Bu makale, streptomycinin tüberküloz tedavisindeki yeri, endikasyonları, kontrendikasyonları ve yan etkilerini ele almaktadır. 1944’te Selman Waksman tarafından keşfedilen streptomycin, tüberküloz basilinin de dahil olduğu birçok patojen üzerinde etkili bulunmuş, özellikle menenjit tüberkülozu, miliyer tüberküloz ve ilerleyici akciğer lezyonlarında önemli klinik iyileşmeler sağlamıştır. İlk klinik çalışmalarda ateşin düşmesi, öksürüğün azalması ve kilo alımında artış gibi olumlu etkiler gözlenmiştir. Bununla birlikte, kronik fibröz lezyonlar ve kapalı lezyonlar ilaca genellikle yanıtsızdır. Tedavi sırasında vestibüler hasar, işitme kaybı ve alerjik reaksiyonlar gibi toksik etkiler görülebilir. Streptomycin tek başına kür sağlayıcı bir ilaç olmayıp, diğer tüberküloz tedavi yöntemleriyle kombine edilmesi önerilmektedir.
This article reviews the role, indications, contraindications, and adverse effects of streptomycin in tuberculosis treatment. Discovered by Selman Waksman in 1944, streptomycin was found effective against many pathogens, including Mycobacterium tuberculosis. It has shown significant clinical improvement in conditions such as tuberculous meningitis, miliary tuberculosis, and progressive pulmonary lesions, with early studies reporting fever reduction, decreased cough, and weight gain. However, chronic fibrotic lesions and closed lesions generally do not respond to treatment. Adverse effects include vestibular damage, hearing loss, and allergic reactions. Streptomycin is not considered a sole curative agent and is recommended in combination with other tuberculosis treatment modalities.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Clinical Microbiology |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | September 30, 1949 |
Published in Issue | Year 1949 Volume: 3 Issue: 3 |