofacitinib between May 2016 and July 2019 were retrospectively evaluated and included in the study. The clinical, laboratory and demographic features of the patients were recorded. Drug survival rates were analyzed using Kaplan-Meier survival analysis. P<0.05 was considered statistically significant.
Results: The mean age of all patients was 58.6±11.3 years and 62 (79.4%) were female. Thirty-six (46.1%) of the patients had used biological disease modifying drug (DMARD) prior to the use of tofacitinib. In 28 (35.9%) patients, tofacitinib treatment was discontinued. When the characteristics of the patients were compared according to the continuation of tofasitinib, the initial SDAI score was significantly higher in the group in which tofacitinib was discontinued (p=0.028). Other features were similar between the groups. Drug survival was significantly higher in patients who underwent tofacitinib monotherapy at follow-up (p=0.012).
Conclusion: Tofacitinib may be considered as an effective treatment agent in patients who cannot undergo remission with conventional DMARDs in the treatment of RA.
-
-
-
-
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Rheumatology and Arthritis |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Project Number | - |
Publication Date | May 13, 2020 |
Published in Issue | Year 2020 Volume: 73 Issue: 1 |